Γιατί κ Γαβρόγλου να στείλω το παιδί μου σε δημόσιο σχολείο εάν….;

19:54 6/6/2018 - Πηγή: Kafeneio-gr

Υπήρξα μαθητής σε δημόσιο σχολείο την εποχή κατά την οποία στα ιδιωτικά σχολεία φοιτούσαν, κυρίως, μαθητές, που λόγω αδυναμιών, δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τη φοίτηση σε δημόσιο σχολείο. Ήταν η εποχή, που το δημόσιο σχολείο ήταν αληθινό ΣΧΟΛΕΙΟ..., ήταν τόπος μάθησης και δημιουργίας γνώσης. Με εξαίρεση κάποια ελάχιστα σοβαρά ιδιωτικά σχολεία, που μπορούσες

να τα μετρήσεις στα δάχτυλα ενός χεριού και τα οποία έβρισκες μόνο στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη, τα υπόλοιπα, τα οποία δεν ήταν περισσότερα από μερικές δεκάδες, ήταν σχολεία-καταφύγια προβληματικών παιδιών για να πάρουν «το χαρτί». Σήμερα λειτουργούν συνολικά 1.035 ιδιωτικές σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εκ των οποίων οι 840 είναι νηπιαγωγεία και δημοτικά και παρά τα τσουχτερά δίδακτρα και την οικονομική κρίση, η ζήτηση εξακολουθεί να είναι υψηλή. Τυχαίο; Όχι βέβαια, αφού το όνειρο του μέσου Έλληνα γονέα είναι να βρει τα λεφτά για να μπορέσει να στείλει το παιδί του σε ένα ιδιωτικό σχολείο «ώστε να πάρει μια καθωσπρέπει μόρφωση»! Είναι θλιβερό και σκανδαλώδες, όλοι σχεδόν οι πρωθυπουργοί, όλοι σχεδόν οι υπουργοί παιδείας και οι αρχηγοί κομμάτων των τελευταίων δεκαετιών, ακόμη και πολλοί εκπαιδευτικοί δημοσίων σχολείων να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία γιατί δεν εμπιστεύονται πλέον το δημόσιο σχολείο!!!! Τι φταίει γι αυτήν την απαξίωση του δημόσιου σχολείου;Σίγουρα όχι οι μαθητές, ούτε οι γονείς τους, ούτε η συντριπτική πλειονότητα των εκπαιδευτικών.
Η κοινωνική ψυχολογία μας λέει, ότι ένα μικρό αλλά διόλου ασήμαντο ποσοστό ανθρώπων όλων των κοινωνικών ομάδων έχει .....κάποια έμφυτα ή κατά την πορεία της ζωής του αποκτά κάποια επίκτητα ελαττώματα. Σύμφωνα με τους νόμους των πιθανοτήτων, είναι απίθανο, ένας πληθυσμός Χ, στη συγκεκριμένη περίπτωση η ομάδα των εκπαιδευτικών, να είναι εκ γενετής απαλλαγμένη από ελαττώματα που έχει ο υπόλοιπος πληθυσμός. Σύμφωνα με το νόμο του Gauss, τον οποίο γνωρίζετε πολύ καλά κ. Υπουργέ, οι γενετικές ιδιότητες υπακούουν σε μια φυσιολογική κατανομή και όπως είναι φυσικό, υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στον απαιτητικό και δύσκολο ρόλο του λειτουργού της εκπαίδευσης με αποτέλεσμα να υποφέρουν οι ίδιοι, να δυσφημούν το δημόσιο σχολείο, αλλά και να δημιουργούν μέσα στο σχολείο ένα κλίμα «άμιλλας» προς τα κάτω : «Γιατί να κάθομαι εγώ να προετοιμάζομαι, να δίνω το μάξιμουμ των δυνατοτήτων μου και να νοιάζομαι για τους μαθητές μου, όταν υπάρχουν δίπλα μου φυγόπονοι, λουφαδόροι και ανεπαρκείς, που το μόνο δυσάρεστο που μπορεί να τους συμβεί είναι μια παρατήρηση ή μια αναφορά στην προϊστάμενη αρχή, δίχως καμία, απολύτως καμία, ουσιαστική συνέπεια».
Πως περάσαμε από το ένα άκρο, του τρόμου μπρος στην αναπάντεχη επίσκεψη του Επιθεωρητή, στο εντελώς άλλο άκρο, να μην επιτρέπεται στο Σχολικό Σύμβουλο, να μπει σε αίθουσα διδασκαλίας αν πρωτίστως δεν έχει τη σύμφωνη γνώμη του εκάστοτε καθηγητή!!!!!! Στο Καναδά, μια χώρα πρότυπο παιδείας, σύμφωνα με διεθνείς αξιολογήσεις, μπορεί ακόμη και ένας γονέας να μπει στην αίθουσα και να παρακολουθήσει τις και πως διδάσκεται στο παιδί του. ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΕΝΑΣ ΣΩΣΤΌΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΠΌ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ!!!!!!! Κύριε Υπουργέ, είπατε σε προχθεσινή ομιλία σας ότι θα καταργήσετε την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, επισημαίνοντας ότι «το Π.Δ. 152 είναι ένα μελανό σημείο στη δημοκρατική πορεία της χώρας μετά το ’75 και αποτέλεσε άλλοθι για απολύσεις». Μπορείτε να μας πείτε , έστω ένα όνομα εκπαιδευτικού που να απολύθηκε βάσει του Π.