Η Δεξιά και οι κοβιντιανές μέρες...

18:54 20/11/2020 - Πηγή: Kafeneio-gr

Πολλοί, μα πάρα πολλοί, αναπολούν τις προ κορονοϊού στιγμές, τις οποίες δαπανούσαν αστόχαστα – και όμως σε εκείνες τις μικρές στιγμές έκοβε βόλτες ο... στεναγμός του στοχασμού, αλλά οι πλείστοι δεν το παίρναμε χαμπάρι. Για τα αυτονόητα θα κάναμε λόγο; Να, όμως, που δεν ήσαν αυτονόητα, να που νοσταλγούμε την πρότερη καθημερινότητα, όποιο νόημα κι αν δίναμε σε αυτήν, όσο βαρετή κι αν μας φαινόταν. Και μόνο που βρίσκονταν οι παρέες χάρασσαν, έστω και άθελά τους, μια τομή στο χάος· με τα αστεία τους, κρύα ή επιτυχημένα, σχεδόν δοξολογούσαν την ύπαρξη και χρωμάτιζαν το γκρίζο που επιβάλλουν

–πάντοτε– οι εξουσίες.

Αυτή η πολυχρωμία λείπει από τις κοβιντιανές μέρες, όπως δεν ακούγεται και η μουσική της κοινωνικής φύσης [μας]: ο ήχος του χαμόγελου, η αρμονία του γέλιου, ο ρυθμός της ανάσας, η μελωδία από τα χτυποκάρδια....

Είχαμε όλα αυτά τα θαυμαστά και τα προσπερνούσαμε· τόσο ελαφρόμυαλοι, τόσο χαζά εγωιστές, τόσο απροετοίμαστοι για το τρέμουλο που προκαλεί η επικοινωνία, όσο μπασταρδεμένη κι αν ήταν – ήταν, όμως!

Τώρα κατήφεια και τρίξιμο δοντιών, οργή που δεν ξέρει πού να διοχετευθεί, προσμονή για το πότε θα ξανάρθουν (;) οι παλιές μέρες, αυτές οι γεμάτες αφέλεια μέρες – τότε που υβρίζαμε το γίγνεσθαι, ένοχο είτε αθώο.

Πολλοί πενθούν την απώλεια αυτών των παλιών ημερών, το τσούγκρισμα, λ.χ., των ποτηριών ή τα αινίγματα που προέκυπταν από μορφασμούς και σιωπές, από λεκτικές ανοησιούλες αλλά και σοβαρές αιτιάσεις σε λόγους φίλων. Ολα αυτά δεν υποκαθίστανται από τις τηλεφωνικές επαφές -είναι ψυχρό αυτό το σύρμα, όσο ζεστές κι αν είναι οι φωνές και στα δύο του άκρα.

Αναγκαστικά ανοίγεις την τηλεόραση – καλύτερα βέβαια να μην την ανοίξει κανείς· είναι απίστευτο πόσο έχει ευτελιστεί ο λόγος, πόσο έχει κατρακυλήσει η αξιοπιστία αυτού του λαϊκού μέσου από αυτούς που το «υπηρετούν».

Παρεμπιπτόντως, η ΕΡΤ3 είναι το μόνο κανάλι που διασώζει, όσο μπορεί, το κύρος της τηλοψίας. Εκείνο που φαίνεται να κρατά σε εγρήγορση τους απογοητευμένους πολίτες, έστω και με αρνητική χροιά, είναι το τρέκλισμα της κυβέρνησης, η αποκάλυψη του πραγματικού της εαυτού, που δεν είναι άλλος από τη φροντίδα της για τα συμφέροντα των ανθρώπων της ελίτ και την εκ προοιμίου αδιαφορία της για τα μικρομεσαία στρώματα.

Αυτό το πρόσωπο είναι σχεδόν αποκρουστικό, ειδικά όταν αντιμετωπίζει διαδηλώσεις λαϊκής δυσαρέσκειας – η αστυνομική καταστολή είναι η [μόνη] προσφιλής της λύση και έχει βρει γι’ αυτόν τον σκοπό τον κατάλληλο άνθρωπο, τον πρώην «σοσιαλιστή» Μ. Χρυσοχοΐδη. Επιτέλους οι πολίτες βλέπουν καθαρά ποιους εξέλεξαν με την ψήφο τους να τους κυβερνήσουν· νόμιζαν προφανώς ότι ο πρωθυπουργός έχει ξεφύγει από τη νοοτροπία της παλαιάς Δεξιάς, με τόσους που πήρε στη δούλεψή του από το κάποτε αντίπαλο κόμμα του «σοσιαλισμού».

Εν κατακλείδι: εκείνο που είναι ελπιδοφόρο είναι ότι οι πολλοί αντελήφθησαν τι σημαίνει Δεξιά, κάτι που το είχαν προσπεράσει ή δεν του είχαν δώσει την πρέπουσα σημασία ακόμη και «ιδεολογικοί» της αντίπαλοι. Κάτι είναι κι αυτό μέσα σε όλη αυτήν την ομίχλη και την αμηχανία – και την αδράνεια, ασφαλώς...

Γιώργος Σταματόπουλος

Πηγή:efsyn.gr