Nissan Skyline GT-R: Η ιστορία ενός θρύλου – Μέρος 2ο

Καλησπέρα σας και καλώς ήλθατε στο δεύτερο μέρος της ιστορίας ενός από τα πιο σημαντικά brands στην ιστορία του αυτοκινήτου, του GT-R. Τελειώνοντας το πρώτο μέρος, σας άφησα στο 1987-88, στην έβδομη γενιά Skyline με κωδικό R31 που όπως προείπα ήταν ο προάγγελος στην ουσία για αυτά που θα ακολουθήσουν, ένα test, αν θέλετε, της Nissan για να δει αν οι συνθήκες ευνοούν αυτοκίνητα τέτοιου είδους. Το test

ήταν απόλυτα επιτυχημένο και έτσι, όταν έναν χρόνο αργότερα, το 1989 παρουσιάστηκε η όγδοη γενιά Skyline με κωδικό R32, όλοι οι μηχανικοί, marketing directors αλλά και διευθύνοντες στη Nissan, ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν. Έτσι λοιπόν ξεκινάμε το δεύτερο μέρος, με ένα αυτοκίνητο που ανέλαβε το δύσκολο έργο να αναπαράγει –και ποιος ξέρει, ίσως και να ξεπεράσει- την ιστορία της πρώτης γενιάς GT-R και για εμένα τουλάχιστον προσωπικά είναι εξίσου σημαντικό με αυτήν. Κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζω την 3η γενιά.

Τρίτη Γενιά 1989-1994

Εκείνη την εποχή, όπως ανέφερα και στο προηγούμενο μέρος, η Nissan είχε αγωνιστική παρουσία στις πίστες, συμμετέχοντας στο Group A με το Skyline GTS-R. Έπειτα όμως από τις συνεχόμενες αποτυχίες πάρθηκε η απόφαση να αντικατασταθεί το τρέχον αγωνιστικό με ένα νέο, πιο ανταγωνιστικό όχημα. Η απόφαση αυτή συνέπεσε με την παρουσίαση της όγδοης γενιάς Skyline, της R32 –από το E-BNR32 που ήταν ολόκληρος ο κωδικός της- και σύντομα έγινε σε όλους αντιληπτός ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσουν. Έτσι, για μία ακόμα φορά, οι αγώνες ήταν αυτοί που διαμόρφωσαν το GT-R και του έδωσαν τα χαρακτηριστικά που το έκαναν κορυφαίο.

Το αρχικό σχέδιο ήταν να τοποθετηθεί μία υπερκυβισμένη, υπερτροφοδοτούμενη εκδοχή του RB20, 2,35 λίτρων, απόδοσης άνω των 300 αλόγων που θα κινεί τους πίσω τροχούς αποκλειστικά. Οι κανονισμοί όμως του Group A, επιβάλουν τον πολλαπλασιασμό της χωρητικότητας των υπερτροφοδοτούμενων κινητήρων με το 1,7, γεγονός που τοποθετούσε το αγωνιστικό στην κατηγορία των τεσσάρων λίτρων που μεταξύ άλλων επέβαλε και την χρήση ελαστικών πλάτους 10 ιντσών. Αυτό ήταν το πρώτο δεδομένο που έκανε το αγωνιστικό τμήμα της Nissan να αναθεωρήσει τα σχέδια του. Εφόσον τα ελαστικά έπρεπε να έχουν πέλμα πλάτους 10 ιντσών, πάρθηκε η απόφαση να εγκαταλειφθεί η πίσω κίνηση. Το νέο σύστημα τετρακίνησης που εξέλιξε η Nissan για το αγωνιστικό της έγινε γνωστό ως ATTESA – ETS (Advanced Total Traction Engineering System for All-Terrain – Electronic Torque Split). Παρά όμως τα οφέλη της τετρακίνησης, υπάρχει ένα σημαντικό μειονέκτημα, το βάρος. Το σύστημα της Nissan έκανε το αυτοκίνητο 100 κιλά βαρύτερο και έδινε στους ανταγωνιστές του στην πίστα το πάνω χέρι. Οι άνθρωποι της Nissan όμως για να εξαλείψουν αυτό το μειονέκτημα άλλαξαν για μία ακόμα φορά τα σχέδια τους. Αύξησαν την χωρητικότητα του κινητήρα στα 2,6 λίτρα με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να ανέβει στην κατηγορία των 4,5 λίτρων όπου το βάρος του GT-R δεν θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα. Υπήρχε όμως και ένα bonus. Η μεγαλύτερη κατηγορία επέβαλε χρήση ελαστικών πλάτους 11 ιντσών! Το αποτέλε

Keywords
Τυχαία Θέματα