Williams Grand Prix μία ομάδα με παρελθόν,παρόν και μέλλον [Μέρος 2ο]

19:47 4/8/2014 - Πηγή: AutoBlog

Η διακοπή του παγκοσμίου πρωταθλήματος είναι γεγονός, έτσι λοιπόν και εγώ με την σειρά μου, επειδή δε μου αρέσει να χρωστάω σε φίλους ετοίμασα το δεύτερο μέρος μιας από τις πιο ιστορικές ομάδες του grid, την Williams F1 Racing Team.

Στο πρώτο μέρος σου είχα παραθέσει τα μονοθέσια μέχρι το 1990 και τώρα στο δεύτερο μέρος θα έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις όλη τη διαδρομή της μεγάλης αυτής Βρετανικής ομάδας έως και σήμερα.

Να σου υπενθυμίσω μόνο μερικά νούμερα

για την Williams που εμένα προσωπικά μου προκαλούν δέος, καθώς έχει:

1) 9 πρωταθλήματα κατασκευαστών και πιο συγκεκριμένα το 1980, 1981, 1986, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996 και το 1997.

2) 7 παγκόσμια πρωταθλήματα οδηγών το 1980, 1982, 1987, 1992, 1993, 1996 και 1997.

3) Έχει κερδίσει 114 αγώνες.

4) Έχει 127 κερδισμένες pole positions.

5) Έχει ανέβει σε 297 podium.

6) Έχει κερδίσει 2765 βαθμούς.

7) Έχει κάνει 33 φορές το 1-2.

Η Williams από το 1977 με τη νέα αρχή της στην F1 έχει καταφέρει να συνεργαστεί με πολλούς κορυφαίους οδηγούς όπως οι Alan Jones, Carlos Reuterman, Keke Rosberg, Nigel Mansell, Nelson Piquet, Alain Prost, Riccardo Patrese, Ayrton Senna, Damon Hill, Jacques Villeneuve, Allesandro Zanardi, Jenson Button, Ralf Schumacher, Juan Pablo Montoya, Mark Webber, Nico Rosberg, Rubens Barichello, Nico Hulkenberg και Felipe Massa.

Ας συνεχίσουμε τη διαδρομή μας:

15. 1991 (FW14)

Η ομάδα ξεκίνησε τη χρονιά έχοντας στα χέρια της τον αναβαθμισμένο κινητήρα της Renault με κωδικό RS3, όμως δεν ήταν ο αναβαθμισμένος κινητήρας που έκανε τη διαφορά, αλλά τα νέα πρόσωπα που ήρθαν στην ομάδα. Η FW14 ήταν το πρώτο μονοθέσιο της ομάδας που σχεδιάστηκε από τον guru του αθλήματος, Andrian Newey και αμέσως έδειξε πόσο γρήγορο ήταν, έχοντας όμως και αρκετά προβλήματα αξιοπιστίας. Ο Nigel Mansell επέστρεψε στην ομάδα και κατάφερε να κερδίσει σε πέντε αγώνες της σεζόν εκείνης. Ο δεύτερος οδηγός της ομάδας, Ricardo Patrese, κατάφερε και αυτός να ανέβει στο πρώτο σκαλί του βάθρου δύο φορές ακόμη. Το πρωτάθλημα κατασκευαστών δεν κατάφερε να το κερδίσει, όμως η Williams μένοντας στη δεύτερη θέση με 125 βαθμούς (και αυτό γιατί η McLaren με τον Ayrton Senna ήταν ασυναγώνιστη εκείνη τη χρονιά), κέρδισε το πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών αντίστοιχα.

16.1992 (FW14B)

Η ομάδα έχοντας παραμείνει η ίδια σε στελέχωση, κατάφερε να κάνει την FW14 από το δεύτερο μονοθέσιο σε δυναμικότητα στο grid το 1991 σε πρώτο. Ο Nigel Mansell κέρδισε εννέα αγώνες και ο Ricardo Patrese έναν. Oι δύο οδηγοί της Williams έκαναν εύκολα το 1-2 στο πρωτάθλημα οδηγών και φυσικά κέρδισαν και το πρωτάθλημα κατασκευαστών. Η κυριαρχία της Williams είχε πλέον ξεκινήσει…

17.1993 (FW15C)

