Είμαστε μια ωραία συμμορία, δεν θα μας αμφισβητήσει η άσχημη!...

20:03 22/9/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος Και ξαφνικά νοιώθεις το στομάχι σου να ανακατεύεται! Η γνώση και εμπειρία επί του φαινομένου της ολοκληρωμένης ελληνικής διαπλοκής δεν με βοηθά καθόλου να ελέγξω το βαρύ αυτό συναίσθημα. Ούτε θα μπορούσε να με βοηθήσει η ανασκόπηση των αναλύσεων στις οποίες έχω ήδη προβεί για τα αίτια και τον μηχανισμό της ανόδου του ακροδεξιού λαϊκισμού με την μορφή του φασισμού και την πρακτική του νεοναζισμού στην σημερινή Ελλάδα. Ρίχνοντας μια ματιά στα πρωτοσέλιδα του κυριακάτικου Τύπου ένοιωσα την

ανάγκη να κάνω εμετό. Η ωραία συμμορία που παριστάνει πως κυβερνά την ........Ελλάδα, ανακάλυψε ξαφνικά την άσχημη συμμορία των Χρυσαυγιτών και δηλώνει αποφασισμένη να την εξοντώσει πάση θυσία.
Το ζήτημα θα τεθεί ως εκλογικό δίλημμα: από το πάση θυσία στο Ευρώ, που εμφανίζει πλέον και ζητεί πολύ «αίμα» και λίγα ευρώ, περνάμε στο πάση θυσία στην ωραία συμμορία των κυβερνώντων για να μην κατρακυλήσει η χώρα στο χάος που αυτονοήτως συνεπάγεται η εκλογική άνοδος της άσχημης συμμορίας με τα μαύρα και το ναζιστικό προφίλ. Δηλαδή, σώστε την χώρα από την αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, τον «προστάτη των κουκουλοφόρων», που δήθεν αντανακλαστικά οπλίζει με δολοφονικό υλικό και φοβικά επιχειρήματα τους νεοναζί, ο οποίοι οργανώνονται με παλαιομαφιόζικο στιλ, άσχημων, άξεστων, ρατσιστών και βάρβαρων μισάνθρωπων- συμμοριτών. Οι τελευταίοι έφτασαν να απειλούν πλέον τα εκλογικά ποσοστά της ωραίας, διαχρονικής συμμορίας που έχει τον έλεγχο κράτους και αγοράς στην Ελλάδα. Η άσχημη πολιτικώς συμμορία αμφισβητεί πλέον την κυριαρχία της ωραίας. Οι «κούριερ» της συμμορίας της διαπλοκής νοιώθουν στο σβέρκο τους την καυτή ανάσα των «ντελιβεράδων» , που οι ίδιοι εξέθρεψαν και αποθράσυναν για να περιορίσουν την άνοδο της αριστεράς και την διείσδυση του έστω και αναχρονιστικού λόγου της αριστεράς και της πολιτικοποιημένης κοινωνίας των πολιτών στην κοινωνία, που βιώνει τα αποτελέσματα μιας μοναδικής επίθεσης με φορέα τα κόμματα και το καθεστώς που εμπιστεύτηκε στα πράγματα. Εσωτερική υποτίμηση, με μακρόχρονη διάρκεια, αποκαλείται τεχνικώς η εχθρική αυτή επίθεση στην ελληνική κοινωνία με φορείς, αυτουργούς δηλαδή, τους ίδιους τους άρχοντές της. Ξέρετε τι σημαίνει πολιτικά και ηθικά για μια κοινωνία « υποτίμηση»; Όσοι παρακολουθείτε την αρθρογραφία μου, δεν μπορεί, θα γνωρίζετε τις περισσότερες πολιτικοοικονομικές, ηθικές και κοινωνικές της πλευρές. Εγκαίρως και με ιδιαίτερη επιμονή τα αφηγήθηκα σε όλους τους τόνους και με όλες τις διαθέσιμες μεθοδολογίες. Το εξάντλησα το ζήτημα εγκαίρως, πριν εξαντλήσει αυτό ολόκληρη την κοινωνία και την όποια δημοκρατία στην Ελλάδα. Για όσους, ωστόσο, δεν έτυχε να με παρακολουθήσετε, ή πιστεύατε πως δεν άξιζε να δώσετε σημασία στις «μπούρδες» μου, ή τέλος πάντων η γλώσσα μου σας ερέθιζε κάποια συμπλεγματική φλέβα και δεν την ανεχόσαστε, έχω να επαναλάβω απλώς σήμερα μόνον αυτό: η εσωτερική υποτίμηση είναι η χειρότερη μορφή τρομοκρατίας που έχει συλλάβει ανθρώπου νους (σε περίοδο πολιτικώς ορθά οριζόμενης) ειρήνης. Μάλιστα, κυρίες και κύριοι, η ελληνική κοινωνία είναι θύμα μια μοναδικής μορφής τρομοκρατίας από τους «κούριερ» των μνημονίων που εμμέσως στηρίζονται από την διαστροφή των «ντελιβεράδων» με τη ναζιστική κουλτούρα και πρακτική, οι οποίοι μια χαρά βοήθησαν στην διασκέδαση του τρομοκρατικού