30 μέρες και κάτι…

21:19 1/4/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Μιχάλης Καραδημητρίου
μεγάλησυζήτηση για την ημερομηνία των εκλογών, λες και μπορούν να αλλάξουν κάτι, λες και ξαφνικά η Ελλάδα θα βγει απότην κρίση και θα βαδίσει στον δρόμο των πλεονασμάτων. Αξίζει βέβαια ναπαρατηρήσει κανείς το κοινωνικό φαινόμενο της «προεκλογικής Ελλάδας», να........παρατηρήσει το μεγαλείο του ψεύδους και της «ηλιθιότητας»…
Ηκατάσταση στην χώρα είναι γνωστή σε όλους ή μάλλον σε όσους βιώνουν τηνκαθημερινότητα εκτός του κοινοβουλίου και των πολιτικών κομμάτων, σε όσουςβιώνουν την κοινωνία

στον χώρο δουλειάς, στο σχολείο, στο χωράφι. Γιατί πάνταυπάρχουν εκείνοι που αναπνέουν τον αποστειρωμένο αέρα της προσωπικήςφιλοδοξίας. Η Ελλάδα της Κρίσης είναι η Ελλάδα της συλλογικής κατάθλιψης, της απογοήτευσης,της μιζέριας, της κοινωνικής κατάρρευσης, της ανεργίας.Σήμερα1Η Απρίλη η Ελλάδα έχει την τιμητική της και ειδικά το πολιτικό μας σύστημαέχει τις δόξες του, είναι η μέρα του «εθνικού ψεύδους». Σε μια χώρα που μας έμαθαννα ζούμε από το ψέμα και μέσα στο ψέμα, σήμερα θα έπρεπε να μιλάμε για μιαΕθνική επέτειο με παρελάσεις και δηλώσεις των εθνικών μας σωτήρων. Άλλωστε με τοψέμα κτίστηκε σε αυτή την χώρα η ανάπτυξη και η ευημερία των αριθμών.Αλλάπέρα από όλα αυτά, ας δούμε το αύριο, ας δούμε την κατάσταση που σήμεραδιαμορφώνεται μπροστά μας ανοίγοντας μια νέα σελίδα για την ιστορία μας. Ηεποχή του «ψέματος» φαίνεται να φτάνει στο τέλος της και μαζί και το πολιτικόπροσωπικό της μεταπολίτευσης, ή τουλάχιστον αυτό νομίζουμε όλοι εμείς που απλάπαρατηρούμε από την ζεστασιά των καναπέδων μας. Τα παραδοσιακά κόμματα πουκυβέρνησαν κάνουν τις τελευταίες τους προσπάθειες να «διαφημίσουν» τηνπραγμάτια τους. Πλασάρουν νέα συνθήματα, «νέα» πρόσωπα, μιλώντας για το εθνικό καθήκον,για ένα νέο πατριωτισμό, ιδιόρρυθμο βέβαια σε μια πατρίδα «ξεπουλημένη» από τουςίδιους.Καιεκεί στον καναπέ μας κοιτάμε αποχαυνωμένοι μεταξύ καφέ και τσιγάρου, στα λίγαλεπτά ξεκούρασης μας το ιερό κουτί. Περιμένουμε τον Πρετεντέρη και τον Καψή να μαςδώσουν το φως στο σκοτεινό τούνελ της κρίσης. Βαγγέλη ή Αντώνη, Αντώνη ήΒαγγέλη; Γίνεται; ΝΑΙ γίνεται να είμαστε τόσο μικροί και φοβισμένοι που ακόμαθεωρούμε στο στενό μας μυαλό ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ελοιπόν γίνεται, αλλά όχι με αυτούς και τους χειροκροτητές τους, γίνεται αλλάόχι με τους τρόπους που μας έμαθαν όλα αυτά τα χρόνια. Στην εποχή των οριακώνκαταστάσεων δεν υπάρχουν συνθήκες ισορροπιών, υπάρχει μόνο η αναγκαιότητα της ανατροπής,η αναγκαιότητα της σύγκρουσης, η αναγκαιότητα της σύνθεσης και της δημιουργίαςμε τους δικούς μας όρους. Και βέβαια ρωτάει κάποιος Ποιοι; Πότε; Πώς; Απλήη απάντηση εμείς, όλοι εμείς, όλοι όσοι σήμερα απογοητευμένοι ακολουθούμε τονδρόμο της σιωπής, της ιδιώτευσης, της παρατήρησης. Σήμερα, σήμερα είναι η ώραγια να κάνουμε όλα αυτά που έπρεπε να έχουμε κάνει χτες, όλα αυτά που δεν θαπρέπει να αφήσουμε για αύριο. Να γράψουμε εμείς την ιστορία αυτής της χώρας σεένα νέο βιβλίο που θα μαθαίνουν τα παιδιά μας σε πολλά χρόνια από τώρα. Όπλο μαςη ανάγκη, όπλο μας η γνώση, όπλο μας