Μάθημα ζωής: Πώς είναι να οδηγάς όταν σου λείπουν δύο πόδια και ένα χέρι

10:31 10/8/2016 - Πηγή: AutoBlog

Για τους περισσότερους από εμάς εδώ, η καθημερινή οδήγηση έχει γίνει μια ρουτίνα. Το ίδιο εύκολη είναι και η είσοδος-έξοδος από το αυτοκίνητο. Πατάς ένα κουμπί, ανοίγεις την πόρτα, κάθεσαι στο κάθισμα και είσαι έτοιμος να φύγεις. Τόσο απλό.

Παρακολουθώντας όμως μια ιστορία σαν την παρακάτω, καταλαβαίνεις πως γύρω μας υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που τελικά για αυτούς δεν είναι “τόσο απλό”. Αυτό που για εμάς είναι ρουτίνα, για εκείνους είναι μια ολόκληρη διαδικασία, όχι

τόσο εύκολη, μα όμως πολύ ποθητή.

Το να καταφέρουν βέβαια, άνθρωποι με σημαντικές αναπηρίες να οδηγήσουν αποτελεσματικά, είναι ένας συνδυασμός αρκετών εφαρμοσμένων τεχνικών, όπου χάρη στην τεχνολογία είναι εφικτό, καθώς υπάρχουν πολλά εμπόδια μέχρι την επίτευξη του σκοπού. Ξεκινάμε από το “πώς θα εισέλθει στο αμάξι μόνος του”, στο “τι θα γίνει το καρότσι μετά”, μέχρι στο “πώς θα καταφέρει με ένα χέρι να χειριστεί όλες τις λειτουργίες του αυτοκινήτου”.

Τίποτα από αυτά δεν είναι εύκολα. Για να μπει στο αμάξι, υπάρχει ένας μίνι-ανελκυστήρας, που είναι τοποθετημένος κάτω από το pick-up, και αναλαμβάνει να τον ανεβάσει μέχρι το κάθισμα του αυτοκινήτου. Αυτό μόνο σκέψου πως κοστίζει 8.000 δολάρια. Για να πάρει τώρα το καροτσάκι μαζί του, χρησιμοποιεί έναν γερανό -στην κυριολεξία- που είναι τοποθετημένος στην καρότσα και τον χειρίζεται από ένα χειριστήριο μέσα από το αμάξι.

Μέσα τώρα υπάρχει η τεράστια δυσκολία. Πώς θα καταφέρει να χειριστεί τα πεντάλ των φρένων, του γκαζιού και ταυτόχρονα να έχει και τον έλεγχο του τιμονιού, ενώ έχει μόνο ένα -το δεξί του- χέρι; Στο αριστερό του χέρι, έχει μια πλαστική προέκταση από τον αγκώνα μέχρι τον καρπό, όπου βάζει ένα πρόσθετο, το οποίο όπως θα δεις το σφίγγει πάνω σε ένα χειριστήριο. Σπρώχνοντας τώρα, μπροστά αυτό τον μοχλό, πιέζει το πεντάλ των φρένων και τραβώντας το πίσω, πιέζει το πεντάλ του γκαζιού. Όλο αυτό γίνεται μέσω μιας έξυπνης συνδεσμολογίας, που δίνει την δυνατότητα σε αυτό τον άνθρωπο να καταφέρνει να είναι αυτόνομος στις καθημερινές του μετακινήσεις.

Θα κλείσω λέγοντας πως αυτοί οι άνθρωποι, τουλάχιστον για μένα, αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση, γιατί διαθέτουν μια ανεξάντλητη πηγή δύναμης, που δεν σταματά σε κανένα εμπόδιο, και τους χαρακτηρίζω με μία λέξη ήρωες, καθώς το ηθικό τους ανάστημα, φαίνεται τεράστιο μπροστά στις δικές μας μετριότητες. Πραγματικά τους θαυμάζω, γιατί βλέποντάς τους, δημιουργούμε και μια άλλη άποψη για τα ”δεδομένα” μας, κάτι που ίσως μας κάνει να δούμε με διαφορετικό ”μάτι” αρκετές στιγμές της καθημερινότητάς μας. Έτσι, εκτιμώντας όλα αυτές τις δυσκολίες που έχει η μερίδα αυτών των ανθρώπων και εφόσον δεις και το παρακάτω βίντεο, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσεις πως ο ελάχιστος σεβασμός προς το πρόσωπό τους, είναι να διευκολύνουμε με κάθε τρόπο την καθημερινότητά τους, όπως για παράδειγμα να μη παρκάρουμε ποτέ σε θέσεις που είναι φτιαγμένες για την εξυπηρέτησή τους.