Είναι “φούσκα” η αγορά κλασικών αυτοκινήτων;

23:01 8/7/2016 - Πηγή: AutoBlog

Ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει. Αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων και αυτή η πάρα πολύ απλή πρόταση, δεν βρίσκει καλύτερη εφαρμογή από τις αγορές. Θέλεις την φούσκα της αγοράς βολβών τουλίπας τον 17ο αιώνα; Θέλεις την φούσκα της τιμής του χρυσού και του ασημιού στα τέλη της δεκαετίας του ’70; Θέλεις την “dot com” φούσκα της δεκαετίας του ’90 ή την πιο πρόσφατη φούσκα των Η.Π.Α. που σχεδόν γονάτισε τον κόσμο το 2008; Όμως υπάρχει μία ακόμα, φημολογούμενη αυτή τη φορά, φούσκα. Αυτή της αγοράς των κλασικών αυτοκινήτων.

Γιατί η αγορά του κλασικού αυτοκινήτου, αυτή τη στιγμή έχει

όλα τα χαρακτηριστικά μίας φούσκας. Όπως γράψαμε προ ολίγων ημερών, η αξία των συλλεκτικών αυτοκινήτων αυξήθηκε κατά σχεδόν 500% τη δεκαετία 2006-2016! Πενταπλασιάστηκε. Δυστυχώς, δεν έχω περισσότερα στοιχεία για το τι θεωρείται συλλεκτικό από την Knight Frank Luxury Investment που έδωσε αυτό το νούμερο. Πάντως, ενώ θεωρώ λογική μία σημαντική αύξηση στην τιμή αυτοκινήτων που ολοκλήρωσαν την μετάβαση από το “μεταχειρισμένο” στο “κλασικό” status – δηλαδή εμβληματικά αυτοκίνητα της δεκαετίας του ’80 και του ’90, δεν έχω σε καμία περίπτωση την ίδια άποψη για την εκτόξευση στις τιμές ήδη κλασικών αυτοκινήτων, όπως οι Porsche/Ferrari κλπ της δεκαετίας του ’70 και πριν από αυτήν.

Μία πολύ σύντομη έρευνα στους δείκτες της Hagerty, δείχνει ότι ο μέσος όρος των τιμών 13 Ferrari από τις δεκαετίες του ’50, ’60 και ’70, έχει εκτοξευθεί από τα $800.000 το 2007, στα $5.7 εκατομμύρια τον Ιανουάριο του 2016. Ο αντίστοιχος δείκτης για τα Γερμανικά, μεταπολεμικά, συλλεκτικά αυτοκίνητα, έχει πηδήξει από τα $150.000 το 2007, στα $630.000 φέτος. Τα λεγόμενα “blue chips” πήγανε από τα $550.000, στα $2,55 εκατομμύρια. Κι όλα αυτά, σε 6 χρόνια. Μιλάμε για ήδη κλασικά αυτοκίνητα των οποίων η τιμή έχει ανέβει στο ασανσέρ και έχει ξεχάσει να κατέβει. Θέλεις να σου δώσω και μία ιδέα για “προσιτά” κλασικά; Μία BMW E30 M3 σε “εξαιρετική” κατάσταση, κόστιζε κατά μέσο όρο $24.000 το 2013. Τώρα, μόλις 3 χρόνια μετά, έχει πιάσει τα $75.000! Και σκέψου ότι ακόμα δεν έχουνε μπει στο παιχνίδι τα Ιαπωνικά της δεκαετίας του ’90… εκεί να δεις!

