Η δύση της ..Δύσης

19:29 11/5/2014 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Από τα χρόνια του μεσαίωνα υπήρχε αντιπαράθεση μεταξύ των χωρών Δύσης και Ανατολής, όπου η Δύση και οι χώρες που την αποτελούσαν αντιπροσώπευαν επικράτηση του Χριστιανισμού, την πρόοδο του πολιτισμού, των επιστημών, των δημοκρατικών ιδεωδών των ανθρωπιστικών αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αντιδιαστολή με τις χώρες της Aνατολής όπου η εξάπλωση του ισλαμισμού χαρακτηρίστηκε από σκοταδισμό, απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με την υποτέλεια των υπηκόων στις ορέξεις των....αφεντάδων, την κατάργηση δικαιωμάτων και τη πλήρη εξουσία στη ζωή

των υπόδουλων από τους εκπροσώπους του δικού τους Θεού.
Τότε στους πολέμους μεταξύ των κρατών που χαρακτηρίζονταν κυρίως από την προσπάθεια της επικράτησης της μιας θρησκείας επί της άλλης κυριαρχούσαν οι ικανότητες των αντιμαχομένων σώμα με σώμα, η ανδρεία, ο αποτελεσματικός χειρισμός του οπλισμού που έφερε πάνω του ο κάθε στρατιώτης. Οι καιροί πέρασαν, οι επιστήμες προόδευσαν, τα όπλα άρχισαν να εκσυγχρονίζονται και δεν υπήρχε λόγος πλέον στους πολέμους οι αντιμαχόμενες παρατάξεις να πολεμούν τους αντιπάλους σε μάχη «εκ του συστάδειν» αρκεί να τον έβλεπαν από μακριά, να τον στόχευαν να πατούσαν την σκανδάλη και εφόσον ήταν καλός σκοπευτής ο πυροβολητής, εξολόθρευε τον αντίπαλο. Στις μέρες μας τα πράγματα με την παραπέρα πρόοδο των επιστημών στη Δύση απλουστεύτηκαν ακόμα περισσότερο. Πλέον δεν χρειάζεται καν να βλέπεις τον αντίπαλο. Απλά, τον εντοπίζεις μέσω δορυφόρου, τον εγκλωβίζεις στο ηλεκτρονικό σκόπευτρο, πατάς ένα κουμπί φεύγει ένας πύραυλος και τον εξαφανίζει μαζί με τον περίγυρό του που ανθρωπιστικά και για λόγους ηθικής τάξης αποκαλείς «παράπλευρες απώλειες» και καθαρίζεις με τη συνείδησή σου αλλά και από τις επικρίσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων και των οργανισμών για την ειρήνη όπως π.χ. ο αποτυχημένος ΟΗΕ. Με το ξέσπασμα δύο παγκόσμιων πολέμων που εκτυλίχτηκαν κυρίως στην Ευρώπη με εκατοντάδες χιλιάδων ανθρώπινες ζωές να χάνονται και τεράστιες καταστροφές σε υποδομές και εγκαταστάσεις αποτέλεσμα αφρόνων πολιτικών επιδιώξεων, κάποιοι που ξεχώρισαν και ανέλαβαν να κυβερνήσουν μετά τον πόλεμο προσπάθησαν να εμποδίσουν την επανάληψη των αιτίων που θα επαναλάμβαναν παρόμοιους ολέθρους. Οι οραματιστές αυτοί ηγέτες εμπνεύστηκαν τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οραματίστηκαν μια Ευρώπη στην οποία θα κυριαρχεί η ειρήνη και η σταθερότητα, η ευημερία και η ασφάλεια των πολιτών. Από αντιστασιακοί μέχρι δικηγόροι, οι ιδρυτές της ΕΕ συνιστούσαν μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων με κοινά ιδανικά: μια ειρηνική, ενωμένη και ευημερούσα Ευρώπη. Πέραν των ιδρυτών της ΕΕ, πολλοί άλλοι εργάστηκαν άοκνα και προσπάθησαν για το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα οραματίστηκαν οι πρωτοπόροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι μεγαλόσχημες και ωραιοποιημένες ιδέες γρήγορα πήγαν περίπατο και η ένωση μεταβλήθηκε σε διαχωρισμό, σε Βόρειους και Νότιους όπως στην Αμερική πριν από χρόνια. Ο πλούσιος βοράς και ο φτωχός νότος. Ο αφέντης και ο δούλος. Η πλουτοκρατία να επιβάλλεται στην φτωχολογιά. Με ένα άκρατο