Γιατί τίποτα στην ζωή δεν είναι τυχαίο (συνέχεια και τέλος)

19:55 19/10/2015 - Πηγή: Kafeneio-gr

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
εκ του προηγουμένου...:“Και η αντίδρασης της κοινής γνώμης απέναντι στο δημαγωγικό αυτό λαϊκισμό, της καταστροφικής διάλυσης, υπήρξε όπως πριν και τώρα μηδενιστικής μορφής αδιαφορία, που σημαίνει κατάφαση. Πως μπορείς λοιπόν, να αισιοδοξείς για το μέλλον του τόπου;”
Το απόσπασμα λοιπόν, που δημοσίευσα προχθές, ήταν από ένα άρθρο του διακεκριμένου καθηγητή της Κοινωνιολογίας Ιωάννη Ν. Ξυροτύρη (1900-2004), διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Μονάχου, με τίτλο “Η δημαγωγία εκφαύλισε το

λαό και η ηθική αποσύνθεση έφτασε στο έπακρο”. Είχε γραφεί και δημοσιευθεί στις 16 Νοεμβρίου 1989 όπου περιέγραφε, με εναργή τρόπο, την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην χώρα μας στο τέλος της δεκαετίας του 1980.
Σημειώνω για τους νεότερους, ότι η χρονιά εκείνη (1989) ήταν σημαδιακή, για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων και ο....... σημαντικότερος, ήταν αυτός όπως ακριβώς τον περιγράφει με λίγες λέξεις στον τίτλο του άρθρου του ο Ξυροτύρης. Η δημαγωγία που είχε εκμαυλίσει τον λαόκαι αναφερόταν, φυσικά, στις καταστροφικές συνέπειες της προηγηθείσης επταετούς διακυβέρνησης της χώρας από τον “αξέχαστο” (και πως να ξεχάσεις τέτοιον “ηγέτη”) σοσιαλιστή, κατά δήλωσήν του, Ανδρέα Παπανδρέου.

Θυμίζω, επίσης, ότι την εποχή εκείνη οι Σοσιαλ-κομμουνιστές ηγέτες (Λένιν, Στάλιν, Τσαουσέσκου κ.α.) συνήθιζαν, αν ήθελαν να μείνουν στην ιστορία σαν μεγάλοι “μεταρρυθμιστές”, να “ερμηνεύουν” τον Μαρξ και το σύστημά του κατά βούλησιν, μέχρι που τον ξέσκισαν κι' εκείνον και το σύστημά του και νεκρό πλέον, τον... “ενταφίασαν” μαζί με τον Λένιν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Από την πρακτική αυτή δεν θα μπορούσε να λείπει, φυσικά, ο Ανδρέας. Έτσι, στο πλαίσιο του “μεταρρυθμιστικού” του οίστρου, δημιούργησε την κλίκα των “παρασινοφρουρών” και τις “κλαδικές”, τα καταστρεπτικά εποπτικά συμβούλια και τις, δήθεν, συνδικαλιστικές οργανώσεις, άπαντα και απαραιτήτως, τυφλά όργανα του κόμματος. Αργότερα απ' αυτούς ξεπετάχτηκαν τα γνωστά λαμόγια με τις μίζες και τις offshore εταιρίεςπου ρήμαξαν τα ταμεία του Δημοσίου, δηλαδή τα λεφτά του Λαού, για να εξηγούμαστε, που ακόμα τους ψάχνουν, για να τους πάρουν πίσω τα... κλεμμένα (ναι καλά...) , αλλά δεν τους βρίσκουν, ούτε και θα τους βρουν και αφήστε τους να... ψάχνουν. Άραγε, αυτοί όλοι, που είναι πολλοί και έχουν φάει πολλά, συμπεριλαμβάνονται, ως οι κύριοι υπεύθυνοι, στην δημιουργία του “επονείδιστου, επαχθούς κλπ μπλα-μπλα, χρέους μας, κατά την κα Ζωή, ή αυτοί εξαιρούνται γιατί δρούσαν, στο πνεύμα και την συμβουλή του σοσιαλιστή Αντρέα, “είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό αλλά όχι και 500 εκατομ.”. Το θυμόσαστε;
Τότε λοιπόν, που ο σοσιαλισμός έτρεχε από τα μπατζάκια όλων τους, είχαν φτάσει στο σημείο, όπως γράφει ο Ξυροτύρης, να καταργήσουν ακόμα και τις κάρτες προσέλευσης των υπαλλήλων (σε τρία υπουργία), προφανώς, για να εναρμονιστούν με τα “δόγματα” εκείνης της εποχής, “δημοκρατία έχουμε ότι θέλουμε κάνουμε” και “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”.
Έκτοτε, τα χρόνια (30) πέρασαν αλλά, φαίνεται, ότι το “προοδευτικό” εκείνο πνεύμα του Αντρέα, έχει τόσο βαθιά ριζώσει στην ψυχή κάποιων “εργαζομένων” στο δημόσιο φυσικά, ώστε ακόμα και σήμερα, να διεκδικούν και να πετυχαίνουν, “χρήσιμες εξαιρέσεις”. Αναφέρομαι σε μια ιστορία, που αν δεν ήταν τραγική, σε σχέση με την σημερινή οικονομική συγκυρία, θα ήταν γελοία. Το άρθρο του δημοσιογράφου Παντελής Μπουκάλας στην “Καθημερινή” της 13ης Οκτωβρίου, με τίτλο “5.000 γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι”, είναι... απόλαυση!
Εν ολίγοις, περιγράφει μια ιστορία, που αποκάλυψε ο υπουργός Χριστοφ. Βερναρδάκης,που λέει ότι 5.000 υπάλληλοι, επιστημονικών ειδικοτήτων,σε ΝΠΙΔ, ελάμβαναν, παρατύπως αλλά όχι παρανόμως, γιατί κάποιο “βράδυ κάποιοι...βο(υ)λευτές” υπέγραφαν, αυτές τις “εξαιρέσεις”, μισθούς γενικών γραμματέων 2.800 ευρώ, καθαρά, χωρίς να το δικαιούνται. Και ξέρετε πως ανακάλυψε ο υπουργός αυτό το “λάθος”; Γιατί πήγαν, λέει, να διαμαρτυρηθούν όταν έμαθαν ότι, στο πλαίσιο των μέτρων “όποιος ζήσει και όποιος πεθάνει” του 3ου Μνημονίου, σκόπευαν να περικόψουν και αυτών τον μισθό κατά 25%. Από τα “κεκτημένα” δηλαδή!
Σκέφτομαι, αν ζούσε ακόμα ο καημένος ο Ξυροτύρη, θα έβρισκε λόγια και κουράγιο, να περιγράψει τα 30 χρόνια ξεφτίλα του πολιτικού μας προσωπικού και ημών των ιδίων που ακόμα πιστεύουμε, στις, δήθεν, ηθικές αξίες των ιδεολογιών και των ιδεολόγων, πολιτικής προέλευσης;
Και τέλος: Έχουν, άραγε, καταλάβει ότι όλη αυτή η βαβούρα περί μνημονίων, “επονείδιστου κλπ” χρέους και τοκογλύφων, έχει αποβεί προς όφελος των διαφόρων οικόσιτων, πράσινα, μπλε και ολίγον από όλα τα άλλα “χρώματα”, τρωκτικών, που καταλήστευαν την χώρα τα τελευταία 30 σχεδόν χρόνια;
Μήπως, τελικά, αυτό θέλουν;