Γιατί Ευρωπαϊστές γυρίζουν την πλάτη στην ΕΕ…

22:26 14/12/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Α.Γιαννακόπουλου
Είδατε τι μπορεί να συμβεί στις μέρες μας; Οι περισσότεροπολιτικοποιημένοι εκ των Ευρωπαϊστών να γυρίσουν την πλάτη στην ΕΕ,προτάσσοντας μάλιστα την ανάγκη η Ελλάδα μέσω μιας αριστερής-προοδευτικήςδιακυβέρνησης, να απελευθερωθεί από τα Ευρωδεσμά της!
Για κάποιους αυτό αποτελεί ένα είδος σοκ. Οι πλέονπροσηλωμένοι στην ανάπτυξη μιας κοινωνικής θεωρίας για τον ευρωπαϊσμό και μιαςαποκεντρωμένης δημοκρατικής πολιτικήςπρακτικής συνολικά

για την Ευρώπη, να καταλήγουν περίπου στα ίδια ........συμπεράσματαμε το …ΚΚΕ και την υπόλοιπη αντικαπιταλιστική αριστερά των αρνητών τουσύγχρονου ενωτικού εγχειρήματος στην ήπειρό μας! Μα, τι έγινε τέλος πάντων καιένα μέρος τουλάχιστον των αγωνιστών του ευρωπαϊσμού ταυτίζεται στην ουσία μετον παραδοσιακό αριστερό ευρωσκεπτικισμό; Τι είδους κρίση διέρχονται αυτοί οιάνθρωποι;

Όχι, δεν πρόκειται για κρίση συνειδήσεως. Ξέραμε πολύ καλάτο καπιταλιστικό «παιχνίδι» που οδήγησε, σε μια συγκεκριμένη φάσηπολιτικοοικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, στην γέννηση των μοντέρνων κρατώνκαι γνωρίζαμε ότι το εγχείρημα της ένωσης της Ευρώπης στο πλαίσιο ενόςδημοκρατικού κοσμοπολιτισμού αποτελούσε έκφραση ενός μεταμοντέρνου εθνικισμού,ο οποίος ενσωμάτωνε και αντανακλούσε την δυναμική του σύγχρονουπαγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Οι αριστεροί Ευρωπαϊστές δεν είμαστε «αγνοί»και απονήρευτοι «ιδεολόγοι» της ευρωπαϊκής πολιτικής ένωσης (των λαών), ούτεασφαλώς γλιστρήσαμε σιγά-σιγά στο νεοφιλελευθερισμό. Η ιδέα συγκρότησης καιανάπτυξης μιας πολιτικής κοινότητας που θα περιλάμβανε ολόκληρη την Ευρώπη ως πολιτικο-ιστορική και γεωπολιτική ολοκληρωμένη οντότητα καιόχι απλά ως γεωγραφική περιοχή, δεν διαμορφώθηκε στο κενό και ούτε θα μπορούσενα αγνοεί το πλέγμα συμφερόντων οικονομικής και πολιτικής ισχύος που ευνοούσανσυγκυριακά την υλοποίηση της, για να εξυπηρετήσουν ασφαλώς την ιδιοτέλειά τους.
Με όλα τούτα ισχυρίζομαι ότι οι ευρωπαϊστές της αριστεράςδεν αποτελούσαμε κάποιο είδος υπερβατικών ιδεολόγων του ευρωπαϊσμού, αλλάυπήρξαμε πραγματιστές, οι οποίοι κατανοώντας βαθύτερα τον ιστορικό υλισμό καιτην πολιτική αντίφαση που ενσωμάτωνε, ισοπεδώνοντας την ελευθερία στο όνομα τηςισότητας, καθώς και την παγκόσμια καπιταλιστική εξέλιξη, οραματιστήκαμε (:δεν θαπρέπει να θεωρηθεί ότι επιχειρώ με τον «πληθυντικό» να εκφράσω οποιονδήποτεάλλο πέραν του εαυτού μου) ένα ευρωπαϊκό πείραμα. Χώρες υψηλής καπιταλιστικής,διοικητικής και τεχνολογικής οργάνωσης να δοκιμάσουν να συνθέσουν μια εντελώςνέα κοινωνία βασισμένη σε μια μορφή ριζοσπαστικού εκδημοκρατισμού, που θααποσκοπούσε στην αποκρυστάλλωση μιας διαρκούς διαδικασίας αντιμετώπισης τουδημοκρατικού παραδόξου: στην διαρκή, δηλαδή, θεσμική μεταρρύθμιση, ώστε ηατομική ελευθερία να διευρύνεται, δίχως να φαλκιδεύει την ισότητα στη κοινωνία.Τούτο κάποιοι αποκάλεσαν «φιλελεύθερο σοσιαλισμό», ενώ κάποιοι άλλοι επέλεξανδιαφορετικούς χαρακτηρισμούς, που σε κάθε περίπτωση παρέπεμπαν στο πάντρεμα τηςατομικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας με την βελτίωση των υλικών σ