Με τα παπούτσια του Τζίμι Γκριμπλ

22:53 3/9/2012 - Πηγή: Sport.gr

Ήθελα να ήξερα τι είχε στο μυαλό του ο Τόμας Ντε Βινσέντι λίγο πριν επιχειρήσει αυτό το απίθανο σουτ με το οποίο νίκησε τον Ορέστη Καρνέζη και ισοφάρισε για τον ΠΑΣ στο ΟΑΚΑ. Στη Νova μετρήσαμε την απόσταση που διανύει η μπάλα από τα πόδια του Πατσατζόγλου μέχρι να φτάσει σε αυτόν: είναι περίπου 36 μέτρα και επειδή η μπαλιά δεν είναι δυνατή, ο Αργεντίνος του ΠΑΣ έχει αρκετό χρόνο για να σκεφτεί τι θα κάνει. Σκέφτεται όμως; Πολύ αμφιβάλω.Όπως βλέπω και ξαναβλέπω

την υπέροχη αυτή φάση η εντύπωση που έχω είναι ότι ο Ντε Βινσέντι σκαρφαλώνει στον αέρα για να φτάσει στην μπάλα: ο Αργεντινός είναι σαν να ψάχνει τα αόρατα σκαλιά που θα τον πάνε εκεί που πρέπει! Σε μια άλλη ανάγνωση η σκηνή μου φάνηκε ότι είχε βγει από μια παλιά αγγλική τηλεταινία που λέγονταν τα «Μαγικά παπούτσια του Τζίμι Γκριμπλ». Ο πιτσιρίκος ήρωας βρίσκει τα παπούτσια του άσου Τζίμι Γκριμπλ, τα φοράει και τα παπούτσια τον οδηγούν μόνα τους στο γήπεδο! Του βελτιώνουν το κοντρόλ, τον υποχρεώνουν να τρέχει, του δίνουν αυτοπεποίθηση, τον κατευθύνουν.Αν ο Ντε Βινσέντι φοράει τα παπούτσια του Τζίμι Γκριμπλό,τι κάνει εξηγείται: τα μαγικά παπούτσια τον οδηγούν, τον βοηθάνε να σηκωθεί και να περπατήσει στον αέρα, καλιμπράρουν το σουτ (που δεν είναι πολύ δυνατό) όσο χρειάζεται. Το ότι κάτι μαγικό υπάρχει στη φάση φαίνεται και από την αντίδραση του παίκτη του ΠΑΣ που δεν το πιστεύει. Ο πανηγυρισμός του δεν εμπεριέχει ούτε ψήγμα από τη νουμερίτιδα του «Ετσι είμαι εγώ», που συνήθως συνοδεύει κάθε ποδοσφαιρικό πανηγυρισμό: στην προκειμένη περίπτωση ο καλός Τόμας εκπλήσσεται και μας μεταφέρει μόνο την έκπληξή του.Το γκολ ήταν το ωραιότερο που σημειώθηκε το Σαββατοκύριακο στην Ευρώπη και ως χάι λάιτ έκανε το γύρο του κόσμου. Συζητήθηκε πολύ και μάλιστα η AS η Ισπανική έγραψε ότι «αν το είχε πετύχει ο Κριστιάνο Ρονάλντο ή ο Μέσι θα το συγκαταλέγαμε μεταξύ των ωραιότερων γκολ όλων των εποχών».Η φράση αυτή είναι ένα βολικό κλισέ που χρησιμοποιείται πάντα όταν ένας άγνωστος παίκτης καταθέτει ξαφνικά το αριστούργημα της καριέρας του: μόνο που ένα γκολ που κάνει εντύπωση και που ενδεχομένως αφήνει τον κόσμο κάγκελο, όπως αυτό του Ντε Βινσέντι, είναι συχνά κάτι τόσο εφήμερο όσο τα τραγούδια που γίνονται σουξέ, τα τραγουδάνε όλοι και σε χρόνο ρεκόρ ξεχνάμε και πότε τα ακούσαμε και ποιός τα είπε. Αν τα ξεχνάμε, δεν είναι γιατί είναι φτηνά ή ανέμπνευστά - ίσα ίσα που συχνά είναι έξυπνα και πιασάρικα και δουλεμένα. Αν αυτό συμβαίνει είναι γιατί η ιστορία δείχνει πως ο δημιουργός τους είναι σχεδόν αδύνατο να τα επαναλάβει: η όποια έμπνευσή του εξαντλήθηκε τη στιγμή της μιας αγίας καθολικής επιτυχίας.Ο Ντε Βινσέντι έκανε τη δεύτερη αγωνιστική του πιο φτωχού και ίσως άχρωμου ελληνικού πρωταθλήματος ένα παγκόσμιο χιτ. Αν κάνει τρία να είσαστε βέβαιοι ότι του χρόνου δεν θα αγωνίζεται στην Ελλάδα. Αν κάνει δέκα τέτοια (και μάλιστα σε κρίσιμα ματς) θα παίξει κάποτε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Αν κάνει είκοσι τέτοια θα συγκαταλέγεται μεταξύ των καλύτερων του κόσμου! Ξέρετε γιατί; Γιατί κάθε σπάνιο γκολ κουβαλάει με τον καιρό