Τα δέκα πιο τρελά αγωνιστικά στην ιστορία (Μέρος 9)

Κακά τα ψέματα, στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού έχουν δει πολλά τα ματάκια μας. Και δεν εννοώ μόνο αρνητικά, αυτά τα αγωνιστικά που όταν τα βλέπεις λες από μέσα σου «τι σκέφτονταν;» αλλά και θετικά, αυτοκίνητα που μας έχουν αφήσει άφωνους είτε με την απίστευτη τεχνολογική υπεροχή τους είτε με την παράνοια που κουβαλάει το σχέδιο καθεαυτό. Σίγουρα υπάρχουν πολλές μορφές μηχανοκίνητου αθλητισμού που μπορεί να βρεις κανείς τέτοια αυτοκίνητα όπως υπάρχουν και πολλοί τομείς που μπορεί να εμπεριέχουν την παράνοια που σας είπα. Σε αυτό το άρθρο θα δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Δεν θα επικεντρωθούμε

σε ένα μόνο αγωνιστικό, αλλά σε δύο τα οποία μοιράζονται όμως έναν κοινό παρονομαστή: την «περίεργη» αεροδυναμική.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε αναισθητοποιηθεί λίγο ως θεατές, έχουμε ξεφύγει. Θεωρούμε πολλά πράγματα δεδομένα, απογοητευόμαστε εύκολα και ενθουσιαζόμαστε δύσκολα. Δεν μπορώ όμως να κατηγορήσω κανέναν. Στο κάτω-κάτω ζούμε σε μία εποχή που πολλά πράγματα έχουν δοκιμαστεί –και ή τα βλέπουμε επειδή πέτυχαν ή δεν τα βλέπουμε επειδή δεν δούλεψαν- ή μπορούν να δοκιμαστούν θεωρητικά/εικονικά και όχι στην πραγματικότητα, όχι μπροστά στα μάτια μας. Αυτό ως θεατές, μας έχει στερήσει την ικανοποίηση και την χαρά του να βλέπουμε κάτι εντελώς ριζοσπαστικό και οριακά ανόητο στο εκάστοτε αγωνιστικό, κάτι που ο σχεδιαστής/αεροδυναμιστής/μηχανικός πιστεύει ότι θα δώσει στην ομάδα του την υπεροχή και είναι τόσο χαζό ή περίεργο που δεν το έχει δοκιμάσει κανένας άλλος πριν. Και φυσικά είναι και οι κανονισμοί που έχουν αποστειρώσει τον χώρο, έχουν –σχεδόν- ευνουχίσει τους σχεδιαστές και έχουν πρακτικά εξαλείψει την πιθανότητα μίας χειροπιαστής, ορατής με γυμνό μάτι δοκιμής στα αγωνιστικά. Αλλά δεν θέλω να ξεφύγω οπότε επιστρέφω στο θέμα μου. Ποιο είναι το θέμα μου αναρωτιέστε; Δύο αγωνιστικά όπως προείπα: το Chaparral 2J και η Brabham BT46B.

Chaparral 2J

Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1970 στο Watkins Glen, κάποιοι είπαν ότι μοιάζει με το κουτί που ήταν μέσα και δεν τους αδικώ. Το 2J είναι ένα πολύ περίεργο αυτοκίνητο. Ήταν δημιούργημα του Jim Hall, ενός τεξανού πετρελαιά που έγινε επιτυχημένος οδηγός αγώνων που στη συνέχεια έγινε ιδιοκτήτης ομάδας και «τεχνικός μάγος». Το έντονο ενδιαφέρον που είχε για την μηχανολογία και την επίδραση της αεροδυναμικής στα αγωνιστικά ήταν ο λόγος που πολλά από τα αυτοκίνητα της ομάδας του, της Chaparral, ήταν καινοτόμα, προοδευτικά.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 άρχισαν να εφαρμόζονται τα πρώτα «αεροδυναμικά βοηθήματα» στα αγωνιστικά αμάξια της εποχής για να μειώσουν τις αντιστάσεις και να αυξήσουν την σταθερότητα σε υψηλές ταχύτητες. Εκείνη την εποχή δεν γινόταν ούτε λόγος για αύξηση της πρόσφυσης μέσα από την αεροδυναμική καθώς υπήρχε ο μύθος ότι κανένα αμάξι δεν μπορούσε να υπερβεί το 1g στις στροφές και οι μηχανικοί φαινόταν να είναι συμβιβασμένοι με αυτή την ιδέα. Ένας από τους πρώτους όμως που αποφάσισαν να αμφισβητήσουν αυτό το δεδομένο και να χρησιμοποιήσουν την αεροδυναμική για πρόσφυση ήταν ο Jim Ha

Keywords
Τυχαία Θέματα