Γιατί καταψήφισα το Άρθρο 1 της Δανειακής Σύμβασης

12:29 13/2/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Καρύδη
Ευθύς εξαρχής τόσο κατά την συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, πριν την οριστικοποίηση της νέας δανειακής Σύμβασης, όσο και δημοσίως κατέθεσα την ισχυρή καθοριστική διαφωνία και αντίθεσή μου για τη δεσμευτική μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, την κατεδάφιση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης και των Κλαδικών Συμβάσεων, την συνακόλουθη μείωση των..... επιδομάτων ανεργίας με αποτέλεσμα

να οδηγούμε στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους και κυρίως τους νέους στον ιδιωτικό τομέα, να «βαλκανοποιούμε» την πατρίδα μας με μέτρα που είναι εξοντωτικά και ακατανόητα, τα οποία μικρή σχέση έχουν με την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και την ενίσχυση της απασχόλησης.
Το εργασιακό μοντέλο που θέλει να επιβάλει η «Τρόικα» στην πατρίδα μας παραβιάζει βάναυσα το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το ελληνικό Σύνταγμα.
Οι κοινωνικοί εταίροι έχουν κάθε δικαίωμα από κοινού να καθορίζουν και να σφραγίζουν με την συμφωνία τους τον εργασιακό χάρτη στον ιδιωτικό τομέα.
Δήλωσα κατηγορηματικά ότι η απάντηση είναι ένα μεγάλο «ΟΧΙ» σε τέτοιου είδους πολιτικές οι οποίες στο άμεσο μέλλον θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις και στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Υπερψήφισα επί της αρχής για να μη βυθιστεί η χώρα στο χάος και χαθούν τα πάντα. Για να συνεχιστεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και η συμμετοχή της στο ευρώ. Το τεράστιο «κούρεμα» του χρέους κατά 100 δις μπορεί να οδηγήσει στην επανεκκίνηση της οικονομίας μας. Ταυτόχρονα η νέα Δανειακή Σύμβαση δίνει τη δυνατότητα να μειώσουμε τη δημόσια σπατάλη, να αλλάξουμε το φορολογικό σύστημα χτυπώντας τη φοροδιαφυγή και φοροκλοπή, να κάνουμε ουσιαστικές διαθρωτικές αλλαγές στο κράτος και τη Δημόσια Διοίκηση, να προχωρήσουμε γρήγορα στις αναγκαίες αποκρατικοποιήσεις ή παραχωρήσεις στις Δημόσιες Επιχειρήσεις, να ελεχθεί αποτελεσματικά η υπερσυνταγογράφηση στην Υγεία, να απελευθερωθούν τα κλειστά επαγγέλματα και να κινηθεί επιτέλους η μηχανή της Ανάπτυξης και των επενδύσεων στα μεγάλα έργα και το ΕΣΠΑ. Αρκεί βέβαια αυτά να γίνουν πράξη γρήγορα και να μη χάσουμε πάλι ευκαιρίες που σε τελική ανάλυση θα βαρύνουν για μια ακόμη φορά τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξιούχους. Η τόλμη και η αποτελεσματικότητα είναι το μεγάλο στοίχημα.