Πριν την Lancia 037, υπήρχε το Abarth 030 Pininfarina

17:25 26/6/2016 - Πηγή: AutoBlog

Το Fiat Abarth 030, γνωστό και ως Abarth SE 030, είναι ένα πρωτότυπο της Abarth, αποτέλεσμα της συνεργασίας της Fiat με τον Pininfarina. Η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία, προκειμένου να αντικαταστήσει το γερασμένο 124 Sport Coupe, το 1972 ξεκίνησε το project

X1/20, η παρουσίαση του οποίου είχε προγραμματιστεί να γίνει στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο το 1974, έχοντας αναθέσει τη μελέτη στον Pininfarina, ώστε να το κατασκευάσει σε μια πλατφόρμα, της πρόσφατα εξαγορασμένης, Abarth.

Ωστόσο, η ηγεσία του Ιταλικού οίκου ήταν μάλλον ανήσυχη για την παραγωγή του μοντέλου, έχοντας σαν πρόσφατα παραδείγματα τα 128 Coupe και X1/9, τα οποία χαρακτηρίζονταν από το υψηλό επίπεδο μηχανικής και παραγωγής, αλλά δεν κέρδισαν ποτέ την ικανοποίησή της αγοράς.

Όπως και να έχει, η συνεργασία Fiat, Abarth και Pininfarina έφερε καρπούς, καθώς στα τέλη του 1973, τα πρώτα πρωτότυπα έδειχναν τις αρκετά προηγμένες εφαρμογές του. Έτσι, αποφασίστηκε να συμμετάσχουν, για διαφημιστικούς σκοπούς, στον ιδιαίτερα γνωστό αγώνα Tour of Italy, έναν αγώνα που αποτελείτο από δοκιμασίες σε δρόμους και πίστες, έχοντας συμμετοχές από όλη την Ευρώπη.

Παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του αγώνα το SE 030 Abarth είχε πολύ καλή απόδοση, αυτό που πραγματικά είχε σημασία στο τέλος είναι ότι τερμάτισαν στη δεύτερη θέση, πίσω από τη Lancia Stratos, και έτσι σταμάτησε κάθε δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης τους. Οδηγοί ήταν οι Giorgio Pianta και Cristine Becker, πίσω από το ζευγάρι Andruet – Biche, με την Lancia Stratos Turbo.

Έπειτα, η Fiat παρουσίασε το αυτοκίνητο στην έκθεση του Τορίνο, ως Fiat 030 Abarth και αποφάσισε ότι τα σχέδια των πρωτοτύπων Pininfarina Χ1/8 και X1/20 (από τα οποία προήλθε το Abarth 030 Pininfarina) θα βγουν στην παραγωγή ως Lancia Montecarlo και Scorpion. Από αυτά αργότερα εξελίχθηκε η αγωνιστική Lancia Abarth 037, η οποία αντικατέστησε την Stratos.

Κατασκευάστηκαν μόνο δύο αυτοκίνητο, τα N. 300 και 301, αλλά πουθενά δεν φαίνεται ότι το δεύτερο συμμετείχε σε κάποιο αγώνα. Η κίνηση και ο κινητήρας ήταν στον πίσω άξονα, με τον τελευταίο να είναι ένας 6-κύλινδρος 3.200 κ.εκ., προερχόμενος από το Fiat 130. Αυτός κατασκευαζόταν από την Abarth και αυξάνοντας την χωρητικότητα του, ενισχύοντας τους εκκεντροφόρους, και μαζί με τα 3 διπλά καρμπιρατέρ της Weber 48 IDF, η ιπποδύναμη του έφτανε πάνω από 250 άλογα.

Όπως προείπα, ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος πίσω, αλλά ήταν απαραίτητο να τοποθετηθεί σε διαμήκη θέση, έτσι ώρα να χρησιμοποιηθεί το διαφορικό της ZF, το ίδιο που χρησιμοποιούσε η De Tomaso Pantera.