Τα «καημένα τα παιδιά»

22:02 10/5/2011 - Πηγή: Sport.gr

H απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση Κεντέρη και Θάνου διαλύει οριστικά έναν (εθνικό) μύθο. Τον μύθο για τα «καημένα τα παιδιά» που τα κυνηγούσαν οι κακοί Αμερικάνοι. Τα «καημένα τα παιδιά» λοιπόν μας κορόιδευαν κανονικά και κρίθηκαν ένοχοι για μια σειρά καραμπινάτα αδικήματα. Οι μύθοι είναι το εθνικό μας χόμπι. Λατρεύουμε να πιστεύουμε ότι ο Ομπάμα ξυπνάει κάθε πρωί στον Λευκό Οίκο και σκέφτεται τρόπους να μας διαλύσει. Ζούμε για να λέμε στους άλλους το παραμύθι ότι για μία ψήφο στο Κογκρέσο οι Αμερικάνοι θα μιλούσαν ελληνικά. Πεθαίνουμε με τη βεβαιότητα ότι ο Κίσινγκερ κάθε πρωί έπινε τον

καφέ του και έλεγε ότι «για να κάμψεις τους Έλληνες πρέπει να σκοτώσεις τη γλώσσα και τη θρησκεία τους». Μπούρδες και ανοησίες, αλλά το εθνικό σότο το τρώμε και γλύφουμε και το πιάτο.Η περίπτωση του Κεντέρη και της Θάνου καλύπτεται από αυτήν την κοσμοθεωρία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο αθλητές που κρύβονταν στην Κορινθία ενώ έλεγαν ότι βρίσκονται στο Σικάγο, τους έψαχναν στα Χανιά ενώ βρίσκονταν στον Περσικό Κόλπο, εξαφανίζονταν και δεν τους έβρισκε κανείς, παρά μόνο ο προπονητής τους, που τώρα μας βολεύει να τον δαιμονοποιούμε. Και όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, τα «καημένα τα παιδιά» είχαν το θράσος να επικαλεστούν το περιβόητο τροχαίο της Γλυφάδας - για να γίνει το θρίλερ, κωμωδία.Μας αρέσει τώρα να εμφανίζουμε τον Κεντέρη και την Θάνου ως άβουλα όντα που έκαναν ό,τι τους έλεγε ο «διαβολικός» Τζέκος. Αλλά αυτό δεν ακυρώνει ότι αφού οι ίδιοι βολεύτηκαν και έβγαλαν λεφτά και δόξα μέσα από το κρατικοδίαιτο σύστημα παραγωγής ελλήνων πρωταθλητών, αφού μεγεθύνθηκαν ως έλληνες ημίθεοι μέσα από ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, όταν συνάντησαν τα σκούρα, επικαλέστηκαν ένα ανύπαρκτο τροχαίο, οδηγώντας τη χώρα προς τη γελοιοποίηση.Ασχέτως αν επρόκειτο για ιδέα του Τζέκου, της Γιάννας, ή του Βελζεβούλ αυτοπροσώπως, η ευθύνη συμμετοχής σε αυτήν την κωμικοτραγική υπόθεση με το υποτιθέμενο τροχαίο, βαρύνει κυρίως τους ίδιους, τον Κώστα Κεντέρη και την Κατερίνα Θάνου.Αυτοί ήταν θρύλοι, αυτοί έπρεπε πρώτοι να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τη χώρα τους από τη διαπόμπευση. Ας τους έπιαναν – ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι θα ήταν. Θα ζητούσαν συγγνώμη, θα έλεγαν ότι το έκαναν εξαιτίας της μεγάλης πίεσης και θα συνεχίζαμε κανονικά - ο Λίντφορντ Κρίστι παραμένει θρύλος της Βρετανίας παρά τα ατοπήματά του. Αλλά επέμεναν στο κραυγαλέο ψέμα τους, καλώντας και τον ελληνικό λαό να το πιστέψει. Που δεν θέλει και πολύ…