Ο παλιός συνεχίζει και ο νέος αρχίζει

19:58 10/12/2012 - Πηγή: Sport.gr

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του ντέρμπι ήταν η εντυπωσιακή άνεση του Τζεμπούρ, που εξέθεσε για μια ακόμα φορά την άμυνα του ΠΑΟ και το καταπληκτικό παιγνίδι του νεαρού Μαυρία, που έγινε ακόμα ένας πιτσιρίκος του Παναθηναϊκού που έκανε ό,τι ήθελε τους αμυντικούς του Ολυμπιακού. Δεν θεωρώ τίποτα από αυτά τυχαίο. Ο Τζεμπούρ βάζει γκολ

στον Παναθηναϊκό από τη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα. Του έβαλε κάποτε δυο στο ΟΑΚΑ ενώ φορούσε τη φανέλα του Ατρόμητου. Χωρίς πολλές συνεργασίες και χωρίς βοήθεια: πήρα τη μπάλα, πέρασε όποιον βρήκε και μπήκε με αυτή στα δίχτυα. Συνέχιζε να του βάζει γκολ του Παναθηναϊκού και όταν πήγε στον Πανιώνιο. Δικό του το γκολ με το όποιο κέρδισε για τελευταία φορά ο Πανιώνιος τον Παναθηναϊκό, δικό του κι ένα πέναλτι - γκολ αλά Πανένκα στη Λεωφόρο, μια ακόμα επίδειξη κλάσης και ψυχραιμίας. Πρόλαβε να βάλει γκολ στον ΠΑΟ και με τη φανέλα της ΑΕΚ, κάνοντας τον κακόμοιρο το Σαριέγκι να κουτουλάει: ήταν το δεύτερο ματς του Μανόλο Χιμένεθ που τον έβγαλε από τη ναφθαλίνη για να τον κάνει βασικό. Από τότε που πήγε στον Ολυμπιακό σκοράρει κόντρα στον ΠΑΟ κάθε χρόνο: τα γκολ του στους πράσινους είναι συνολικά 9 – συγκομιδή που θα ζήλευε κι ο Νίκος Αναστόπουλος. Φυσικά πίσω από αυτά υπάρχουν αγωνιστικές εξηγήσεις. Ο ΠΑΟ, τα χρόνια του Τζεμπούρ, είχε αμυντικούς που υπέφεραν τεχνίτες επιθετικούς παίκτες που είχαν το συνήθειο να κρατάνε τη μπάλα στα πόδια και να μην παίζουν μόνο με τις τοποθετήσεις. Στα χρόνια του Τζεμπούρ, με αντιπάλους τον Γκούμα, τον Μόρις, τον Σαριέγκι, τον Καντέ, αυτού του τύπου οι παίκτες είχαν μεγάλα αβαντάζ απέναντι σε αυτούς τους αμυντικούς που είχαν το κακό συνήθειο ν αφήνουν τον κυνηγό να πάρει τη μπάλα χωρίς να προσπαθούν πάντα να φτάσουν σε αυτή πρώτοι. Προβλήματα στους παίκτες αυτούς δημιούργησαν και παίκτες όπως ο Ρατζίνσκι, ο Νίκος Λυμπερόπουλος που έβαζε κι αυτός γκολ πάντα, ο Κοβάσεβιτς, ο καλός Κάμπορα, ο Μήτρογλου ακόμα και ο Μπλάνκο που μπορεί να μην ήταν σπουδαίος τεχνίτης, αλλά με τη μπάλα στα πόδια είχε επιλογές. Ο Τζεμπούρ, βέβαια, ήταν πάντα ο πιο μεγάλος εφιάλτης γιατί τη μπάλα δεν την περιμένει, αλλά πάει σε αυτή, σαν να έχει ραντεβού μαζί της και να την έχει στήσει να περιμένει. Πέρα όμως από τα αγωνιστικά υπάρχει και κάτι άλλο: ο Τζεμπούρ από τα χρόνια που ήταν ακόμα στον Ατρόμητο κατάλαβε ότι για να κάνει καριέρα στην Ελλάδα δεν υπάρχει καλύτερη βιτρίνα επίδειξης ταλέντου από τα ματς με τον Παναθηναϊκό. Ο Τζεμπούρ δεν ήρθε στη χώρα μας φτασμένος: εδώ έκανε όνομα. Ονομα κάνεις αν σκοράρεις στα δύσκολα για την ομάδα σου ματς: τα δύσκολα για όλες τις ομάδες είναι αυτά με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ. Για τον Τζεμπούρ και για κάθε παίκτη ήταν πιο εύκολο να φανεί κόντρα στον Παναθηναϊκό, παρά κόντρα στον Ολυμπιακό που την μπάλα στον αντίπαλο την αφήνει λιγότερο. Δεν είναι παίκτης αντεπιθέσεων ο Αλγερινός: για να κάνει τα δικά του χρειάζεται από τους συμπαίκτες του υποστήριξη, πάσες, βοήθειες. Αυτά κόντρα στον Ολυμπιακό εύκολα δεν ήταν: με τον ΠΑΟ τα έβρισκε γιατί τον Παναθηναϊκό όλα αυτά τα