Αλλά προς τι το όξος και η χολή;...

08:45 30/3/2021 - Πηγή: Kafeneio-gr

Η φτήνια. Ενδεικτικώς: Η Γιάννα ντυμένη καραγκούνα- Φουστανέλα, τσαρούχια, φούντα, φες΄-Δεν γιορτάζω γιατί με ενοχλεί η ματαιοδοξία(!)- Κομπασμοί από τους εθνικιστές, ότι είμαστε... ο περιούσιος λαός…Αυτά και άλλα παρεμφερή. Εξυπνακίστικα ή απότοκα θρασύτατης άγνοιας.

Όπως τα σχόλια για την φορεσιά της Αγγελοπούλου. Αν έψαχναν λίγο τί είναι ο ντουλαμάς (βλ. π.χ. στο 24.7), θα αναχαιτιζόταν κάπως ο χλευαστικός Δούναβης των σεσημασμένων.
Τώρα, για τη φουστανέλα και τα λοιπά, τι να πείς; Πρόκειται για την ίδια δυσανεξία προς το κλαρίνο και τα Δημοτικά Τραγούδια. Κι άντε

να υπενθυμίσεις τι σημαίνουν τα τραγούδια αυτά και πόσο σημαντικά ήταν για τον Ελληνισμό.
Αυτά, που τα πρόσεχαν σαν τα μάτια τους ο Σολωμός, ο Καβάφης, ο Παλαμάς και άλλοι πολλοί, παλιότεροι αλλά και νεότεροι μελετητές, όπως ο Παντελής Μπουκάλας.
Οσο για το στερεοτυπικά και ανοήτως αναπαραγόμενο ότι οι Ελληνες ναρκισσεύονται και λένε ότι είναι ο περιούσιος λαός, που το βρήκαν γραμμένο οι επικριτές; Ας ρίξουν μια ματιά αλλού ο προχειρολόγοι.
Σε εκείνους που λένε ότι το αίμα τους δεν μοιάζει με κανενός άλλου λαού. Σε εκείνους, όπως ο Ροβεσπιέρος, που είπε στις 7 Μαΐου 1794 εξ ονόματος της Επιτροπής Δημόσιας Σωτηρίας:
«Ο γαλλικός λαός προηγήθηκε κατά δύο χιλιάδες χρόνια του υπόλοιπου ανθρώπινου είδους. Νιώθει κανείς τον πειρασμό να τον θεωρήσει συγκριτικά σαν ένα είδος διαφορετικό».
…Τα της 25ης πέρασαν. Συνολικά ο εορτασμός, έχει τα καλά και τα στραβά του, όπως οι αναπόφευκτες μεγαληγορίες, η επιλογή της…παγκοσμίου φήμης σοπράνο να πει τον Εθνικό Ύμνο και κάποια άλλα. Όπως και οι πιθανές, γραφικές αναβιώσεις μαχών κλπ, τις οποίες απέτρεψε η πανδημία.
Όμως, η επέτειος για τα 200 χρόνια έχει πολλά να προσφέρει. Με τις υπέροχες εκδόσεις βιβλίων, με τον διάλογο για πλείστα όσα θέματα σχετικά με το 1821 και με το πνεύμα γιορτής και έξαρσης που προκαλούν τα μεγάλα γεγονότα, όπως η Επανάσταση του 1821.
Η κριτική, επιβεβλημένη και αναγκαία. Αλλά προς τι το όξος και η χολή;
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Γιάννη Τριαντη, πατήστε ΕΔΩ