Υπάρχει όμως εξήγηση… Η αγορά έχει αλλάξει. Αφήνοντας έξω από την συζήτηση παράνομες και ανήθικες πρακτικές όπως το “φούσκωμα” των εκτιμήσεων από τους οίκους δημοπρασιών, το ξέπλυμα χρήματος από τους αγοραστές και άλλα “ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι” που δεν μπορούν να αποδειχθούν, υπάρχουν λόγοι που οι τιμές έχουν πάρει την ανηφόρα και ένας από τους λόγους αυτούς, κατά την γνώμη μου πάντα, είναι ότι το κλασικό αυτοκίνητο έχει μετατραπεί σε επένδυση. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα επιτόκια των τραπεζών, οι αποδόσεις των funds, η παγκοσμιοποίηση της αγοράς αλλά και η φορολογία του κλασικού αυτοκινήτου αλλά αυτά είναι περίπλοκα θέματα που αφήνω για κάποιον εξυπνότερο από εμένα. Αυτό που μπορώ να πω εγώ, είναι ότι το προφίλ του αγοραστή έχει αλλάξει. Ο άνθρωπος που θα αποχωριστεί υψηλά εξαψήφια, επταψήφια ή ακόμα και οκταψήφια ποσά για να αποκτήσει ένα αυτοκίνητο, δεν είναι απαραίτητα petrolhead. Ολοένα και περισσότεροι “επενδυτές” έχουν εισχωρήσει στην αγορά και σπρώχνουν τις τιμές προς τα πάνω. Δεν είναι μόνοι τους όμως. Σε χαμηλότερες κατηγορίες, αυτοί που δημιουργούν την ζήτηση, είναι οι λεγόμενοι “baby boomers” που έχουν φτάσει στην ηλικία των 52-70 ετών, βγαίνουν στην σύνταξη και έχουν επιτέλους τα χρήματα να αγοράσουν το αυτοκίνητο των ονείρων τους.

Μέχρι τώρα όμως δεν έχω αναφερθεί πουθενά στον χαρακτηρισμό “φούσκα”. Δεν τον έχω δικαιολογήσει. Πιστεύεις όμως ότι χρειάζεται; Δεν είναι αυταπόδεικτο για εσένα το γιατί η αγορά του κλασικού αυτοκινήτου δεν μπορεί να συνεχίσει στην πορεία που ακολουθεί αυτή τη στιγμή; Δεν λέω ότι από τη μία στιγμή στην άλλη, κάθε κακομοίρης σαν εμένα θα μπορεί να αγοράσει μία Ferrari 250 GTO. Αυτοκίνητα με ιστορία, σπάνια οχήματα όπως η GTO, η Miura, η 911 RS 2.7 κλπ, θα είναι πάντα πανάκριβα. Όπως και τα κλασικά αγωνιστικά με pedigree και ενδιαφέρον παρελθόν. Πλούσιοι θα υπάρχουν πάντα –και γίνονται πλουσιότεροι- οπότε μην περιμένεις αυτά τα αυτοκίνητα να παρουσιάσουν σημαντική πτώση στην τιμή. Εδώ το “No. 5” του Jackson Pollock πωλήθηκε το 2006 για $140 εκατομμύρια… δεν αξίζει μία 250 GTO τα λεφτά της;

Όμως όλα τα υπόλοιπα, πρέπει να πέσουν. Πρέπει να γίνει μία σημαντική διόρθωση στην αγορά για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Υπάρχει μάλιστα και η θεωρία που λέει ότι η Generation X και πολύ περισσότερο, οι Millennials, δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα αυτοκίνητα ή/και δεν έχουν τα χρήματα για να συντηρήσουν ένα τόσο ακριβό hobby. Οπότε αναγκαστικά, αν η αγορά δεν θέλει ένα κραχ αντίστοιχο της δεκαετίας του ’90, θα προσαρμοστεί. Σε αυτό φαίνεται ότι συμφωνούν και οι οίκοι δημοπρασιών που φαίνεται ότι έχουν μάθει το μάθημα τους. Όμως δεν είναι μόνοι τους. Αυτοί είναι μονάχα οι μεσάζοντες και δυστυχώς, για να αποφευχθούν τα χειρότερα –όχι για εμάς, γιατί στην τελική ποιος νοιάζεται;- πρέπει να μάθουν το μάθημα και τα άλλα δύο μέρη: αυτοί που πουλάνε τα αυτοκίνητα και αυτοί που τα αγοράζουν. Για εμάς που δεν παίζουμε με εκατομμύρια, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εστιάσουμε σε μελλοντικά κλασικά, προσιτά ή λιγότερο προσιτά… αρκεί να έχεις την υπομονή να περιμένεις 20-30 χρονάκια!