Εκεί που χρειάζονται μαχαίρια, ακούγονται κουτάλια και πιρούνια…

19:51 4/10/2014 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο . Τρικεριώτης

Μετά τα «Ζάππεια» και τα «Συριζάππεια» έρχεται πικρή η αυτογνωσία δια χειλέων Ντράγκι, αλλά και χρήσιμη, στο βαθμό που γίνεται κατανοητό ότι η κάθαρση του πολιτικού συστήματος, η ειρηνική συνύπαρξη των κοινωνικών τάξεων και η κινητοποίηση της πραγματικής οικονομίας στην χώρα μας περνάει μόνο και υποχρεωτικά μέσα από τον εκσυγχρονισμό-εκδημοκρατισμό του κράτους, την εξυγίανση της κεντρικής διοίκησης και την ουσιαστική συμμετοχή του........
μεγάλου πλούτου για την ανασυγκρότηση.

Έτσι, η όποια κυβέρνηση εντός ευρώ, θα έρθει αντιμέτωπη με την διαχείριση της αντίθεσης που σημάδευε χρόνια την πορεία της χώρας και σήμερα καθορίζει την βιωσιμότητά της, οικονομικά και κοινωνικά∙ την αντίθεση πελατειακοί-παραγωγικοί, που σε ιδεολογικό επίπεδο, δεν θα ήταν υπερβολικό να ισχυριστούμε ότι ισοδυναμεί με την αντίθεση ολιγαρχικοί-δημοκρατικοί.
Εκτός αν θεωρούμε δημοκρατικό να καταλαμβάνονται δημόσιες θέσεις εργασίας και να μοιράζεται κρατικό ή ευρωπαϊκό χρήμα με κομματικά ή προσωπικά κριτήρια∙ αν θεωρούμε δημοκρατικό οι νόμοι να αντιμετωπίζουν πολίτες, επαγγελματικές ή κοινωνικές ομάδες με διαφορετικά μέτρα και σταθμά∙ αν θεωρούμε δημοκρατικό πολιτικοί και δικαστικοί να νομοθετούν και να αποφασίζουν με κριτήριο το δικό τους συμφέρον∙ αν γενικότερα θεωρούμε δημοκρατικό ότι Ελλάδα είναι η Ελλάδα του 30%.
Αντί όμως οι κυβερνώντες να διαχειρίζονται πραγματικές αντιθέσεις προτιμούν να συντηρούν ένα κακόγουστο θέατρο πολιτικού παραλόγου. Όπως να ισχυρίζονται ότι συγκρούονται με την τρόικα όταν στην πραγματικότητα συγκρούονται με τις ίδιες τους τις υπογραφές. Κι απ΄την άλλη πλευρά, που θα’πρεπε ήδη να ετοιμάζονται τα μαχαίρια για τις γάγγραινες που σαπίζουν το σώμα της χώρας, μάλλον ακούγονται μόνο κουτάλια και πιρούνια.
Πρόσφατο άρθρο της Deutsche Welle κατέληγε με την φράση: «ανώμαλες καταστάσεις απαιτούν ανώμαλες λύσεις». Θα προσθέταμε τους στίχους με τους οποίους αρχίζει το ποίημα του Γιέιτς «Η Δευτέρα Παρουσία»: «Γυρίζοντας ολοένα σε κύκλους που πλαταίνουν / Το γεράκι δεν μπορεί ν΄ακούσει πια το γερακάρη»
Δ. Τρικεριώτης