Εγκληματική η αδράνεια του ΟΗΕ λέει ο Πέτερ Πίοτ που ανακάλυψε τον Έμπολα το 1976 στο αίμα καλόγριας

11:06 19/10/2014 - Πηγή: Kafeneio-gr

Στην αδικαιολόγητη βραδύτητα του ΟΗΕ και την ολιγωρία των τοπικών κυβερνήσεων της δύσης να ασχοληθούν σοβαρά με την αντιμετώπιση του Έμπολα αποδίδει τη ραγδαία εξάπλωση του θανατηφόρου ιού στη δυτική Αφρική ο καθηγητής Πέτερ Πίοτ, ένας από τους επιστήμονες που τον ανακάλυψαν πριν από 38 χρόνια.

Ο επικεφαλής του London School of Hygiene and Tropical

Medicine τονίζει ότι μόνο με την παρασκευή εμβολίου θα ανακοπεί η επιδημία, η οποία είναι ως γνωστόν εκτός ελέγχου στη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία και τη Γουινέα. Προσθέτει ότι αν δεν μπει φρένο στην εξάπλωση της σε αυτές τις τρεις χώρες θα εξαπλωθεί γρήγορα στην Ακτή Ελεφαντοστού, τη Γουινέα - Μπισάου το Μάλι, με τον κίνδυνο να επεκταθεί ακολούθως σε άλλες 12αφρικάνικες χώρες.

«Κάτι που ήταν εύκολο να ελεγχθεί βγήκε εντελώς εκτός ελέγχου. Πλέον είναι απαραίτητη η παρασκευή ενός εμβολίου και οι πρώτες ενδείξεις που έχουμε βάσει των πειραμάτων σε ζώα αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας», δηλώνει ο Πίοτ, καθώς στην παρούσα φάση τρία εμβόλια βρίσκονται ήδη σε κλινικές δοκιμές στη Βρετανία, τις ΗΠΑ και το Μάλι. Τα αποτελέσματα αναμένονται στα τέλη Νοεμβρίου ή στις αρχές Δεκεμβρίου. Εάν εγκριθούν θα χρησιμοποιηθούν πριν από τα Χριστούγεννα.

Ο Βέλγος βιολόγος προέβλεψε ότι έως τέλους της άλλης εβδομάδας τα κρούσματα προσβολής από τον ιό θα έχουν ξεπεράσει τα 9.000 και οι θάνατοι τους 4.500. Την ίδια ώρα ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι έως και 120.000 γυναίκες κινδυνεύουν να πεθάνουν τον επόμενο χρόνο στη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία και την Γουινέα λόγω του ότι οι έγκυες γυναίκες προσβάλλονται πιο εύκολα από τον Έμπολα.

Ο Πέτερ Πίοτ θεωρεί ότι εάν είχαν ληφθεί νωρίτερα μέτρα από τον ΟΗΕ και όσους φορείς μπορούσαν να επιχειρήσουν με ιατρικά μέσα στη δυτική Αφρική ο ιός δεν θα είχε μετατραπεί σε επιδημία. Σε συνέντευξη του στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel» στα τέλη του προηγούμενου μήνα είχε δηλώσει ότι αν δεν γίνει κάτι δραστικό εδώ και τώρα ο ιός είναι πολύ πιθανό να λάβει διαστάσεις πανδημίας. Εκανε λόγο για την πιθανότητα «ανθρωπιστικής καταστροφής», την οποία – όπως τόνισε – δεν μπορούσε καν να διανοηθεί ως ενδεχόμενο όταν το 1976 μετέβη στο Γιακούμπου του Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό) για να διερευνήσει τη θανατική δράση ενός νέου μυστηριώδους ιού.

Η αρχή του κακού

«Εργαζόμουν στο μικροβιολογικό εργαστήριο της κλινικής της Αμβέρσας, όταν ένας πιλότος από τις αερογραμμές Σαμπένα μας παρέδωσε ένα μπλε θερμός και ένα σημείωμα με αποστολέα ένα γιατρό στην Κινσάσα. Στο σημείωμα έγραφε ότι μέσα στο θερμός υπήρχε δείγμα αίματος από μια Βελγίδα καλόγρια που προσφάτως είχε προσβληθεί από μια περίεργη ασθένεια στο Γιακούμπου, ένα απομακρυσμένο χωριό στο βόρειο άκρο της χώρας. Μας ζητούσε να εξετάσουμε αν το δείγμα ήταν θετικό στον κίτρινο πυρετό», θυμάται ο Πίοτ, ο οποίος στα 27 του χρόνια δεν δίστασε ούτε στιγμή να φύγει ως εθελοντής για τo Ζαΐρ όταν αποδείχτηκε ότι ο ιός αυτός ήταν θανατηφόρος.

«Φυσικά όλα τα τεστ που κάναμε για διάφορες μορφές ασθενειών ήταν αρνητικά και οι ελπίδες μας είχαν εναποτεθεί στο να διαχωρίσουμε τον ιό από το δείγμα αίματος. Για να το κάνουμε χρησιμοποιήσαμε ποντίκια και αρνιά ως πειραματόζωα, μολύνοντας τα με τον ιό. Για αρκετές ημέρες δεν συνέβη τίποτα, αλλά μετά από μια εβδομάδα περίπου ξεκίνησε να ψοφάει το ένα ζώο μετά το άλλο. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι το δείγμα περιείχε κάτι αρκετά θανατηφόρο».

Όταν πια ο Πίοτ κατάφερε να αποκτήσει οπτική επαφή με τον ιό χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικό μικροσκόπιο η Βελγίδα νοσοκόμα είχε πεθάνει και στην Αμβέρσα είχαν φτάσει αρκετά ακόμα δείγματα από την Κινσάσα. «”Τι στο διάολο είναι αυτό(;)”, ήταν η πρώτη μου αντίδραση όταν είδαμε τη μορφή του ιού. Ηταν πολύ μεγάλος, πολύ μακρύς και έμοιαζε με σκουλήκι. Δεν είχε καμία ομοιότητα με αυτόν του κίτρινου πυρετού, έφερνε στον εξαιρετικά επικίνδυνο ιό του Marburg, επίσης αιμορραγικού, που είχε σκοτώσει εκατοντάδες κτηνοτρόφους στη Γερμανία τη δεκαετία του 1960», λέει ο πρώην διευθυντής του προγράμματος του ΟΗΕ για την καταπολέμηση του AIDS.

Αυτή ήταν η πρώτη γνωριμία των ανθρώπων με τον ιό, που όπως εξηγεί ο καθηγητής ονομάστηκε εντελώς τυχαία Έμπολα καθώς αυτό το ομώνυμο ποτάμι θεώρησε (λάθος) η επιστημονική ομάδα ότι βρίσκεται πιο κοντά στο Γιακούμπου, όταν τα μέλη της εξέτασαν το χάρτη της περιοχής. «Αναζητούσαμε ένα όνομα και δεν θέλαμε να στιγματίσουμε το Γιακούμπου. Αργότερα διαπιστώσαμε ότι υπήρχε και ένα κοντινότερο ποτάμι εκεί που βρισκόμασταν, αλλά τα βαφτίσια είχαν ήδη γίνει…»