Μετά την απόλυτη επιτυχία της ομάδας το 1992, οι Mansell και Patrese αποτέλεσαν παρελθόν, με τον Alain Prost και τον Damon Hill να αποτελούν το νέο δίδυμο οδηγών της ομάδας. Ο Γάλλος οδηγός έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα, δηλαδή να οδηγεί γρήγορα με το μονοθέσιο της Williams να τον βοηθά στο έπακρο. Ο Prost και η Williams μπορεί να ήταν ο καλύτερος συνδυασμός οδηγού και μονοθεσίου, κάτι που φάνηκε και με την κατάκτηση του πρωταθλήματος οδηγών. Ο Ayrton Senna όμως εκείνη τη χρονιά έδωσε ρεσιτάλ οδήγησης και τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Prost και Williams κατέκτησαν τα πρωταθλήματα οδηγών και πρωταθλητών.

18.1994 (FW 16B)

Ο διακαής πόθος των Newey, Williams και Head δεν ήταν άλλος από τον Ayron Senna κάτι που το 1994 έγινε πραγματικότητα με την μεταγραφή του στην ομάδα. Η πορεία της ομάδας μέσα στη χρονιά αγωνιστικά, ήταν και πάλι πολύ καλή. Το 1994 δεν το θα θυμάται κανείς για τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο που κέρδισε ο Michael Schumacher ή την επική μάχη που είχε με τον Damon Hill. Το 1994 θα το θυμούνται όλοι οι φίλη της F1 ως τη χρονιά που σημάδεψε την ιστορία της F1 με τον θάνατο του Ayrton Senna. Δεν θα ασχοληθώ καθόλου για το ποιος ευθύνεται για το θάνατο του Βραζιλιάνου, το μόνο που θα αναφέρω είναι ότι ο Senna εκείνη τη χρονιά δεν είχε καταφέρει να τερματίσει σε αγώνα. Ξεκίνησε με δύο εγκαταλείψεις σε Βραζιλία και Ιαπωνία και στο Σαν Μαρίνο έγινε το μοιραίο. Δες το video της μοιραίας εξόδου:

Τέσσερις οδηγούς χρησιμοποίησε η ομάδα το 1994, τον Damon Hill, τον αείμνηστο Ayrton Senna, τον David Coulthard και τον Nigel Mansell. Ο Hill έχασε για έναν βαθμό το πρωτάθλημα από τον Schumacher και η ομάδα κατέκτησε και πάλι το πρωτάθλημα κατασκευαστών με 118 βαθμούς.

19.1995 (FW17 & 17B)

Ο Andrian Newey το 1995 είχε σχεδιάσει δύο μονοθέσια, την FW17 και την εξέλιξή της, την FW17Β, έχοντας ως στόχο και πάλι την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτό όμως δεν θα γίνει, καθώς ο Michael Schumacher είχε άλλη άποψη, αλλά και ανώτερο μονοθέσιο. Οι προσπάθειες του Damon Hill και του David Coulthard το μόνο που τους απέφεραν ήταν η δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Η Williams κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 112 βαθμούς.

20.1996 (FW18)

Ο χαμένος τίτλος του 1995 από την Benetton και τον Michael Schumacher φαίνεται ότι πείσμωσε τους ανθρώπους της Βρετανικής ομάδας, με αποτέλεσμα η νέα FW18 να είναι και αυτή ένα ακόμη μονοθέσιο εκτός ανταγωνισμού!!! Ο Damon Hill βρισκόμενος στην τέταρτη χρονιά του στην ομάδα, καταφέρνει να κερδίσει οχτώ αγώνες και ουσιαστικά να κερδίσει το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών. Team-mate του Damon Hill, ο rookie εκείνης της χρονιάς Jacques Villeneuve, o οποίος κατάφερε στην πρώτη χρονιά να κερδίσει τέσσερις αγώνες. Η ομάδα της Williams κατέκτησε το πρωτάθλημα κατασκευαστών με 175 βαθμούς το οποίο ήταν και μέχρι τότε το ρεκόρ συγκομιδής βαθμών της ομάδας σε ένα πρωτάθλημα F1.

