Η πρώτη μου φορά

13:25 1/5/2012 - Πηγή: AutoBlog

Με αφορμή το άγχος που περιγράφει μια νεαρή κοπέλα του twitter για την πρώτη της φορά πίσω από το τιμόνι, θυμήθηκα τη δική μου πρώτη φορά. Και δεν μιλάω για τα μαθήματα οδήγησης, μιλάω για την ημέρα που πήρα το αυτοκίνητο μου. Βλέπεις, εγώ πέρα από τα μαθήματα της σχολής δεν είχα καμία άλλη εμπειρία σαν οδηγός. Όμως, ένα μήνα αφότου πέρασα την εξέταση, αγόρασα αυτοκίνητο. Και φυσικά, πήγα να το παραλάβω…

Δευτέρα μεσημέρι στην αρχή της Βασιλίσσης Όλγας στη Θεσσαλονίκη.

Αυτό σημαίνει απίστευτη κίνηση και πολλοί εκνευρισμένοι οδηγοί, βάλε στο καπάκι τα αστικά λεωφορεία που κάθε τόσο μπαίνουν στη μεσαία λωρίδα επειδή έχει παρκαρισμένα αυτοκίνητα παντού. Καταλαβαίνεις το concept. Εγώ όμως θεωρούσα αδιανόητο να πάρω μαζί μου κάποιον φίλο ή φίλη για να οδηγήσει ή έστω για ψυχολογική στήριξη. Στα πρώτα εκατό μέτρα διαπίστωσα ότι δεν είναι καλή ιδέα να είσαι πίσω από φορτηγό αν δεν είσαι εξοικειωμένος με τα φρένα σου. Στην πρώτη μεγάλη στροφή δεν διαπίστωσα τίποτα, απλά γέλασαν πολλοί μαζί μου, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου. Γενικά, έκανα βόλτες για κάνα τρίωρο να βγάλω το άχτι μου, έφτιαξα τη μέρα πολύ κόσμου επειδή προκάλεσα πολύ γέλιο (αλλά κανένα ατύχημα και αυτό μόνο μετράει), γελούσα κι εγώ με τον εαυτό μου και όλα ήταν όμορφα. Ξεκίνησα και δύο φορές με δευτέρα, χωρίς μάλιστα να μου σβήσει (!) αν και μου έσβησε δυο τρεις φορές στο κανονικό ξεκίνημα. Για όσους δεν γνωρίζουν, το αυτοκίνητο μου είχε έντονη και αντιφατική προσωπικότητα.

Σε βλέπω κάπου εδώ να περιμένεις με αγωνία τί έγινε όταν κουράστηκα και θέλησα να το παρκάρω. Για καλή ή κακή μου τύχη, βρήκα να το παρκάρω με τη μούρη, οπότε ήταν απλό, εύκολο και ανώδυνο για εμένα και τους γύρω μου. Εκεί βέβαια έκατσα αρκετή ώρα για να εξερευνήσω τα υπόλοιπα πράγματα του αυτοκινήτου, έκανα περίπου 20 λεπτά να βρω τα φώτα του, κότσαρα και το Ν μου για να είμαι καλυμμένη στο μέλλον από μούτζες και κόρνες, και κάποια στιγμή πήγα σπίτι. Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη που θυμάμαι ακόμα τόσο καθαρά εκείνη τη μέρα, αλλά ήταν τεράστια τόσο η χαρά όσο και η περηφάνια μου. Εσύ θυμάσαι τη δική σου πρώτη φορά;