Θα δούμε euro - ας παίξουν μόνοι τους

20:09 7/6/2012 - Πηγή: Sport.gr

Αυτό είναι το τελευταίο κείμενο στο Blog για αυτό το μήνα: από αύριο εδώ θα βρίσκετε τις εκπομπές που θα κάνουμε στο Sport.gr με τον Πανούτσο και στα γραπτά θα επιστρέψω μετά το τέλος του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ευτυχώς αρχίζει το Euro, ενώ διανύουμε μια από τις χειρότερες πολιτικά στιγμές που ζει η Ελλάδα: τα σπουδαία ματς που υπάρχουν στο πρόγραμμα, δίνουν τη δυνατότητα

να γλυτώσουμε από το προεκλογικό (και μετεκλογικό καρκατσουλιό) και να κρατηθούμε μακριά από την τηλεοπτικά μεταδιδόμενη σήψη. Έγραφε ο Χρήστος Βακαλόπουλος πριν από περίπου 25 χρόνια: «Αισθάνομαι άσχημα στην προεκλογική περίοδο, μου αρέσει όμως η μέρα των εκλογών. Ο ήχος χαμηλώνει και μια υποψία κενού εξουσίας ευχάριστη σαν αεράκι πλανιέται στην ατμόσφαιρα. Απολαμβάνω τη μέρα γιατί για 24 ώρες δεν ξέρω ποιος θα κυβερνήσει και ούτε θέλω να μάθω. (…) Για 24 ώρες το φάντασμα της ελευθερίας ενώνει τους ψηφοφόρους και τρομοκρατεί τους υποψήφιους σωτήρες: είναι οι μόνοι που νοιώθουν ότι κινδυνεύουν αυτή την παράξενη μέρα».Παίρνοντας αφορμή από το κείμενο του αδικοχαμένου φίλου, που έφυγε από τη ζωή νεότατος, θα έλεγα ότι μετά τις τελευταίες εκλογές ζήσαμε μια μυστήρια διαστολή του χρόνου: η μια και μοναδική μέρα του κενού της εξουσίας πολλαπλασιάστηκε σε πολλές ίδιες μέρες. Το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα, που δεν περιέχει αυτοδυναμίες και σχεδόν απέκλειε συνεργασίες, έβαλε τη χώρα σε μια μικρή περίοδο ακυβερνησίας: οι μέρες που ακολούθησαν την Κυριακή των εκλογών έμοιαζαν με το εικοσιτετράωρο της Κυριακής των εκλογών – κουβαλούσαν την υποψία του κενού, αλλά και την αγωνία των σωτήρων. Καθώς κανένας αρχηγός κόμματος υποψήφιος σωτήρας δεν είχε καθαρή εντολή για μια εφαρμόσιμη ή ουτοπική έστω λύση, όλοι κατάλαβαν (;) ότι η ιστορία θα γράψει ότι συμμετείχαν, με τον τρόπο και το ρόλο τους, σε μια αργή, βασανιστική, πορεία προς μια εθνική καταστροφή που μοιάζει να μας περιμένει στο τέρμα του δρόμου. Σήμερα χαίρονται (ελάχιστα πάντως…) όσοι νομίζουν ότι μπορεί να την χρεώσουν σε άλλους. Αν υπάρξουν κι άλλες άγονες εκλογικές αναμετρήσεις, αυτό που τώρα εμφανίζεται ως πολιτική διαφορετικότητα, δηλαδή η αδυναμία συνεννόησης, θα είναι η ταφόπλακα όλων.Η Ελλάδα στις τελευταίες εκλογές ψήφισε οργισμένα και τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ – αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα της 6ης Μαϊου. Ένα συνηθισμένο λάθος που γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι θεωρούμε τη χώρα ως ένα και μόνο ψηφοφόρο και της αποδίδουμε αποφάσεις, αναλύοντας βαθυστόχαστα τις τάχα μου σκέψεις της: όλα αυτά απλά δεν υπάρχουν. Ο κάθε ένας από τους ψηφοφόρους που τιμώρησαν το ΠΑΣΟΚ το έκανε για τους δικούς του λόγους: οι βασικοί λόγοι ήταν το ταυτισμένο με την ύφεση μνημόνιο, η πτώση του βιοτικού επιπέδου, η αβεβαιότητα, έτσι όπως εκφράζεται από την αλματώδη αύξηση της ανεργίας. Λένε ότι το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε το ότι η κρίση και η ύφεση προέκυψε επι των ημερών του: σίγουρα κι αυτό μετράει. Όμως όποιος γνωρίζει την πορεία του καταλαβαίνει ότι το κόμμα ήταν καιρό τώρα αλλού: υπήρχε μόνο για να κυβερνάει, αλλά ο κυβερνητισμός είναι πολιτικ