21.1997 (FW19)

Η ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει λένε, παρόλα αυτά η νέα για το 1997 FW19 συνέχισε και αυτή στον ίδιο ρυθμό με τα προηγούμενα μονοθέσια της ομάδας, με την βασική διαφορά ότι ο Damon Hill αποτελούσε πια παρελθόν. Τη θέση του είχε πάρει ο Heinz-Harald Frentzen, ο οποίος το 1996 οδηγούσε για την Sauber. Το πρωτάθλημα του 1997 ήταν συναρπαστικό και κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα της σεζόν στην Jerez, όπου και γινόταν το Ευρωπαϊκό GP εκείνης της σεζόν. Η μάχη για το πρωτάθλημα ήταν μεταξύ του Καναδού οδηγού της Williams, Jacques Villeneuve και του Michael Schumacher. Ο Jacques Villeneuve στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς εκείνης στην Ιαπωνία είχε αποκλειστεί, εξαιτίας του ότι είχε παραβλέψει στα επίσημα δοκιμαστικά κίτρινη σημαία. Έτσι πηγαίνοντας στο τελευταίο GP στην Jerez ,ο Schumacher ήταν στους 78 βαθμούς με τον Villeneuve να έχει 77, δηλαδή σε περίπτωση που ο Καναδός δεν τερμάτιζε ο Γερμανός οδηγός της Ferrari θα κέρδιζε τον παγκόσμιο τίτλο. Στα επίσημα δοκιμαστικά του αγώνα οι τρεις πρώτοι οδηγοί (Jacques Villeneuve, Michael Schumacher και Heinz-Harald Frentzen) έκαναν τον ίδιο απολύτως χρόνο το 1.21.071!!!! Κατά τη διάρκεια του αγώνα στην Jerez, ο Schumacher όπως έκριναν οι κριτές του αγώνα έπεσε ηθελημένα πάνω στον Καναδό, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με αποκλεισμό από το πρωτάθλημα εκείνης της περιόδου. Η Williams κέρδισε ένα ακόμα παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών το 1997 με 123 βαθμούς. Η FW19 ήταν το τελευταίο μονοθέσιο που σχεδίασε για τη Williams o Andrian Newey, ο οποίος αποχώρησε για την McLaren.

22.1998 (FW20)

Το 1998 η Renault Sport αποφασίζει να αποχωρήσει από την F1 με αποτέλεσμα η ομάδα να μην έχει εργοστασιακό κινητήρα. Η Mecachrome προμήθευσε την Williams το 1998 με κινητήρες οι οποίοι στην ουσία ήταν οι περσινοί κινητήρες της Renault με κωδική ονομασία RS9 3.0 V10. Οι κινητήρες της Mecachrome είχαν την ονομασία GC37-01 3.0 V10, όμως όπως ανέφερα ήταν μια αναβαθμισμένη έκδοση των κινητήρων της Renault του 1997, με αποτέλεσμα να μην είναι και οι ισχυρότεροι στο grid. Επίσης μετά το 1977 και την ίδρυση της ομάδας, τα μονοθέσιά της δε θα φοράνε ελαστικά Goodyear, η οποία και αποχώρησε από το άθλημα εκείνη τη χρονιά, την θέση της οποίας πήρε η Brigdestone. Το οδηγικό δίδυμο παρέμεινε το ίδιο με το 1997 έχοντας ως καλύτερο τερματισμό τους την τρίτη θέση. Μεγάλη διαφορά σε σχέση με το μονοθέσιο του 1997 ήταν και ο χρωματισμός του, καθώς ο μέγας χορηγός της ομάδας πλέον ήταν η καπνοβιομηχανία Winfield. Τα μονοθέσια ήταν πλέον κόκκινα με άσπρο και κίτρινο. Η ομάδα τερμάτισε τρίτη στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 38 βαθμούς.

23.1999 (FW21)

Μετά την μέτρια χρονιά του 1998 οι Gavin Fisher και Geoff Wills προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα καλύτερο και πιο ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Μεγάλο αγκάθι στη δημιουργία αλλά και στην ποιότητα αυτού, οι κινητήρες της Mecachrome που εκείνη τη χρονιά είχαν βαπτιστεί Superteck FB01 3.0 V10. Το FB στην ονομασία του κινητήρα ήταν από το όνομα του ιδιοκτήτη τους Flavio Briatore!!! Ο Jacques Villeneuve αποχαιρέτησε την ομάδα και στην θέση του ήρθε ο Ralf Schumacher το ίδιο έκανε και ο Heinz-Harald Frentzen και τη θέση του Γερμανού να παίρνει ο Alessandro Zanardi. Η χρονιά ήταν απογοητευτική και η πέμπτη θέση όαση στα πολλά προβλήματα αξιοπιστίας του μονοθεσίου.

