"Τ' όνειρο που εχάθη..."

14:12 19/8/2011 - Πηγή: Sport.gr

Έχουν περάσει 15 χρόνια και κάτι από κάποιο Απριλιάτικο βράδυ που ξαφνικά πάγωσε το ’μστερνταμ. Ένας ολόκληρος κόσμος μπορούσε να περηφανεύεται ότι η αγαπημένη του ομάδα μέσα σε 25 χρόνια είχε παίξει ένα τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών και δυο ημιτελικούς της ίδιας διοργάνωσης, κατόρθωμα μοναδικό για ελληνική ομάδα. Κι όμως, ό,τι χτιζόταν πετραδάκι - πετραδάκι για 25 χρόνια, δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστοι μήνες για να σωριαστεί σε ερείπια. Μέσα στους επόμενους 8 μήνες, μιάμιση ενδεκάδα αυτής της ομάδας ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά και άρχισε το ένα χαστούκι να διαδέχεται το άλλο.Έκπληκτοι οι φίλαθλοι

παρακολουθούσαν τους υπεύθυνους της ομάδας να μένουν απαθείς στα όργια που γίνονταν στα ελληνικά γήπεδα κάθε Σαββατοκύριακο. Οι κανονισμοί του ποδοσφαίρου γράφτηκαν από την αρχή. Έτσι, κάποιος Παπουτσέλης μάς έμαθε ότι μετά την γραμμή της σέντρας η ανατροπή σφυρίζεται πέναλτι. Κάποιος Κουκούλας, όχι μία αλλά δύο φορές, καθόρισε ποια ομάδα θα προκριθεί σε φάση κυπέλλου και το μόνο που έγινε ήταν να δημιουργηθούν νούμερα για θεατρικές επιθεωρήσεις. Οι αγώνες δεν κρίνονταν πλέον από τους αθλητές αλλά από τα κοράκια. Το ποδόσφαιρο κάθε χρόνο έπεφτε στο επίπεδο που έπεφτε η πατρίδα μας σε όλες της τις εκδηλώσεις.Στην Ευρώπη τα πράγματα ήταν λιγάκι διαφορετικά. Το θηρίο αργοπέθαινε, είχε όμως αποφασίσει να το κάνει ηρωικά και με αξιοπρέπεια, έτσι όπως μονάχα αυτό ήξερε. Πολλές μεγάλες ομάδες της Ευρώπης υποκλίθηκαν μπροστά του. Σάλκε, Αμβούργο, Βέρντερ Βρέμης, ’ρσεναλ και άλλες γνώρισαν και αναγνώρισαν την αξία του. Ο καλύτερος (κατά γενική ομολογία) Ευρωπαίος προπονητής μετά τον αγώνα της ομάδας του περίμενε στην άκρη του γηπέδου και χαιρέτησε έναν - έναν τους ποδοσφαιριστές μας (ενέργεια πρωτοφανής για τον χαρακτήρα και τον εγωισμό του) σε αναγνώριση της αξίας τους. Μέσα στη Βαρκελώνη έπαιξε καλύτερα από τη μεγάλη ομάδα της Καταλωνίας και ο Βλάοβιτς για λίγους πόντους έχασε την ευκαιρία να στείλει την ομάδα σε μια ακόμα ημιτελική φάση Champions League. Η Εθνική ομάδα της πατρίδας μας, στελεχωμένη στη πλειοψηφία από δικούς μας ποδοσφαιριστές, πέτυχε την απόλυτη έκπληξη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο κατακτώντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.Αυτές όμως ήταν οι τελευταίες αναλαμπές. Αυτοί οι ίδιοι παίκτες χαρακτηρίσθηκαν προδότες και άφησαν την ομάδα. ’ξια διοικητικά στελέχη έφυγαν και η ομάδα στελεχώθηκε από τυχοδιώκτες και καιροσκόπους. Οι φίλαθλοι δεν έβρισκαν καμμία χαρά σε κατορθώματα της ομάδας αλλά περίμεναν χαστούκια στους αντιπάλους για να χαρούν. ’ρχισαν οι πορείες διαμαρτυρίας και τα συλλαλητήρια.Αγαπητοί φίλοι δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστοι μήνες από το βράδυ εκείνο που οι Παναθηναϊκάρες κάθε λογής χλεύαζαν τους γαύρους για το χουνέρι που έπαθαν από μια μεσαία ισραηλινή ομάδα. Βλέποντας αυτήν την ίδια ομάδα να κάνει ολοφάνερη την ανυπαρξία του Παναθηναϊκού, δεν ένιωσα κανένα θυμό. Μονάχα μια απέραντη θλίψη. Όχι για το θέαμα που έβλεπα στον υπολογιστή μου. Αλλά γιατί όπως λέει και ο Γκάτσος κάπου στην «Αθανασία» ..."... θυμήθηκε ξανά φεγγάρια μακρινά και τ’ όν