Η συλλογή αυτοκινήτων του Βασιλιά του Ιράν [w/video]

20:29 23/1/2013 - Πηγή: AutoBlog

Ο Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί (Mohammad Reza Pahlavi) υπήρξε βασιλιάς (σάχης) του Ιράν από τις 16 Σεπτεμβρίου 1941 ως την εκθρόνηση του, στις 11 Φεβρουαρίου 1979 και ο μονάρχης είχε μια αγάπη στα γρήγορα και ακριβά αυτοκίνητα. Ήταν ο δεύτερος και τελευταίος μονάρχης της περσικής δυναστείας Παχλαβί και ανέβηκε στην εξουσία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ύστερα από συνδυασμένη Αγγλο-Σοβιετική επιχείρηση εισβολής στην χώρα, που ανάγκασε τον πατέρα του, σάχη Ρεζά Σαχ Παχλαβί να εγκαταλείψει τη χώρα.

Ο Παχλαβί πέθανε στις

27 Ιουλίου του 1980 και στη πόλη Karaj, 20 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύσας της Τεχεράνης, υπάρχει το Εθνικό Μουσείο Αυτοκινήτων του Ιράν. Άνοιξε το 2001, και είναι γεμάτο από τα οχήματα που είχε στη κατοχή του ο άχης. Ο άνθρωπος φαινόταν ότι ήταν μεγάλος petrolhead αφού το γκαράζ του, φαντάζει σαν ένα μεγάλο κατάστημα ζαχαρωτών στα μάτια μου.

Τι αυτοκίνητα είχε στη κατοχή του; Μια σειρά από Rolls Royce, ένα Plymoyth XNR, το οποίο πέρυσι πουλήθηκε έναντι 1 εκατ. δολαρίων, πολλές Mercedes Pullman, μια Porsche, ένα Jensen, μια Ferrari 500 Superfast, μια Ferrari 365, μια Maserati Ghibli, μια Lamborghini Miura, μια Mercedes-Benz 500K καθώς και ένα πορτοκαλί αυτοκίνητο πάνω στο οποίο υπάρχουν κολλημένα τα λογότυπα της Mercedes, της Porsche και της VW.

Για την ιστορία να πω ότι ο Παχλαβί συγκρούστηκε πολιτικά με τον Μοχάμεντ Μοσαντέκ, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο οποίος προώθησε την εθνικοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας, απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα και διορίστηκε τελικά πρωθυπουργός το 1951. Ο σάχης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα κάτω από την πίεση της κυβέρνησης του Μοσαντέκ, ωστόσο επανήλθε στην εξουσία το 1953 μετά από πραξικόπημα που οργάνωσαν οι ΗΠΑ και η Βρετανία, γνωστό με την ονομασία «Επιχείρηση Αίας», το οποίο σε μεγάλο βαθμό υπονόμευσε τη νομιμότητα του σάχη.

Ο Παχλαβί προσπάθησε να μετατρέψει με σειρά οικονομικών, κοινωνικών μέτρων το Ιράν σε μία σύγχρονη παγκόσμια δύναμη. Στον κοινωνικό τομέα η χώρα προσπάθησε να αποτινάξει τις παραδοσιακές μουσουλμανικές αντιλήψεις και να εκσυγχρονιστεί, ακόμη και στον τομέα της ισότητας ανδρών-γυναικών. Προώθησε κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, διατηρώντας παράλληλα στενούς δεσμούς με τη Δύση και ειδικά με τις ΗΠΑ. Το πρόγραμμά του, που ονομάστηκε «λευκή επανάσταση», περιλάμβανε την κατασκευή ενός εκτεταμένου σιδηροδρομικού, οδικού και αεροπορικού δικτύου, μια σειρά από αρδευτικά έργα, την προώθηση της βιομηχανικής ανάπτυξης, ενίχυση της παιδείας και της υγείας και κυρίως μια αγροτική μεταρρύθμιση που συνοδεύτηκε από αναδιανομή της γης. Με την πάροδο του χρόνου ο Παχλεβί έχασε την υποστήριξη του σιιτικού κλήρου, κυρίως λόγω των εκσυγχρονιστικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν και των ανοιγμάτων στην εξωτερική πολιτική με το Ισραήλ. Οι συγκρούσεις με τους ισλαμιστές άρχισαν να διαφαίνονται από το 1953, όταν ο Μοχάμεντ Μοσαντέκ αναγκάστηκε σε παραίτηση.

Η αυταρχική διακυβέρνησή του, φαινόμενα διαφθοράς, η ανάμιξη ξένων δυνάμεων καθώς και η δράση της μυστικής υπηρεσίας Σαβάκ με στόχο να επιβληθεί σε όλες τις μορφές πολιτικής αντιπαράθεσης, προκάλεσαν κοινωνική δυσαρέσκεια που εκδηλώθηκε με την Ιρανική Επανάσταση και οδήγησε τελικά στην απομάκρυνσή του από τη χώρα ύστερα από 37 έτη βασιλείας, ενώ το Ιράν έγινε Ισλαμική Δημοκρατία με ηγέτη τον Αγιατολάχ Χομεϊνί. Εγκατέλειψε το Ιράν στις 16 Ιανουαρίου 1979 και ταξίδεψε στην Αίγυπτο, το Μαρόκο, τις Μπαχάμες και το Μεξικό για να καταλήξει στις ΗΠΑ, στις 22 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, όπου υποβλήθηκε σε θεραπεία για καρκίνο. Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1980 στο Κάιρο.

[Πηγή: indafoto, Wikipedia]