Το σκοτώσαμε το θηρίο!

Ακούγοντας κάποια διθυραμβικά σχόλια για την εμφάνιση της Εθνικής κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα με την Λετονία, μας γεννήθηκε η ανάγκη να... κοιτάξουμε δεξιά, αριστερά, να σηκωθούμε από τη θέση μας, να τσιμπηθούμε και να αναρωτηθούμε αν βλέπαμε κι εμείς το ίδιο παιχνίδι.

Καταπληκτικός ο ένας, φανταστικός ο άλλος, ρολάρει η ομάδα, μπράβο στον Σάντος (που έκανε την πρώτη αλλαγή στο 82`) και άλλα τέτοιου τύπου σχόλια που σου δίνουν την αίσθηση, πρώτον ότι έχει χαθεί το μέτρο και δεύτερον ότι

εμείς οι έλληνες έχουμε μεγάλη ανάγκη να κερδίζουμε, κυρίως για το πανηγύρι που θα επακολουθήσει...

Οτι υπήρξε βελτίωση σε σχέση με το παιχνίδι απέναντι στην Γεωργία, υπήρξε. Οτι οι τρεις βαθμοί της νίκης ήταν σημαντικοί, ήταν. Αλλά μέχρι εδώ...

Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε παρέλαση -πριν την ώρα της- επειδή ο Τοροσίδης έβαλε ένα καταπληκτικό γκολ ή γιατί ο Καραγκούνης ήταν ο πιο κινητικός παίκτης της Εθνικής στο κέντρο ή γιατί ο Σάντος έβαλε τον Φετφατζίδ

Keywords
Τυχαία Θέματα