Δ. 152; Είμαι ο τελευταίος που θα επιθυμούσα την απόλυση ενός, ακόμη και εντελώς ανίκανου εκπαιδευτικού να αντεπεξέλθει στο ρόλο του δάσκαλου μέσα στην τάξη. Δεν μπορώ όμως να υποχρεωθώ ως γονέας να εμπιστευτώ τη μάθηση και την αγωγή του παιδιού μου, σε έναν οποιονδήποτε ανεπαρκή ή «ψυχάκια» και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι στο σημερινό δημόσιο σχολείο. Είναι μόνιμη η αγωνία πολλών γονέων σε κάθε έναρξη της σχολικής περιόδου σε ποιον καθηγητή συγκεκριμένων μαθημάτων θα πέσει το παιδί του. Αυτό που δεν επιτρέπετε εσείς κύριε Υπουργέ το κάνουν ήδη οι περισσότεροι γονείς. Ρωτούν, πληροφορούνται και σχηματίζουν άποψη γι αυτούς που θα διδάξουν στα παιδιά τους, με λίγα λόγια αξιολογούν οι ίδιοι, κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνει η πολιτεία, με τον κίνδυνο πάντα λανθασμένων πληροφοριών, αδικώντας πολλούς άξιους εκπαιδευτικούς, βάσει της λογικής, «λένε, άκουσα, μου είπαν για τον τάδε καθηγητή….».
Εάν δεν επιθυμείτε την απόλυση εκπαιδευτικών, γιατί καταργείτε τη δυνατότητα αξιολόγησης και δεν θέτετε ως όρο, «στην περίπτωση εκπαιδευτικής ανεπάρκειας κάποιου εκπαιδευτικού να υπάρχει η δέσμευση του υπουργείου να τοποθετηθεί σε μια θέση συναφή με το αντικείμενο των σπουδών του, αλλά εκτός αιθούσης διδασκαλίας;.Το δημόσιο σχολείο απαξιώθηκε κύριε υπουργέ από τότε, που στο πλαίσιο της, κατάργησης του απαρχαιωμένου αυταρχικού σχολείου, σωστά κατά την άποψή μου, αλλά δεν υποκαταστάθηκε από ένα άλλο θεσμικό όργανο αξιολόγησης που θα κάλυπτε το αιώνιο πρόβλημα (όπως θα έλεγε ο Πλάτων) «της ατέλειας της ανθρώπινης φύσης». Δεν δημιουργήθηκε κάτι που θα απέτρεπε το να καταντήσει το δημόσιο λειτούργημα του δασκάλου επάγγελμα-καταφύγιο λίγων ανίκανων που δυσφημούν το μέχρι χθες λειτούργημα και το δημόσιο σχολείο.Το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, κύριε υπουργέ είναι, αποκλειστικώς, χώρος μάθησης, δημιουργίας γνώσης και αγωγής των νέων μας, δεν είναι πάρκινγκ ανθρώπινων ψυχών των οικονομικώς ανίσχυρων, ούτε ΔΕΚΟ για να βολευτούν κάποιοι δυνάμει ψηφοφόροι. Γιατί κ Γαβρόγλου να στείλω το παιδί μου σε ένα δημόσιο σχολείο εάν οι οικονομικές μου δυνατότητες μου επιτρέπουν να αποφύγω την πιθανότητα να του λάχει ένας ψυχικά άρρωστος δάσκαλος όπως συνέβη με το παιδί μου στο δημοτικό, με έναν δάσκαλο ο οποίος τους μιλούσε διαρκώς για Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα (ΑΤΙΑ) τα οποία έβλεπε συχνά, τον οποίον ήταν υποχρεωμένο το παιδί μου «να λουστεί», ευτυχώς μόνο για ένα χρόνο. Πώς θα αποφύγω αυτό το ενδεχόμενο, όταν σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μετακινηθεί ένας τέτοιος δάσκαλος σε μια άλλη θέση εκτός αιθούσης διδασκαλίας;
Πριν τρεις δεκαετίες, το εκπαιδευτικό σύστημα του Καναδά είχε βρει πάτο. Μια περιθωριακή συνδικαλιστική ομάδα εκπαιδευτικών ξεκίνησε μια καμπάνια με σύνθημα « Ζήτωωωω ανακαλύψαμε τον εχθρό της παιδείας μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι». Σ’ αυτούς τους συνδικαλιστές και εκπαιδευτικούς ήρωες, που έβαλαν το συμφέρον των παιδιών πάνω από εκείνο της συντεχνίας, οφείλεται το θαύμα του εκπαιδευτικού συστήματος του Καναδά, το οποίο βρίσκεται ήδη παγκοσμίως στις πρώτες θέσεις.
Από εσάς κύριε υπουργέ και από τους επόμενους υπουργούς παιδείας δεν περιμένω τίποτα. Η μόνη μου ελπίδα είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί που οφείλουν να μπουν επιτέλους στην πρώτη γραμμή κερδίζοντας την αγάπη, το σεβασμό και το κύρος που είχαν κάποτε οι εκπαιδευτικοί μας, οι δάσκαλοί μας, που όταν μετά από μια απεργία. το 1962 επιστρατεύθηκαν από τον κ. Κ. Καραμανλή, σύσσωμοι οι μαθητές και οι γονείς τους συμπαρασταθήκαμε.