H γερμανική μέθοδος

10:48 20/7/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης

Πάμε λίγο καιρό πίσω, τότε που ο Μανώλης Γλεζος είχε εγκαταστήσει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων. Τότε, ο (Γερμανός) επικεφαλής της Task Force Χορστ Ράϊχενμπαχ, είχε επισκεφθεί τον Μανώλη Γλέζο και είχαν συζητήσει -άτυπα, αλλά δια μακρών- το ζήτημα των επανορθώσεων στο σύνολό του. Με συμπαριστάμενο τον (Γερμανό) Πρέσβη: μερικές λεπτομέρειες να προσέχονται...
Πάμε τώρα στο σήμερα ή, μάλλον, στο χθες. Την ώρα που ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

έκανε τις επίσημες επαφές του με την (ελληνική) πολιτική ηγεσία, έχοντας αποκλείσει κάθε συζήτηση για το ζήτημα των επανορθώσεων (στη συνέχεια υπενθύμισε με ρητή του δήλωση ότι η Ελλάδα έχει κλείσει το θέμα με την υπογραφή της και τη δεκαετία του΄50 και μετά την .....
πτώση του Τείχους - θα μπορούσε να πει «και επί Κ. Καραμανλή και επί Κ. Σημίτη», αλλά η διπλωματία τα απαγορεύει αυτά), την ίδια ακριβώς ώρα ο Αλέξης Τσίπρας και ο Μανώλης Γλέζος επισκέπτονταν την πολιτειακή ηγεσία να συζητήσουν το ίδιο ζήτημα. Γνωρίζων ο (Γερμανός) επισκέπτης πως ο Κάρολος Παπούλιας είχε εξεγερθεί έναντι παλαιότερων δηλώσεων Σόιμπλε, που είχαν θεωρηθεί καταφρονητικές για την Ελλάδα και τους Έλληνες («ποιος είναι αυτός ο κ. Σόιμπλε, που νομίζει...») μερίμνησε να δηλώσει επισήμως ότι πρόκειται περί παρανοήσεως - την οποία μάλιστα συντηρεί, κατ’ αυτόν, «μερίδα του (ελληνικού) Τύπου». Όμως, το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι ο ίδιος Σόιμπλε, έχοντας αρνηθεί κάθε συζήτηση για τις επανορθώσεις-αποζημιώσεις, άφησε ευθέως ανοιχτό στο τραπέζι το ζήτημα του κατοχικού αναγκαστικού δανείου.
Ασφαλώς η νομική βάση αλλάζει. Ασφαλώς το ηθικό στοιχείο (Γλέζος: «και ένα μάρκο να οφείλεται, πρέπει να πληρωθεί») δεν φεύγει από τη μέση. Ασφαλώς και η εκτόπιση Δημήτρη Αβραμόπουλου στο Αμύνης -να αναζητεί εναγωνίως το αεροπλανάκι του- στέρησε την ελληνική Διπλωματία από την επιμονή στο ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων. Αλλά... μια πόρτα μένει ανοιχτή. Αρκεί να μην την κλείσουν άγαρμπες κινήσεις. (Και, να μην μπλέκουμε τη μνήμη του αίματος με την οσμή του χρήματος: αυτή όμως είναι μια ολότελα άλλη ιστορία).