«Έψαχνα έναν μήνα για να βρω φάρμακα»

09:13 3/6/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Ο εφιάλτης χιλιάδων ασθενών και των συγγενών τους, που το τελευταίο διάστημα αναζητούν φάρμακα απολύτως απαραίτητα για τις θεραπείες τους, δεν έχει τέλος... Ειδικά οι καρκινοπαθείς, όπως και οι ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, καρδιακή ανεπάρκεια, οφθαλμολογικά προβλήματα κ.ά., συνεχίζουν να υπόκεινται στο μαρτύριο της........ αγωνιώδους αναζήτησης από νοσοκομείο σε νοσοκομείο.

Κάποιοι δεν βρίσκουν λύση

για εβδομάδες, με αποτέλεσμα η ζωή τους να τίθεται σε άμεσο κίνδυνο, ενώ άλλοι προμηθεύονται το απαραίτητο σκευάσμα με αρκετή καθυστέρηση, γεγονός που διαταράσσει την ομαλή εξέλιξη της θεραπείας.

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία της 35χρονης Αναστασίας Δ., όπως αναφέρει η εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής». Κάνει χημειοθεραπείες εδώ και 3 μήνες, καθώς ο καρκίνος μαστού προχώρησε σε μετάσταση στο ήπαρ. «Αναζητώ τον τελευταίο μήνα στα ογκολογικά νοσοκομεία “Άγιος Σάββας”, “Μεταξά”, αλλά και στο “Ιπποκράτειο”, τα δύο πανάκριβα φάρμακα, που χρειάζομαι για τη θεραπεία μου. Μου λένε “δεν υπάρχουν, μπορείς να πας σε ιδιωτικό φαρμακείο και να τα πληρώσεις”. Σημειώνουν πάνω στη συνταγή την ένδειξη “Στερείται”, οπότε πάω από φαρμακείο σε φαρμακείο για να το αγοράσω και αν δεν το βρω πρέπει να το παραγγείλω, εφόσον εντοπίσω φαρμακοποιό που έχει τη δυνατότητα να μου το εξασφαλίσει. Σε κάθε περίπτωση, παραλαμβάνω τα φάρμακά μου με καθυστέρηση. Πρέπει να πληρώνω και κάποια άλλα έξοδα, συχνές εξετάσεις, γι’ αυτό χρειάζομαι συνολικά κάθε μήνα, περίπου 7.000 ευρώ. Το φαρμακείο θέλει μετρητά...», εξηγεί η Αναστασία.

«Πρόσφατα μου κόψανε την αναπηρική σύνταξη των 500 ευρώ. Έχω αναπηρία 80% και είναι το μοναδικό μου εισόδημα. Ωστόσο, επειδή μετά τις πρόσφατες εξαγγελίες οφείλουν να διαχωρίσουν τους πραγματικούς από τους εικονικούς αναπήρους, μας καλούν να περάσουμε ξανά από επιτροπές.

Πέρασα ήδη την πρώτη και ώσπου να περάσω τη δεύτερη και την τρίτη δεν εισπράττω ούτε αυτά τα χρήματα! Οι συγγενείς μου, ήδη από το Φεβρουάριο που δημιουργήθηκε ξανά το πρόβλημα, μου δάνειζαν χρήματα, που δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να τα πάρω από το Ταμείο και να τους τα επιστρέψω.

Τελευταία, αδυνατούσαν και οι ίδιοι να αντεπεξέλθουν οικονομικά, με αποτέλεσμα να δανείζονται για λογαριασμό μου, από φίλους και γνωστούς, ώστε να παίρνω φάρμακα έγκαιρα και να μην χάσω μεγάλο χρονικό διάστημα από τη θεραπεία μου...».