εγχειρήματος εις βάρος της πλειονότητας των Ελλήνων. Όντως, αυθεντικό κίνημα διασκέδασης της πραγματικότητας – που δόμησαν οι τρομοκράτες των μνημονίων και των χυδαίων δανειακών συμβάσεων – προκάλεσε η άσχημη συμμορία των «ντελιβεράδων» του νεοναζισμού. Καλύτερη διασκέδαση της τρομοκρατίας των «κούριερ» της ωραίας συμμορίας από το ύφος, την διαλεκτική και τον αλήτικο ακτιβισμό της άσχημης συμμορίας, δεν θα μπορούσε να υπάρξει! Μα να, τώρα τα όργανα της άσχημης συμμορίας ζητούν (επιδιώκουν πάση θυσία) εκλογική ανταμοιβή, θίγοντας αντικειμενικά τα πολιτικά και όχι ασφαλώς τα οικονομικά συμφέροντα των φορέων της ωραίας συμμορίας των διαπλεκομένων. Έπαιξαν σωστά και σε μεγάλο βαθμό αποτελεσματικά τον ρόλο τους, να μην ανταμειφθούν και αυτοί, της άσχημης και σημαντικά άσημης συμμορίας, με πολιτική ισχύ για να βγουν επιτέλους από τα υπόγεια και τα λαγούμια στα οποία ήταν αποκλεισμένοι για να κάνουν ντελίβερι στα λαϊκιστικά υποπροϊόντα της ωραίας κυβερνητικής συμμορίας; Έχει και ο υπόκοσμος τα δίκια του, αναγνώστη μου, μόνον που αυτά δυστυχώς δεν αφορούν στην γραφή μου. Άλλοι θα βρεθούν να υμνήσουν την εξαπάτηση και το δράμα των συμμοριών των νεοναζί από την κυρίαρχη, ωραία συμμορία που πλέον, αφού τους χρησιμοποίησε για τα καλά, τους σπρώχνει βαθύτερα στον υπόνομο για να πνίγουν εκεί, μέσα στα δικά τους, αλλά και στα ξένα (εκείνα της ωραίας συμμορίας) λύματα! Πώς το λέμε νεοναζί μου, ντελιβερά της ακροδεξιάς υστερικής χυδαιότητας για λογαριασμό της συμμορίας με τα Ευρωκολάν, που δεν είναι άλλη από την ωραία συμμορία ; «Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος»; Μην μου πείτε πως και ο Αλεξανδρινός Καλλίμαχος ήταν δικός σας μια και ο Χιτλερισμός έκλεψε αυτό του το απόφθεγμα; Πείτε ότι θέλετε, στο τέλος και εσείς στον εμετό μιας κοινωνίας που σιχάθηκε τις πολιτικώς ορθά λειτουργούσες, ωραίες συμμορίες, όπως και τις ανορθόδοξες συμμορίες των Χρυσαυγιτών θα πνιγείτε, βουλιάζοντας και εκλογικά. Σήμερα μπορεί να κάνω εμετό και όχι ανάλυση, αλλά συνεχίζω να έχω εμπιστοσύνη στην μεθοδολογία μου: η αντίστροφη μέτρηση για την διάλυση της άσχημης συμμορίας ξεκίνησε. Μέρος αυτής θα πεταχτεί στο βάθος του υπονόμου, ενώ ένα μικρό θα ενσωματωθεί στους αγωγούς λυμάτων της μεσοτοιχίας της ωραίας συμμορίας των διαπλεκομένων και των «κούριερ» τους στα ΜΜΕ, στα όργανα του κράτους και στην αγορά. Θα υπάρξει δηλαδή περιορισμένη ενσωμάτωση των Χρυσαυγιτών στην «κεντροδεξιαριστερή» νέα οικοδομή που κτίζεται αυτή την περίοδο με τα φθαρμένα, παλαιά υλικά ενός καθεστώτος υπερήφανου για την ολοκλήρωση του με την μορφή της συμμορίας. Ήταν ή το 1997, ή αρχές 1998, δεν θυμάμαι ακριβώς, όταν άκουσα με «ανοιχτό το στόμα»: «το καθεστώς, Δημήτρη μου, ολοκληρώθηκε πλέον, είναι σταθερό και άτρωτο», να μου εκμυστηρεύεται σε μια στιγμή «γνωστικής λύτρωσης» η μεγαλύτερη – κατά τη γνώμη μου - μορφή και ωριμότερη προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής τότε. Ο άνθρωπος που σεβόμουν ως επιστήμονα και εκτιμούσα ως προοδευτικό, έντιμο και ευαίσθητο πολιτικό, παρά την εξωτερική του αυστηρότητα και την υπερορθολογική του, άκρως ποζιτιβιστική οργάνωση. Ο άνθρωπος μου «έλεγε»: φίλε, είμαστε μια ωραία συμμορία, που πάντα θα έχει την ανάγκη «κούριερ», είσαι ή όχι; Όχι, μια και ικανός «κούριερ» που ζαλίζεται στους αστικούς ελιγμούς και έχει ευαίσθητο στομάχι με τάσεις αναγούλας στις μαφιόζικες πρακτικές και στη συνωμοτική κουλτούρα διακυβέρνησης, δεν γίνεται. Γίνεται;