Γιατί οι τομάτες του σουπερ μάρκετ είναι άνοστες;

11:18 25/3/2018 - Πηγή: Kafeneio-gr

Το παράπονο ότι οι σημερινές τομάτες δεν είναι όπως παλιά και ότι οι περισσότερες έχουν γεύση «άχυρου» είναι κάτι που ακούγεται συχνά. Μια τέτοια διαπίστωση δεν θα μπορούσε φυσικά να αφήσει ασυγκίνητη την επιστήμη.
Αμερικανοί ερευνητές έψαξαν και βρήκαν την άκρη: ο ένοχος είναι η προσπάθεια των καλλιεργητών να παρουσιάσουν ελκυστικούς καρπούς...
στα ράφια των σουπερ μάρκετ: οι «εμφανίσιμες» ποικιλίες που προτιμούν να καλλιεργούν φέρουν μετάλλαξη σε ένα βασικό γονίδιο που δίνει στην τομάτα τη γλυκιά της γεύση.

Αναζητώντας

το άψογο κόκκινο

Για να είναι μια τομάτα ελκυστική για τον καταναλωτή πρέπει να φαίνεται ζουμερή και κατακόκκινη. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε όλες τις ποικιλίες του δημοφιλούς ζαρζαβατικού. Αντιθέτως, στις περισσότερες από αυτές το αρχικό ανοιχτοπράσινο χρώμα μετατρέπεται καθώς ωριμάζουν σε κόκκινο κατά τόπους, δημιουργώντας αντιαισθητικά «μπαλώματα».

Αυτό έκανε τους παραγωγούς πιο προσεκτικούς στην επιλογή των καλλιεργειών τους. Εδώ και 70 περίπου χρόνια οι περισσότεροι από άρχισαν να προτιμούν να καλλιεργούν ποικιλίες που έχουν από την αρχή ομοιόμορφο πράσινο χρώμα, καθώς αυτές έχουν την τάση, ωριμάζοντας, να κοκκινίζουν εξίσου ομοιόμορφα – και άρα να φαίνονται πιο λαχταριστές στο ράφι του σουπερμάρκετ.

Εδώ όμως ακριβώς βρίσκεται το «φάουλ», αφού οι ποικιλίες αυτές τείνουν επίσης – όπως αποδεικνύεται πλέον και επιστημονικά – να είναι λιγότερο νόστιμες. Η αιτία αποκαλύπτεται από μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science».

Το «γλυκό» γονίδιο

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις με επικεφαλής την Αν Πάουελ αποφάσισαν να ελέγξουν το γονιδιακό υπόβαθρο της διαδικασίας ωρίμανσης της τομάτας. Ανακάλυψαν ότι στην καρδιά αυτού του μηχανισμού βρίσκεται ένα γονίδιο το οποίο κωδικοποιεί για μια πρωτεΐνη που ονομάζεται GLK2. Η GLK2 αυξάνει τη φωτοσυνθετική ικανότητα του καρπού ενισχύοντας παράλληλα την παραγωγή σακχάρων και πρωτεϊνών.

Όπως διαπίστωσαν ωστόσο οι ειδικοί, η μετάλλαξη του γονιδίου που οδηγεί σε ομοιόμορφη ωρίμανση «κλείνει τον διακόπτη» της GLK2, μειώνοντας ουσιαστικά την παραγωγή αυτών των δυο συστατικών που είναι καθοριστικά για τη νοστιμιά της τομάτας. Η επιλογή των παραγωγών υπέρ της εμφάνισης οδήγησε δηλαδή ουσιαστικά – και χωρίς κανείς να το θέλει ή να το έχει σκεφτεί – στην απώλεια της γεύσης.

Οι συγγραφείς της μελέτης πάντως επιμένουν ότι υπάρχει σωτηρία. Θεωρούν ότι με την κατάλληλη «ρύθμιση» των επιπέδων της GLK μέσω των μονοπατιών έκφρασης του γονιδίου οι γοητευτικά ώριμες τομάτες μπορούν επίσης να αποκτήσουν και την ανάλογη γλύκα.

Λαλίνα Φαφούτη