24.2000 (FW22)

Η εποχή της BMW στην Williams ήταν γεγονός. Μετά από τα αποτυχημένα έτη 1998 και 1999, κυρίως λόγο κινητήρων, η συμφωνία της Βρετανική ομάδας με την BMW φαινόταν ότι θα άλλαζε τις ισορροπίες στο σπορ. Ο Ralf Schumacher παρέμεινε στη θέση και το νέο μέλος της Williams δεν ήταν άλλος από τον rookie και πολλά υποσχόμενο τότε Jenson Button. Τα χρώματα της ομάδας άλλαξαν και πάλι εξαιτίας της αλλαγής χορηγού, και αυτά ήταν το άσπρο και το μπλε (αγωνιστικά χρώματα BMW). Κατέκτησε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 36 βαθμούς.

25.2001 (FW23)

Η BMW το 2001 φέρνει στο πρωτάθλημα έναν νέο κινητήρα που όπως ίδια ανάφερε ήταν και ο πιο δυνατός του grid. O ΒMW P80 3.0 V10 μπορεί να ήταν δυνατός γενικά, όμως το μονοθέσιο ήταν αναξιόπιστο με τους δύο οδηγούς να μετρούν 18 εγκαταλείψεις σε 36 αγώνες!!! 50% πιθανότητες εγκατάλειψης δηλαδή για την ομάδα. Ο Button δόθηκε δανεικός στην Benetton και στην θέση αυτού ήρθε ο πρωταθλητής του CART, Juan Pablo Montoya. Τρεις νίκες ο Ralf και μία ο Montoya, ήταν ότι το καλύτερο μπορούσε να καταφέρει σε μία χρονιά όπου η F2001 της Ferrari με τον Schumacher έδειχναν ανίκητοι. Τρίτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 80 βαθμούς.

26.2002 (FW24)

Η ομάδα εκείνη την σεζόν είχε ως στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος μιας και η συνεργασία της Williams με την BMW είχε πια ωριμάσει. Το 2002 όμως είχε άλλον πρωταγωνιστή και αυτός ήταν ο Michael Schumacher ο οποίος με την θρυλική F2002 κέρδισε 11 αγώνες, με χειρότερο τερματισμό την τρίτη θέση. Παρά την παντοδυναμία της Ferrari και την πολύ δυνατή McLaren, η Βρετανική ομάδα τερμάτισε στη δεύτερη θέση με 92 βαθμούς. Το οδηγικό της δίδυμο παρέμεινε το ίδιο και αυτή τη χρονιά.

27.2003 (FW25)

Πρώτο μονοθέσιο που σχεδίασε για λογαριασμό της Williams η Ιταλίδα αεροδυναμίστρια, Antonia Terzi… Η FW25 ήταν ένα αρκετά γρήγορο μονοθέσιο, όπως επίσης και αρκετά αξιόπιστο. Κατάφερε να μπει σφήνα με τον Juan Pablo Montoya στην μάχη του τίτλου μεταξύ Schumacher και Raikkonen με τον Γερμανό οδηγό να κερδίζει τον τίτλο πάλι με διαφορά δύο βαθμών από τον Φιλανδό. Το οδηγικό δίδυμο της ομάδας παρέμεινε το ίδιο με τον Marc Gene να παίρνει την θέση του Ralf Schumacher στην Monza εξαιτίας μιας διάσεισης που είχε πάθει ο Γερμανός οδηγός. Η ομάδα κατάφερε σε μία ακόμα καλή χρονιά να κερδίσει τέσσερις αγώνες και να τερματίσει στην δεύτερη θέση των κατασκευαστών με 144 βαθμούς.

