Μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων σε τιμή ευκαιρίας

13:42 30/7/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

Η ΔΕΗ «σπάει» στα τρία, η ΕΥΔΑΠ «ελαφραίνει» για να γίνει πιο ελκυστική και ο ΑΔΜΗΕ «φοράει» νέα διοίκηση. Η κυβέρνηση προχωρά με ταχείς ρυθμούς στον δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων, βασικών κρατικών εταιρειών και φορέων, εν μέσω έντονων αμφιβολιών για το δημόσιο όφελος...
Με τροπολογία η οποία κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου

Τουρισμού δρομολογείται η ρύθμιση των κρατικών χρεών προς την ΕΥΔΑΠ (ξεπερνούν τα 800 εκατ. ευρώ), γεγονός το οποίο σηματοδοτεί την προετοιμασία ιδιωτικοποίησης της εταιρείας. Ειδικότερα, προβλέπεται ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς την ΕΥΔΑΠ και συμψηφισμός με τις οφειλές της εταιρείας προς το Δημόσιο. Άλλωστε, η Γενική Συνέλευση των μετόχων ήρε την καταστατική πρόβλεψη για πλειοψηφικό ποσοστό του Δημοσίου στην εταιρεία.

Ο δρόμος προς ιδιωτικοποίηση έχει ανοίξει και για τη ΔΕΗ, μέσα από το «σπάσιμο» της εταιρείας σε τρία μέρη με απλή απόφαση του υπουργικού συμβουλίου. Την ίδια ώρα παραχωρείται το 51% και το management του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (όχι τυχαία άλλαξαν και 3 μέλη του Δ.Σ.), παρά το γεγονός ότι - όπως επισημαίνουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ - ο πρωθυπουργός είχε δεσμευτεί μέσω των προγραμματικών δηλώσεων πως τα δίκτυα θα παρέμεναν υπό δημόσιο έλεγχο.

«Ο αρχικός συνολικός στόχος των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις ήταν 50 δις και σήμερα είναι 24,5 δις (εφέτος με το ζόρι 1,6 δις) για τα ίδια περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. Αυτό σημαίνει ότι η περιουσία της χώρας απαξιώθηκε στο μισό μέσα σε 3 χρόνια», τονίζει στο tvxs.gr ο καθηγητής Οικονομικών στο ΑΠΘ Δημήτρης Μάρδας, ο οποίος υπογραμμίζει ότι όποια ποσά προκύψουν από τις ιδιωτικοποιήσεις θα χορηγηθούν απευθείας στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.

Ο ίδιος προσθέτει: «Το μοναδικό πιθανό όφελος θα είναι ο μεγαλύτερος δυναμισμός με τον οποίο ενδεχομένως θα διαχειριστούν αυτές τις εταιρείες ορισμένοι ιδιώτες, που σημαίνει ότι αν αυξήσουν την παραγωγή, αυτό θα συνδράμει την ανάταση της οικονομίας.

Απευθύνει όμως το ερώτημα: «Γιατί πρέπει να έρθουν ιδιώτες για να συμβεί αυτό; Δεν μπορούν επιτέλους να απομακρυνθούν από θέσεις – κλειδιά άτομα τα οποία έχουν τοποθετηθεί με αυστηρά κομματικά κριτήρια και να αντικατασταθούν αξιοκρατικά από ανθρώπους οι οποίοι έχουν εμπειρία και γνώση να διοικήσουν αποτελεσματικά τους δημόσιους οργανισμούς; Μέση οδός υπάρχει, αλλά δεν τη θέλουν».