Τρελαίνοντας το Μασάδο

10:23 8/1/2013 - Πηγή: Sport.gr

Οτι ο Πάολο Μασάδο θα περνούσε ένα δύσκολο χειμώνα στον Ολυμπιακό φαίνονταν από νωρίς. Πριν κανα δυο μήνες, καλά καλά πριν ακουστούν οι πρώτες αποδοκιμασίες για τον Πορτογάλο στο Καραϊσκάκη, σημείωνα μεταξύ άλλων στη Sportday ότι «στον κόσμο έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Μασάδο είναι παιδί του Ζαρντίμ. Κατ` επέκταση η σταθερή χρησιμοποίησή του, σου λένε, δεν έχει να κάνει με την αξία του, αλλά με την καλή του

σχέση με τον κόουτς. Στο μυαλό του οπαδού που τον αποδοκιμάζει, αυτή η καλή σχέση εξασφαλίζει ένα είδος προνομιακής μεταχείρισης και κατ επέκταση δημιουργεί αδικημένους που δεν παίζουν γιατί δεν είναι (σήμερα) Πορτογάλοι, (χθες) Ισπανοί, (προχθές) Σέρβοι κτλ. Σήμερα οι αδικημένοι είναι ο Φετφατζίδης και ο Βλαχοδήμος κυρίως. Στα παλιότερα χρόνια το ρόλο αυτό έπαιξαν ο Μήτρογλου, ο Καστίγιο, ο Οφορίκουε και άλλοι πολλοί. Πρόσθετα επίσης ότι κακό του χουν κάνει και οι καλοκαιρινές υπερβολές του Τύπου κατά την παρουσίαση του. Επειδή ήταν η πιο ακριβή του καλοκαιριού υπερπροβλήθηκε με αποτέλεσμα ο κόσμος να περιμένει να δει κάποιο σούπερ χαρισματικό ποδοσφαιριστή – ένα χαφ που τα κάνει όλα και είναι και θεαματικός συγχρόνως. Εν ολίγοις, ο Μασάδο φορτώθηκε με ευθύνες που δύσκολα μπορεί να σηκώσει.Νομίζω ότι οι πρώτες σοβαρές δυσκολίες του προέκυψαν γιατί, χωρίς να φταίει, τον συνέκριναν με δυο πολύ καλύτερους αλλά πολύ διαφορετικούς από αυτόν παίκτες, ο ένας είναι ο Μιραλάς στη θέση του οποίου αρχικά χρησιμοποιήθηκε κι ο άλλος ο Ιμπαγάσα. Για την πρώτη σύγκριση φταίει ο Ζαρντίμ που τον έβαλε στη θέση του Βέλγου. Ο πρακτικός Πορτογάλος προπονητής δεν κατάλαβε ότι ο μόνος που μπορεί να παίξει έξω αριστερά είναι ο Αμπτούν και έστειλε τον Μασάδο αριστερά για να κρατήσει τους υπόλοιπους επιθετικούς στις περσινές τους θέσεις.Ο Ζαρντίμ, που πιστεύει στις ικανότητες του Μασάδο, νόμιζε πως ένας καλός παίκτης, ακόμα και σε μια θέση όχι ακριβώς δική του κάτι θα σκαρώσει: το κακό για το Μασάδο είναι ότι το λίγο που έκανε συγκρίνονταν με τα πολλά γκολ του Μιραλάς κι αυτό αρχικά τον σακάτεψε. Είναι μεγάλο κακό για ένα παίκτη να αγχώνεται για λάθος λόγους. Το δεύτερο πρόβλημα του το δημιούργησε άθελά του ο Ιμπαγάσα. Μιλώντας με διοικούντες και ρεπόρτερ ο Αργεντίνος, πιθανότατα για να κολακεύσει τον Μασάδο, δήλωσε ότι ο Πορτογάλος παίζει στη θέση του!