Θωμά σε ευχαριστώ...

12:59 28/6/2012 - Πηγή: Sport.gr

Ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για τον μεγάλο Θωμά Μαύρο έγραψε ο αρθρογράφος του aek-live.gr Κώστας Βυζαντινός. Σας το μεταφέρω αυτούσιο..."Αναμφίβολα το ΑΕΚτζήδικο μικρόβιο το είχα εκ γεννηθείς μιας και γιαγιάδες και προπαππούδες   μου είχανε καταβολές απο την ομορφότερη ΠΟΛΗ  του κόσμου. Ο άνθρωπος όμως που αθελά του ανέλαβε  να με γαλουχήσει με την ιδέα της ΑΕΚ ήτανε άλλος και οχι κάποιος απο τον στενό μου οικγενειακό κύκλο.Κάπου εκεί λοιπόν στα 1977-78 (μικρό παιδάκι) καρφωμένος απέναντι απο μια ασπρόμαυρη τηλεόραση θυμάμαι

να ακούω στο τότε αθλητικό δελτίο ειδήσεων -το περίμενα πως και πως- την φωνή του αείμνηστου   Βαγγέλη Φουντουκίδη να λέει οτι πρωταθλήτρια και κυπελλούχος Ελλαδας γαι την φετινή χρονιά ανεκυρήχθει η ΑΕΚ.Σε κάθε αγώνα τα μάτια μου ήτανε  μονίμως σε αυτόν να δώ πώς κινείτε μέσα στο γήπεδο και να μιμούμε κάθε του κίνηση την επόμενη μέρα στις αλάνες με τους φίλους μου. Είχα συνδέσει πλέον το όνομα του και την φωνή του με την ΑΕΚ και το αντίστροφο. Η πρώτη μου οπτική επαφή με αυτόν τον άνθρωπο ήτανε σε ένα γήπεδο ξερό με δυο κερκίδες και να κερδίζουμε  2-1 (Στάδιο Αλκαζαρ αελ-ΑΕΚ 1-2), για την χρονολογία δεν είμαι σίγουρος, αλλά μικρή σημασία έχει.Το  σημαντικότερο ήτανε οτι  μέσα μου άρχισα να καταλαβαίνω να μπολιάζει η ιδέα της ΑΕΚ και "υπεύθυνος"  ήτανε αυτός  χωρίς καν  να το ξέρει. Τι και αν χάσαμε  εκείνο τον τελικό με το πανιωνάκι λόγω υπερβολικής σιγουριάς, ήμασταν ξανά για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πρωταθλητές. Ήξερα  ότι αυτήν την ιδέα  δεν θα την προδόσω ποτέ.Αγωνιωδώς αναζητούσα ενα αυτόγραφο του ώσπου ανακάλυψα την διεύθυνση των γραφείων της ΠΑΕ εκει στην Γ' Σεπτεμβρίου και έστειλα ενα γράμμα  περιμένοντας πως και πως   την απάντηση μετρόντας  τις μέρες μια - μια.Όταν κάποια στιγμή πήρα εκείνο το γράμμα με την φωτογραφία του  και την χειρόγραφη  αφιέρωση του η χαρά μου ήτανε τέτοια που  την είχα στο μαξιλάρι μου κάθε βράδυ.Το 1983 και σε λιγο μεγαλυτέρη ηλικία  βλέποντας εκείνο τον τελικό κυπέλου με τους γαύρους του βορρά  και αυτόν τον άνθρωπο να μας  βάζει μπροστά στο σκόρ , τον Βαγγέλη Βλάχο να βάζει το δεύτερο γκολ και να  γίνετε ο νεαρότερος μέχρι τότε  σε ηλικία 21 χρονών φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού, με έκανε ενα κλίκ  να σκεφτώ  κατι περισσότερο για αυτην την ομάδα.Θα απορείτε  γιατί κάθομαι και σας τα γράφω όλα αυτά...Δεν θα σας κουράσω και δεν θα μακρηγορήσω  περισσότερο. Το περιβραχιόνιο του αρχηγού μια ομάδος τότε ήτανε τίτλος τιμής και αποδοχής από τους υπόλοιπους  συμπαίκτες στο πρόσωπο αυτού που το φορούσε. Αυτός λοιπόν  άνθρωπος εκείνο το βράδυ μου έμαθε οτι σε μία ομάδα κανένας δεν είναι ανώτερος του άλλου και οτι ολοι παλεύουν μαζί για την νίκη και το καλύτερο αποτέλεσμα εντός και εκτός γηπέδων.Παράδειγμα πρός μίμηση ήτανε για μένα ολα αυτά τα χρόνια γιατί μου έδωσε να καταλάβω μέσα απο τους αγωνιστικούς χώρους οτι και στην προσωπική μου ζωή να είμαι ταπεινός, μετριόφρων να σκέφτομαι πριν μιλήσω, αλλά συνάμα να μην υποτάσσομαι να μην λοιδορούμε και να μάχομαι για ιδανικά και πιστεύω, Σε ε