28.2004 (FW26)

Η FW26 είναι ένα από τα πιο περίεργα μονοθέσια σε σχεδιασμό στην ιστορία της F1. Η Terzi θέλοντας να κάνει το μονοθέσιο ριζοσπαστικό σχεδίασε μία νέα μύτη η οποία ήταν σαν χαυλιόδοντες θαλάσσιου ελέφαντα!!!! Η FW26 είχε το 2004 την νέα έκδοση του κινητήρα της BMW με κωδικό P84 3.0 V10 ο οποίος όπως λέγετε ήταν και ο πιο δυνατός κινητήρας του grid. Η χρονιά δεν πήγε και πολύ καλά για την Williams, καθώς ο Montoya δύο φορές έτυχε να ακυρωθεί κάτι που ουσιαστικά στέρησε βαθμούς από την ομάδα. Στο GP του Καναδά και τα δύο μονοθέσια της ομάδας ακυρώθηκαν για παράνομα εξαρτήματα στα φρένα, ενώ στο GP της Ιντιανάπολις ο Montoya δεν κατάφερε να ξεκινήσει κατά την εκκίνηση,έτσι πήγε στο pit lane και άλλαξε μονοθέσιο κάτι που όμως οι αγωνοδίκες δεν θεώρησαν σωστό με αποτέλεσμα να ακυρωθεί από τον αγώνα. Στον συγκεκριμένο αγώνα της Ιντιανάπολις ο Ralf Schumacher είχε ένα πραγματικά πολύ σφοδρό ατύχημα με περισσότερα από 300χλμ/ώρα χτυπώντας στα προστατευτικά τοιχώματα της πίστας, με αποτέλεσμα να διακομιστεί στο νοσοκομείο και να μην μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα του μέχρι και το τέλος του πρωταθλήματος. Ο Marc Gene και ο Antonio Pizzonia αντικατέστησαν τον Γερμανό οδηγό χωρίς να πετύχουν κάτι το ιδιαίτερο. Την τελευταία του νίκη για την ομάδα κέρδισε ο Montoya στο GP της Βραζιλίας, ενώ η Williams τερμάτισε στην τέταρτη θέση με 88 βαθμούς. Το πρωτάθλημα οδηγών το κέρδισε o Michael Schumacher.

29.2005 (FW27)

Το 2004 δεν ήταν μία καλή χρονιά για την ομάδα γι’ αυτό ο Patric Head και ο Frank Williams αποφασίσανε να κάνουν αρκετές αλλαγές. Οι πρώτες αλλαγές έγιναν στο τμήμα του σχεδιασμού του μονοθεσίου με τον Loic Bigois να διαδέχεται την Terzi και τον Jorg Zander να αντικαθιστά τον Gavin Fisher. Όλοι οι προαναφερθέντες θα εργάζονταν κάτω από τις εντολές του νεαρού τότε νέου τεχνικού διευθυντή της ομάδας Sam Michael. Εκτός από τους μηχανικούς και τεχνικούς του μονοθεσίου άλλαξαν και οι οδηγοί. Mark Webber και Nick Heidfeld με τον Antonio Pizzonia να τον αντικαθιστά στα τελευταία πέντε GP. Η ομάδα δεν συμμετείχε στον αγώνα της Αμερικής όπως και όλες οι ομάδες που χρησιμοποιούσαν ελαστικά Michelin. Η πέμπτη θέση που κατέκτησε η ομάδα ήταν αρκετή μιας και το μονοθέσιο δεν ήταν καλό. Το πρωτάθλημα οδηγών εκείνης της σεζόν το είχε κερδίσει ο Fernando Alonso.

30.2006 (FW28)

H BMW αποτέλεσε παρελθόν, καθώς συγχωνεύθηκε με την Sauber με σκοπό να κάνει την δικιά της ομάδα. Οι κινητήρες πλέον από 3.0 έγιναν 2.4 και από V10 σε V8. Η Βρετανική ομάδα συμφώνησε με την Cosworth για την προμήθεια κινητήρων με τον Cosworth C2006 2.4 V8 να αποτελεί τον νέο κινητήρα της ομάδας. Νέος προμηθευτής ελαστικών για την Williams ήταν η Bridgestone που επέστρεψε στην ομάδα μετά από το 2000. Οδηγοί της ομάδας ήταν ο παλιός Mark Webber και ο rookie Nico Rosberg. Η FW28 δεν ήταν ένα καλό μονοθέσιο. Είχε αρκετά και σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας με αποτέλεσμα τα μονοθέσια της ομάδας να εγκαταλείψουν ούτε λίγο ούτε πολύ σε 21 αγώνες σε σύνολο 36 αγώνων!!!!! Η ομάδα κατέκτησε δίκαια την όγδοη θέση στους κατασκευαστές με 11 βαθμούς, τους λιγότερους που είχε κατακτήσει ποτέ από τη δημιουργία της. Το πρωτάθλημα οδηγών του 2006 κατέκτησε και πάλι ο Fernando Alonso με την Renault.