Η διαπίστωση αυτή μπορεί να έχει και βάση, όμως προσοχή: ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι δυο παίκτες μπορεί να έχουν σε μια ομάδα τον ίδιο ρόλο, εν τούτοις δεν παίζουν με τον ίδιο τρόπο. Η διαφορά του παιγνιδιού τους είναι μάλιστα τεράστια καθώς ο Ιμπαγάσα παίζει πολύ, θέλει μάλιστα διαρκώς τη μπάλα στα πόδια του, ενώ ο Μασάδο παίζει λίγο: ο Πορτογάλος έχει στιγμές, έχει ωραία στημένα, αλλά δεν ζητάει πολύ μπάλα. Αυτός είναι ο λόγος που και στη Γαλλία και στην Τουλούζ, όπου και ξεχώρισε, τον χρησιμοποιούσαν (κι εκεί) στο πλάι – σε ένα ρόλο κάπως μυστήριο: έπαιζε σαν «δεκάρι» κρυμμένο στην άκρη, ώστε να μπορεί να εμφανίζεται για να κάνει τις πινελιές του και την ίδια στιγμή να μένει μακριά από τη μάχη της μεσαίας γραμμής για την οποία πάντα χρειάζονται πολεμιστές και όχι πριμαντόνες. Αυτό το χαρακτηριστικό του παιγνιδιού του, είναι νομίζω και ο λόγος που τράβηξε το μάτι του Κοβάσεβιτς: ένα καλό dvd γεμάτο από στιγμές του Μασάδο τον κάνει να μοιάζει υπέροχος.Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα; Είναι τι αν αυτές οι στιγμές δεν αξιοποιηθούν από τους συμπαίκτες του – κυρίως από τους επιθετικούς, τους οποίους δεδομένα δυο τρεις φορές θα «ταΐσει», δεν υπάρχει κάτι άλλο που να καταγράφεται στα υπέρ του: ο Μασάδο δεν είναι σκόρερ, (όπως ο Φουστέρ που κι αυτός παίζει λίγο με τη μπάλα),  δεν κάνει τακουνάκια, (όπως ο Ζιο), δεν είναι δαιμόνιος ντριπλέρ και μπουκαδόρος, (όπως ο Γκαλέτι), δεν ζητάει συνέχεια τη μπάλα (όπως ο Τζόλε). Ομως μπάλα ξέρει και είναι και δημιουργός: με τη Βέροια έδωσε δυο ασίστ στον Τζεμπούρ και μια στο Μήτρογλου. Δεν αξιοποιήθηκαν. Αν αυτοί είχαν βάλει γκολ η χρησιμότητα του Μασάδο θα ήταν ορατή και τεράστια. Από τη στιγμή που τα γκολ χάθηκαν από τους άλλους, έμπλεξε αυτός! Αν τον αποδοκιμάζουν είναι γιατί πιστεύουν πως στοίχισε πολλά και κάνει λίγα: πάντα λίγα και καλά έκανε – το κακό είναι ότι αυτού του τύπου οι παίκτες στον κόσμο του Ολυμπιακού σπανίως αρέσουν! Τέτοιοι ήταν και ο Οσκαρ κι ο Ντάτολο κι ο Καζίμ Ρίτσαρντς, ακόμα κι ο Σίσιτς που έφυγε κακήν κακώς: όλοι τους ήταν παραγωγοί highlights, τύποι που έκαναν τρεις – τέσσερις ενέργειες: όταν αυτές δεν έπιαναν οι αποδοκιμασίες πήγαιναν σύννεφο.Για μένα πολύ άσχημα ο Μασάδο δεν έχει παίξει, με βάση τις δυνατότητες του. Θυμίζω ότι πρν λίγο καιρό κλήθηκε ξανά στην Εθνική Πορτογαλίας, πράγμα που σημαίνει ότι και για τους Πορτογάλους σκάουτερ κάτι στον Ολυμπιακό πρόσφερε. Στα ευρωπαϊκά ματς, που ο Ολυμπιακός έκανε μικρότερη κατοχή μπάλας, φάνηκε και πιο πολύ – όχι γιατί έπαιξε περισσότερο, αλλά γιατί οι συμπαίκτες του έπαιξαν κι αυτοί λιγότερο! Κάποια στιγμή φάνηκε να πιστεύει πως για να τον αγαπήσουν πρέπει να αρχίσει να βάζει γκολ κι άρχισε να εκβιάζει τελικές προσπάθειες: έγινε χειρότερος. Αλλά αν τον στρεσάρουν λίγο παραπάνω θα αρχίσει σε λίγο κι ο ίδιος να αμφιβάλει για τις ικανότητες του και δεν θα χρειάζεται προπονητή, αλλά ψυχολόγο. Μπορεί και ψυχίατρο.