Κοντός ψαλμός αλληλούια

12:20 5/5/2012 - Πηγή: Sport.gr

Όλα ξεκίνησαν από την άτακτη φυγή του σέρβου προπονητή και το ξεπούλημα των συναισθηματικών αξιών της ΑΕΚ για τα τριάκοντα αργύρια του Κόκκαλη. Τότε άρχισε η πρώτη ουσιαστική διατάραξη στις σχέσεις των μεν και των δε... Από τη μία οι Μπαγεβιτσικοί - νοσταλγοί της μοναδικής για την εποχή εκείνη προπονητικής ικανότητας του Σέρβου και από την άλλη όλοι εκείνοι που ήθελαν να τον δουν να κυλιέται στον βούρκο του πουθενά.Η κόντρα καλά κράτησε, κρατάει ακόμη και σήμερα γιατί εδώ στην ΑΕΚ

το συναίσθημα είναι πάντα έντονο και κάποιοι δεν μπορούν να χωνέψουν με 1 ή με 21 συγγνώμες, αληθινές ή μη... το ότι ο άνθρωπος που είχαμε εικόνισμα δίπλα στην Παναγιά ξεπουλήθηκε στον κόκκινο Σατανά...Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο σκέλος της συναισθηματικής διάλυσης της ενότητας των οπαδών της Ένωσης. Το δεύτερο ήρθε χρόνια μετά - σαν κατάρα - από το δικό μας παιδί, τον άνθρωπο που ξεφτίλισε την κόκκινη λαίλαπα και αρνήθηκε τα εκατομμύρια του Κόκκαλη, τον Ντέμη Νικολαϊδη. Εκείνον που σκαρφάλωνε σαν χέλι στα κάγκελα της Σκεπαστής με τη μοϊκάνα στο κεφάλι για να μας τρελαίνει... Ζούσαμε τον δικό μας έρωτα τότε γιατί εμείς οι Ενωσίτες είμαστε αγαπησιάρηδες. Έτσι μάθαμε να την αγαπάμε και δεν αλλάζουμε... Δινόμαστε στην ιδέα αυτή και τα πρόσωπα που την "υπηρετούν". Αλλιώς δεν θα ήμασταν ΑΕΚ. Η ιδέα της ΑΕΚ είναι συνυφασμένη με το δέσιμο με οτιδήποτε κιτρινόμαυρο ακόμη και αν αυτό λέγεται Μάλμπασα ή Ραμπεσαντρατανά... Είναι μέρος της ιεροτελεστίας.Ο Ντέμης κάποια στιγμή είδε ένα όνειρο στο Περιστέρι. Και έτσι το δικό μας παιδί, ο άνθρωπος που είχαμε κολλήσει το όνομα του δίπλα στην λέξη με τα τρία μαγικά γράμματα της ζωής μας μετατράπηκε για κάποιους (πολλούς) σε Εφιάλτη...Αυτά τα ολίγα και σύντομα ως ιστορική αναδρομή στα περί της μη ενώσεως των οπαδικών συναισθημάτων στην Ένωση.Βγαίνει χθες λοιπόν ο επανεμφανιζόμενος και αυτοπαρουσιαζόμενος ως μεταμελημένος Ντέμης Νικολαϊδης και γράφει δια επιστολής τα συναισθήματα του για την σημερινή ΑΕΚ της κατάντιας και της ανυπαρξίας (διοικητικής και αγωνιστικής).Και λέει το πολύ απλό... "Ψάχνομαι..." Και αρχίζει νέο πατιρντί λοιπόν. Από τη μια οι νοσταλγοί του επιστρέφοντος κοντού που θέλει να πάρει το αίμα του πίσω και να μας δείξει ότι ψήλωσε πια στις συνειδήσεις μας και από την άλλη οι "δεν ακούω τίποτα, να πάει να πεθάνει...".Από τη μια "ας επιστρέψει και ας μην έχει δραχμή" και από την άλλη "νάτος πάλι φάντης μπαστούνι με μηδέν εμπόρευμα στο μαγαζί...". Όλες οι απόψεις είναι σωστές θέλω να πω... Σέβομαι όλους και όλα. Έχω την δική μου άποψη την οποία κατά καιρούς έχω εκφράσει δημόσια και έντονα όπως πάντα... Όμως τώρα θα επιμείνω στο εξής. Πρέπει να διασφαλίσουμε την ενότητα μεταξύ μας... Δεν χρειάζεται να ξαναπλακωθούμε μεταξύ μας ακόμη ΚΑΙ για το αν κλάνει ίσια το γατί...Πιανόμαστε πλέον ΟΛΟΙ στην ΑΕΚ από οπουδήποτε μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Είναι και τα 19 χρόνια που έχουμε να πάρουμε πρωτάθλημα. Σας τις γυναίκες που έχουν να δουν ζωντανό πέος μπροστά τους 19 χρόνια κάνουμε... Για τέτοια μουρμούρα, μίρλα και πεσιμισ