31.2007 (FW29)

Οι κινητήρες Cosworth δεν ήταν ότι το καλύτερο και η επόμενη επιλογή της ομάδας ήταν οι πιο δυνατοί και αξιόπιστοι Toyota. Ο RVX-07 ήταν αρκετά δυνατός όχι όμως και ο καλύτερος του grid. O Mark Webber έφυγε από την ομάδα με προορισμό την Red Bull και στη θέση αυτού ήρθε ο πολύπειρος Alexander Wurtz και για έναν αγώνα ο Kazuki Nakajima. To 2007 μπορεί να χαρακτηριστεί πολύ καλή χρονιά για την Williams αν αναλογιστείς την αποτυχία του 2006. Η ομάδα κατάφερε να ανέβει στο βάθρο και την τρίτη θέση με τον Αυστριακό οδηγό και μετά από δύο χρόνια κατέκτησε και πάλι την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 33 βαθμούς. Το πρωτάθλημα οδηγών του 2007 κέρδισε ο Kimi Raikkonen με την Ferrari.

32.2008 (FW30)

H συνεργασία Williams-Toyota συνεχίστηκε και το 2008 με την ομάδα όμως να έχει αρκετά οικονομικά προβλήματα εξαιτίας των κακών εμφανίσεων των προηγούμενων ετών. Η FW30 ήταν ένα αξιόπιστο μονοθέσιο από το οποίο έλλειπε εμφανώς η ταχύτητα. Παρά το πολύ καλό έως και ιδανικό ξεκίνημα με την τρίτη θέση στην Αυστραλία, η όγδοη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 26 βαθμούς τα λέει όλα. Team-mate του Rosberg ήταν ο Ιάπωνας Kazuki Nakajima. Το πρωτάθλημα της χρονιάς εκείνης είχε κατακτήσει ο Lewis Hamilton με την ΜcLaren στον δραματικό αγώνα της Βραζιλίας, με διαφορά μόλις ενός βαθμού από τον Felipe Massa.

33.2009 (FW31)

To 2009 και η FW31 έδινε μία νέα ελπίδα στην ομάδα για κάτι καλύτερο από το 2008 καθώς και η έλευση των Ed Wood ως επικεφαλής σχεδιασμού και Jon Tomlisnos ως νέο υπεύθυνο αεροδυναμικής . Ο Nico Rosberg ήταν η όαση της ομάδας καθώς κατάφερνε καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου να βρίσκεται μέσα στην βαθμολογούμενη δεκάδα. Αν κατάφερνε το ίδιο και ο Ιάπωνας team-mate του (Kazuki Nakajima) σίγουρα το βαθμολογικό αποτέλεσμα της ομάδας θα ήταν διαφορετικό. Η έβδομη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών με 34,5 βαθμούς ήταν καλή σε ένα πρωτάθλημα όπου η Βrawn GP με τον Jenson Button διέλυσε τον ανταγωνισμό με το ”σκάνδαλο” του double diffuser.

34.2010 (FW32)

Το 2010 έφερε νέες αλλαγές στην ομάδα καθώς η Toyota αποχώρησε από το σπορ. Την θέση της Toyota ως προμηθευτή κινητήρων πήρε πάλι η Cosworth δίνοντας στην Williams τον νέο της κινητήρα για το 2010 με κωδική ονομασία CA2010. Ο Nico Rosberg αποχώρησε για την Mercedes AMG Petronas και τη θέση του πήρε ο πολύπειρος Rubens Barrichello. Tον Kazuki Nakajima αντικατέστησε ο μέχρι πρότινος αναπληρωματικός οδηγός της ομάδας Nico Hulkenberg!!!! Αν και ο κινητήρας της Cosworth δεν ήταν και ο καλύτερος, η ομάδα ανέβηκε μία θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, δηλαδή στην έκτη με 69 βαθμούς. Ο Sebastian Vettel και η Red Bull κέρδισαν το πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών.

