Ξεχασμένο πρωτότυπο: Μaserati Chubasco

22:37 1/7/2016 - Πηγή: AutoBlog

Chubasco ονομάζεται ένας άνεμος του κόλπου της Καλιφόρνια και αυτό το όνομα διάλεξε ο Marcello Gandini για το επόμενο σχεδιαστικό του τόλμημα, ένα αυτοκίνητο όπως ακριβώς το ονειρεύτηκε ο μεγάλος σχεδιαστής και είχε πλήρη ελευθερία από τη Maserati.

Στις 14 Δεκεμβρίου 1990, στο προαύλιο των εγκαταστάσεων τις ιταλικής εταιρείας, παρευρισκόταν πλήθος δημοσιογράφων για να γνωρίσουν και να οδηγήσουν τη νέα Shamal και το Racing, αλλά, το μοντέλο που κέντρισε το ενδιαφέρον, έστω κι αν επρόκειτο για πλήρους κλίμακας

στατικό μοντέλο, ήταν το Chubasco. Κατά τα λεγόμενα του Alessandro de Tomaso, ιδιοκτήτη τότε της Maserati, το Chubasco ήταν μια “Formula 1 με air condition”, μία “βόμβα με απαράμιλλες επιδόσεις”!

Σκοπός της Maserati ήταν να περάσει το Chubasco στην παραγωγή το 1992 και να σταθεί δίπλα στην Ferrari F40 και στη Lamborghini Diablo. Σίγουρα, με την πρώτη ματιά, το κατακόκκινο αμάξωμα είναι εντυπωσιακό, αλλά ο Gandini επέλεξε να “ντύσει” συγκεκριμένα μηχανικά μέρη. Αυτή η επιλογή εκ μέρους του σχεδιαστή, είχε με το πώς θα κυκλοφορεί καλύτερα ο αέρας σε αυτά τα σημεία του αυτοκινήτου που έχουν ανάγκη από ψύξη, όπως ψυγεία, κλιματισμό, turbo, ηλεκτρονικές μονάδες ελέγχου, καταλυτικούς μετατροπείς και τα φρένα.

Τρεις εισαγωγές αέρα υπήρχαν στον εμπρός προφυλακτήρα, οι αριστερά και η δεξιά διοχετεύουν τον εισερχόμενο αέρα κάτω από τις πορτες, αυξάνοντας μάλιστα την ταχύτητά του, πρακτικά ενισχύοντας το φαινόμενο του ground effect.

Ως προς τα ενδότερα του Chubasco, επιλέχθηκε τύπος σασί με μια ενιαία, κεντρική δοκό να ενώνει το μπροστινό υποπλαίσιο, που στηρίζει την ανάρτηση, και το αντίστοιχο πίσω, που εδράζονταν ο κινητήρας και η πίσω ανάρτηση. Τα πλεονεκτήματα αυτή της διάταξης αφορούσαν την καλύτερη ροή του αέρα αριστερά και δεξιά για την ψύξη του κινητήρα και την ύπαρξη χώρου για τα καθίσματα οδηγού και συνοδηγού. Η λύση αυτή της κεντρικής δοκού την συναντούμε στο de Tomaso Vallelunga, πίσω στη δεκαετία του ’60.

Το πανάλαφρο αμάξωμα ήταν συνδεδεμένο με “ρευστό τρόπο” με το σασί, με αποτέλεσμα η καμπίνα των δύο επιβατών να απομονωνόταν από τους κραδασμούς του κινητήρα, του κιβωτίου ταχυτήτων, των αναρτήσεων και τον θόρυβο κύλησης των τροχών.

Οι μεγάλες, γυάλινες επιφάνειες χαρακτήριζαν το μοντέλο, ένας ηλεκτρικός μηχανισμός μετακινούσε την οροφή, τοποθετώντας την πάνω από το χώρο του κινητήρα και το εσωτερικό του αυτοκινήτου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρκετά ευρύχωρο. Τα δύο καθίσματα ήταν εντελώς ξεχωριστά, χάρη στην ύπαρξη του κεντρικού τούνελ.

Ο κινητήρας που θα έμπαινε στο Chubasco θα ήταν ένας V8 twin-turbo 3,2 λίτρων, απόδοσης περίπου 430 ίππων. Ωστόσο, το υψηλό κόστος παραγωγής ήταν απαγορευτικό για την Maserati και έτσι, το στατικό μοντέλο βρίσκεται στο μουσείο Panini, στα περίχωρα της Modena.

[See image gallery at www.autoblog.gr]