Εθνικό Σχέδιο για το παρόν και το αύριο

22:05 6/4/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Είναι πλέον σαφές ότι το πολιτικό σύστημα και η πολιτικο-επιχειρηματική τάξη της χώρας δεν διαθέτουν δυνάμεις, νομιμοποίηση και μέθοδο για την αντιμετώπιση της πολυσύνθετης κρίσης που βιώνουμε και που εν πολλοίς προκλήθηκε από τους ίδιους. Εδώ και αρκετά χρόνια ήταν εμφανές ότι το σύστημα εξουσίας και διακυβέρνησης στην Ελλάδα είχε σαπίσει. Τον τελευταίο χρόνο εξελίσσεται δραματικά για την κοινωνία και το εθνικό συμφέρον η γάγγραινα του καθεστώτος. Το πελατειακό σύστημα δεν μπορεί πλέον να

αναπαραχθεί, τα Μέσα και οι μηχανισμοί στήριξης αυτού του συστήματος έχουν απαξιωθεί και πλέον εξευτελίζονται καθημερινά, ενώ ελάχιστοι είναι αυτοί που εμπιστεύονται την κρίση και την ικανότητα της κυβέρνησης στην διαχείρισή της χρεοκοπίας που μας έχει επιβληθεί. Είναι μάλλον περιττό να επισημάνω ότι ο άλλος πόλος του δικομματισμού δεν θα μπορούσε να αντλήσει πολιτική νομιμοποίηση, καθώς είναι οργανικό στοιχείο του πυρήνα που ήδη εξερράγη στην χώρα, σκορπώντας στον αέρα ένα παγιδευμένο με την εκρηκτική ύλη του χρέους και του ελλείμματος, κράτος. Όσο για τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι επέλεξαν μία μέθοδο αυτοσυντήρησης που τα κατέστησε περιθωριακή δύναμη, δίχως να μπορούν να προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στην κοινωνία, παρά τις ειλικρινείς και ώρες- ώρες φιλότιμες προσπάθειες των ηγεσιών των κομμάτων της αριστεράς. Δεν θέλω να είμαι άδικος, τα κόμματα της αριστεράς αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για τα συμφέροντα των δύο τρίτων της κοινωνίας, αλλά δυστυχώς δογματικά, άκαμπτα, φοβικά, καχύποπτα, δίχως θάρρος και φαντασία και εν τέλει, δίχως σοβαρή μελέτη των σύγχρονων πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων στην Ελλάδα και τον κόσμο. Ποτέ δεν τόλμησαν να λάβουν συγκροτημένες πρωτοβουλίες για την ανατροπή του καθεστώτος. Μάλλον βολεύτηκαν σε.......... μία γωνία του, που τους προσέφερε την άνεση της ιδεολογικοποιημένης κριτικής προς αυτό.

Αυτή είναι σε αδρές γραμμές η μακροεικόνα της πολιτικής κατάστασης στην χώρα μας. Αν δεν αλλάξει αμέσως και ριζικά, η κρίση θα λάβει εξοντωτικές διαστάσεις για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού και θα θίξει ανεπανόρθωτα την κρατική και εθνική υπόσταση της Ελλάδας. Βρισκόμαστε σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας μας, ενώ αποτελεί μάλλον κοινό τόπο ότι η οικονομική κρίση έχει βαθιές ρίζες στην πολιτική και πολιτειακή οργάνωση της μεταπολίτευσης. Δεν χρεοκοπήσαμε ξαφνικά, αν και απότομα το αντιληφθήκαμε, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Ο δικομματισμός και η πολιτικο-οικονομική τάξη της χώρας είχαν εδώ και χρόνια δρομολογήσει ηλιθιωδώς, αλλά δίχως να μπορούν να κάνουν διαφορετικά εξαιτίας της δομής του συστήματος, την χρεοκοπία της Ελλάδας. Αν δεν συνέβαινε σήμερα, θα γινόταν αύριο. Εξωτερικοί παράγοντες - τους οποίους ο συντάκτης αυτών των γραμμών έχει διεξοδικά περιγράψει - και «άγαρμπες» έως τραγικά απολιτικές πρωτοβουλίες του σημερινού πρωθυπουργού και του κυβερνητικού μοντέλου του μάλλον επιτάχυναν τα πράγματα. Ασφαλώς ο κ. Παπανδρέου