Δοκιμάζοντας το Abarth Punto Evo: Ο “άλλος” σκορπιός

19:03 8/5/2012 - Πηγή: AutoBlog

Είναι ευχή και κατάρα για έναν άνθρωπο να του δοθεί η ευκαιρία να πραγματοποιήσει έναν στόχο του, να τσεκάρει ένα κουτάκι στην to-do-list της ζωής του. Δεν μιλάω για όνειρα ζωής και άλλα βαθυστόχαστα αλλά για απλά πράγματα, πιθανές εμπειρίες και καταστάσεις. Ευχή είναι για τον προφανή λόγο, το γεγονός και μόνο ότι του δίνεται η δυνατότητα να κάνει κάτι που ήθελε εδώ και πολύ καιρό είναι από μόνο του λόγος να χαίρεται. Είναι όμως και κατάρα καθώς από την στιγμή που θα του δοθεί αυτή η ευκαιρία, μέχρι τη στιγμή που θα το κάνει περνάνε σκέψεις από το μυαλό του: «θα είναι αρκετά καλό; Θα είναι όπως

το φανταζόμουν; Και αν δεν μου αρέσει;» Και αν όντως επαληθευτούν αυτοί οι φόβοι περνάμε στο επίπεδο του εφιάλτη!

Όλα αυτά σκεφτόμουν όταν έμαθα ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να περάσω λίγο χρόνο με ένα Abarth Punto Evo. Και κάτι ακόμα που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα τονίσω στο άρθρο. Προσοχή: Δεν είναι FIAT! Η Abarth έκανε πολύ κόπο ώστε να μας πείσει για αυτό. Αφήστε που έχει γύρω στα μισό εκατομμύριο αυτοκόλλητα και σήματα για να μας το υπενθυμίζει. Όπως και να έχει όμως δεν θα αφήσω τέτοια μικροπράγματα να μου χαλάσουν την εμπειρία. Ωστόσο υπήρχε μία σκέψη που δεν μπορούσα να διώξω από το μυαλό μου και δεν είναι σε προσωπικό επίπεδο. Ως φανατικός Iταλόφιλος το Punto Evo έπρεπε να είναι καλό αλλιώς θα είχα σοβαρό πρόβλημα στην επιχειρηματολογία μου…

Στα συνΟδική ΣυμπεριφοράΑπόδοση ΚινητήραΚατανάλωσηΕμφάνισηΕυχρηστίαΣτα μείον ΤιμήΤα πλαστικά στο εσωτερικόΕικόνα εσωτερικούΠιο αργό από τον ανταγωνισμόΑίσθηση κιβωτίου ταχυτήτων

Πρώτες Εντυπώσεις

Σάββατο πρωί λοιπόν και αφού έχω κοιμηθεί καλά για να πάρω δυνάμεις και να αντέξω ένα δύσκολο διήμερο παίρνω το λεωφορείο και μετά από μία μικρή διαδρομή κατά την οποία σκέφτομαι τα specs του αυτοκινήτου βρίσκομαι tet-a-tet με το όχημα. Το αυτοκίνητο κάθεται εκεί, σε λευκό χρώμα με τις κόκκινες ρίγες στο πλάι και την μαύρη πανοραμική ηλιοροφή. Πρώτη εντύπωση; Το Abarth Punto Evo είναι συγκρατημένα επιθετικό…και πανέμορφο. Ξέρω ότι η εμφάνιση είναι υποκειμενική και ότι πολλοί δεν το θεωρούν τόσο όμορφο όσο εγώ, μάλλον το αντίθετο μάλιστα, αλλά εμένα είναι του γούστου μου: «άγριος» προφυλακτήρας εμπρός με μεγάλη εισαγωγή αέρα για τον κινητήρα και δύο εισαγωγές σε κάθε πλευρά στο κάτω μέρος, φουσκωμένα φτερά με διακριτικά μαρσπιέ στο πλάι και εξίσου «άγριος» πίσω προφυλακτήρας με ενσωματωμένο διαχύτη, διπλή απόληξη της εξάτμισης και δύο αεραγωγούς -έναν σε κάθε πλευρά- ακριβώς πίσω από τους πίσω τροχούς. Όμορφη λεπτομέρεια είναι το πίσω φως ομίχλης όπως και αυτό της όπισθεν που είναι τοποθετημένα κάτω από την πινακίδα, δένουν πολύ ωραία με το όλο design και δίνουν μία «αγωνιστική» νότα στο αμάξι. Αφού περνάνε 5-10 λεπτά με εμένα να χαζεύω το αμάξι ψάχνοντας σχεδιαστικές λεπτομέρειες και σχεδιαστικά –και κατασκευαστικά- παραπτώματα (περισσότερα για αυτά παρακάτω), σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα να περάσω και στο σαλόνι, στο κάτω κάτω εκεί είναι που ο οδηγός περνάει το 90% του χρόνου του με το αμάξι.