35.2011 (FW33)

Η χειρότερη χρονιά στην ιστορία της ομάδας στο σπορ. Η έλλειψη πόρων έφεραν στην ομάδα έναν νέο χορηγό την PDVSA και αυτή με την σειρά της έφερε στην ομάδα τον προστατευόμενο της Pastor Maldonado. Η FW33 ήταν εφοδιασμένη με τον Cosworth CA2011 τον νέο κινητήρα της Βρετανικής ομάδας, ο οποίος υστερούσε πολύ του ανταγωνισμού. Δεν ήταν όμως μόνο ο κινητήρας ήταν το γενικότερο πακέτο του μονοθεσίου το οποίο δεν ήταν καθόλου γρήγορο. Η ένατη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών και οι πέντε βαθμοί που συγκέντρωσε κάνοντας μάλιστα αρνητικό ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στην ιστορία της, είναι και η εικόνα της ομάδας το 2011. Το πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών το κέρδισε και πάλι ο συνδυασμός Sebastian Vettel και Red Bull.

36.2012 (FW34)

Το 2012 φέρνει αλλαγές στην ομάδα με τον γνωστό σε όλους μας Mike Coughlan να παίρνει την θέση του Sam Michael και ο Jason Somerville να γίνεται ο νέος υπεύθυνος αεροδυναμικής της ομάδας. Η πορεία της ομάδας στο πρωτάθλημα θα ήταν σαφώς καλύτερη εάν διέθετε καλύτερους οδηγούς και όχι τους Pastor Maldonado και Bruno Senna. Παρόλα αυτά ο οδηγός από την Βενεζουέλα κατάφερε να κερδίσει το GP της Ισπανίας και να δώσει στην ομάδα την πρώτη νίκη της μετά το 2004. Η Fw34 δεν είχε πια κινητήρα Cosworth αλλά Renault, η Βρετανική ομάδα μετά το 1997 συνεργάστηκε και πάλι με τους Γάλλους κατασκευαστές και το αποτέλεσμα ήταν και πάλι θετικό. Η ομάδα κατέκτησε την όγδοη θέση στο πρωτάθλημα με 76 βαθμούς. Το πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών κέρδισε και πάλι ο Sebastian Vettel και η Red Bull.

37.2013 (FW35)

Η χειρότερη χρονιά μετά το 2011 ήταν το 2013. Η Williams βρέθηκε δύο φορές στην βαθμολογούμενη 10αδα με καλύτερη θέση αυτή του rookie Valtteri Bottas στο GP της Αμερικής. Η FW35 αντί να δείξει βελτίωση όπως έδειξε το 2012 η FW34, έδειξε να είναι ένα από τα χειρότερα μονοθέσια του grid κάτι που έκανε την Claire Williams, η οποία είχε αναλάβει τα καθήκοντα του πατέρα της από τα μέσα του 2012 να πάρει άμεσα αποφάσεις για την συνέχεια (στελέχωση της ομάδας). Η ένατη θέση και οι πέντε βαθμοί ήταν το μέγιστο που μπορούσε η ομάδα να κάνει. Το πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών κέρδισε και πάλι ο Sebastian Vettel και η Red Bull.

38.2014 (FW36)

Η ομάδα άλλαξε χρώματα και χρησιμοποίησε αυτά της Martini, η οποία είναι ο και ο νέος βασικός χορηγός της Williams για τη φετινή χρονιά. Η αλλαγή κινητήρων από Renault σε Mercedes φαίνεται ότι ήταν η σωστή επιλογή όπως και η πρόσληψη του Pat Symonds ως τεχνικού διευθυντή. Η έλευση του Felipe Massa, αλλά και η παραμονή του πολλά υποσχόμενου Φιλανδού οδηγού, Valtteri Bottas φαίνεται ότι έχουν δώσει άλλον αέρα στην ομάδα. Η Williams βρίσκετε στην τέταρτη θέση των κατασκευαστών με 135 βαθμούς.

Η Williams F1 είναι μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της F1. Η Βρετανική ομάδα έχει καταφέρει να δημιουργήσει μονοθέσια που έγραψαν ιστορία, ενώ έχει δημιουργήσει οδηγούς παγκόσμιους πρωταθλητές. Η Williams και ο Frank Williams αλλά και ο Patrick Head είχαν πάντα το πνεύμα του νικητή κάτι που φαίνεται και στην ιστορία της ομάδας. Ας ελπίσουμε ότι η Williams θα ανακάμψει κάτι που φαίνεται ότι πετυχαίνει την φετινή σεζόν και θα μπορέσει να μπει και πάλι στην ελίτ των ομάδων της F1.