O Xίτλερ, ο εθισμός του στα ναρκωτικά και η κατάρρευση

21:21 28/8/2019 - Πηγή: Kafeneio-gr

Η ναζιστική προπαγάνδα προσπαθούσε να παρουσιάσει τον Χίτλερ ως έναν “καθαρό” άνθρωπο, έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είχε κανέναν εθισμό, καθώς ήταν χορτοφάγος, δεν έπινε καφέ και φυσικά αλκοόλ. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι ο ηγέτης του Ναζιστικού κόμματος είχε μεγάλη εξάρτηση από τα ναρκωτικά, σε σημείο που λέγεται ότι σε πολλές από τις σημαντικές αποφάσεις που πήρε, ήταν υπό την επήρεια ουσιών.

Το 1936 συναντήθηκε με τον θεράποντα ιατρό του Θίοντορ Μορέλ, και από τότε ξεκίνησε το ταξίδι του εθισμού του Χίτλερ στα ναρκωτικά,

καθώς ο Μορέλ του χορηγούσε διάφορες ποσότητες βαρρβιτουρικών μέχρι και το τέλος της ζωής του.

Η χρήση ναρκωτικών του Χίτλερ μπορεί να χωριστεί σε διάφορες φάσεις. Στην αρχή ο γιατρός του του χορηγούσε ενδοφλεβίως ένα μοναδικό κοκτέιλ ναρκωτικών ουσιών (αμφεταμίνες, βαρβιτουρικά και οπιούχα), οι οποίες ήταν άκρως εθιστικές και φυσικά παράνομες. Αυτό γινόταν κάθε πρωί, μόλις ο Φύρερ τελείωνε το πρωινό του, και συνεχίστηκε για εννέα ολόκληρα χρόνια. Το κίνητρο του Χίτλερ για την χρήση αυτών των σκευασμάτων, ήταν ότι ποτέ δεν ήθελε να αρρωστήσει και να λείψει μια μέρα από τα καθήκοντα του, καθώς δεν εμπιστευόταν τους στρατηγούς του μόνους τους. Ήταν αδύνατο για τον ίδιο να μην μπορεί να λειτουργήσει.

Ο Χίτλερ αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα υγείας, μεταξύ των οποίων στομαχικές κράμπες, διάρροιες και μετεωρισμό. Ο γιατρός του ξεκίνησε να του χορηγεί κάτι αντιόξινα, τα οποία περιείχαν μικρές ποσότητες στρυχνίνης, ωστόσο ο Χίλτερ το αγνόησε καθώς μετρίαζαν τα αέρια του. Γενικά, του χορηγούσε διάφορες ποσότητες φαρμάκων τα οποία ανακούφιζαν τα εντερικά του προβλήματα, με αποτέλεσμα ο Μορέλ να γινει ο έμπιστος του Χίτλερ.

Ο Χίλτερ δεν προβληματιζόταν με τις ουσίες που του έδινε ο Μορέλ, αρκεί να είχαν αποτέλεσμα και να τον κάνουν να νιώθει αναζωογονημένος και γεμάτος ενέργεια. Σύντομα ανέπτυξε μεγάλη εξάρτηση από τα φάρμακα του γιατρού του, οι οποίες θα είχαν καταστροφικές συνέπειες. Λέγεται ότι συντόνισε την εισβολή στην Σοβιετική Ένωση έχοντας λάβει 80 διαφορετικές φαρμακευτικές ουσίες!

Από τις ουσίες που λάμβανε, μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί η κοκαΐνη. Ο Μορέλ άρχισε να του χορηγεί κοκαΐνη μέσω οφθαλμολογικών σταγόνων, στις οποίες είχε βάλει μεγαλύτερη ποσότητα ναρκωτικού, ώστε να έχουν άμεσο αποτέλεσμα. Οι αυξημένες αυτές δόσεις λέγεται ότι ίσως ευθύνονται για την ψυχωτική συμπεριφορά του Χίτλερ τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Ο Χίλτερ ανέπτυξε σοβαρό εθισμό, και άρχισε να παίρνει κοκαΐνη και από την μύτη, ενώ ο Μορέλ του έκανε συγχρόνως και ενέσεις για να τονώσει τον ανδρισμό του, οι οποίες περιείχαν ένα φάρμακο με την ονομασία Testoviron, το οποίο ήταν παράγωγο της τεστοστερόνης.

Η συνάντηση με τον Μουσολίνι

Τον Ιούλιο του 1943, ο Χίτλερ είχε μια πολύ σημαντική συνάντηση με τον Μουσολίνι, ο οποίος ήθελε να εγκαταλείψει την πολεμική προσπάθεια, καθώς έβλεπε ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και ήθελε να μετατρέψει την Ιταλία σε ουδέτερη χώρα. Ο Χίτλερ καθώς προσπαθούσε να πείσει τον Ιταλό ομόλογο του να μη παραιτηθεί, έπαθε παροξυσμό, τον είχε πιάσει ακατάσχετη λογοδιάρροια και μπέρδευε τα λόγια του. Ο λόγος ήταν μια ναρκωτική ουσία που του είχε χορηγήσει ο Μορέλ, η οποία ονομαζόταν eukodal, ένα ημι-συνθετικό οπιοειδές παρόμοιο με την ηρωίνη, στην πραγματικότητα ισχυρότερο από την ηρωίνη, το οποίο προκαλούσε ευφορία.

Καθώς ο πόλεμος όδευε προς το τέλος του, η υγεία του Χίτλερ χειροτέρευε. Είχε αναπτύξει σοβαρό εθισμό στα φάρμακα, ενώ πολλοί κατηγόρησαν τον γιατρό του ότι τον είχε καταντήσει τοξικομανή. Ωστόσο, ο Μορέλ δεν έφυγε λεπτό από απο το πλευρό του Φύρερ, καθώς λέγεται ότι τον λάτρευε σαν θεό και έμεινε μαζί του ως το τέλος. Μετά την πτώση του Ράιχ ο Μορέλ συνελήφθη, αλλά δεν κατηγορήθγκε για εγκήματα πολέμου.

Δεν ξέρουμε αν η έκβαση του πολέμου θα ήταν διαφορετική αν ο Χίτλερ δεν έπαιρνε τόσα πολλά ναρκωτικά, ωστόσο αν κοιτάξουμε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από το καλοκαίρι του 1940, τους τελευταίους εννέα μήνες, τουλάχιστον στην Κεντρική Ευρώπη, προκλήθηκαν περισσότεροι θάνατοι από τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια της σύγκρουσης. Αυτό ίσως μπορεί να αποδοθεί στις συνεχείς αυταπάτες που είχε ο Χίτλερ εκείνη τη στιγμή. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένας νηφάλιος άνθρωπος θα ήταν σε θέση να παραμείνει στην τρέλα για τόσο πολύ καιρό!