ετσιθελισμό τα κράτη γίνανε προτεκτοράτα. Συντάγματα και νόμοι έπαψαν να ισχύουν είτε επειδή διεφθαρμένοι πολιτικοί τα έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους επιδεικτικά και απαξιωτικά χωρίς να δίνουν λογαριασμό, ενώ η δικαστική εξουσία αποποιήθηκε την ισχύ της (γιατί άραγε;;) να επιβάλλει την εφαρμογή των νόμων και έγινε υποχείριο αυτών των διεφθαρμένων εξουσιαστών, είτε γιατί επιβλήθηκαν κανόνες από τους επικυρίαρχους δανειστές ισχυρότεροι από τα Συντάγματα και τους Νόμους με την δουλοπρεπή αποδοχή και ανοχή κυβερνήσεων. Κράτη έγιναν υποτελή και στερήθηκαν κυριαρχικά τους δικαιώματα όχι επειδή έχασαν σε πόλεμο, αλλά επειδή ετσιθελικά τους επιβλήθηκαν δυσβάσταχτοι όροι, υποκύπτοντας σε απαιτήσεις δανειστών, που όπως αποδείχτηκε είχαν το ίδιο ολέθριο αποτέλεσμα ενός πολέμου, όπου ενώ δημιουργήθηκαν εκατομμύρια θύματα με την εξαθλίωση, την φτωχοποίηση ακόμα και με την θανάτωση που τώρα προέκυψε από αυτοκτονίες πολιτών, οι δημιουργοί αυτών των συνθηκών υποτέλειας δεν έχασαν τίποτα, δεν χρειάστηκαν πολυδάπανες πολεμικές μηχανές, δεν έχασαν έμψυχο υλικό δεν ζημίωσαν σε υποδομές αλλά απλά δάνεισαν χρήμα. Χρήμα πραγματικό ή εικονικό δεν έχει σημασία, το ίδιο αποτέλεσμα έφερε αυτός ο δανεισμός. Γιατί δηλαδή να ξεκινήσει κατακτητικό πόλεμο η Γερμανία όπως είχε κάνει ο Χίτλερ που στο τέλος έχασε και τη ζωή του και καταστράφηκαν οι πόλεις της από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων όταν σήμερα μπορεί να επιβληθεί στους ευρωπαίους με την οικονομική της ισχύ και να τους γονατίσει πιο άμεσα και αποτελεσματικά;; Και το κυριότερο, με το χαμόγελο στα χείλη, με χαιρετούρες και χτυπήματα στην πλάτη των προσκυνημένων ηγετών, ωραιοποιώντας την καταστροφή του και την υποδούλωσή τους σε βάθος δεκαετιών. Ασχολούμενοι οι δυτικές ηγεσίες με τις οικονομικο-πολιτικές διεργασίες και την προσπάθειά τους να δημιουργήσουν τεράστια αποθεματικά οι μεν και λύσεις επιβίωσης οι δε, αγνοούν τα μαύρα σύννεφα που συσσωρεύονται στον ευρωπαϊκό και κατ επέκταση τον δυτικό ουρανό, σύννεφα που δημιουργούνται από την άγρια εξάπλωση της απειλής του ισλαμοφασισμού. Ενοχλήθηκε η Δύση από την ύπαρξη των Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ και του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη και αποφάσισε να τους εξουδετερώσει εξαπολύοντας πόλεμο κατά των καθεστώτων τους, για να επιβληθεί -λέει- η Δημοκρατία στις χώρες αυτές. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα ζούμε καθημερινά, αφού δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο και στις δύο αυτές χώρες όπου συνεχίζονται ακόμα οι ταραχές με εκατοντάδες θύματα αμάχων και χιλιάδες εκτοπισμένων. Το ίδιο σκηνικό εξελίσσεται τώρα στη Συρία όπου «εισαγόμενοι» αντάρτες ισλαμιστές από διάφορες χώρες ακόμα και της Ευρώπης μάχονται για να ρίξουν τον πρόεδρο ΄Ασαντ. Εδώ η Δύση δεν έστειλε στρατεύματα, απλά έστειλε «αντάρτες» και πολεμικό υλικό. Η ανθρωπιστική Δύση δεν ενοχλείται από τις θηριωδίες που γίνονται στη Συρία, τους αποτρόπαιους αποκεφαλισμούς των χριστιανών και το μοστράρισμα ως «τρόπαια» των κομμένων ανθρώπινων κεφαλών από τους δράστες ισλαμοφασίστες που καταγράφονται και προβάλλονται στο διαδίκτυο σαν ανδραγαθήματα. Φτάσανε δε στο σημείο να αναρτώνται κομμένα κεφάλια χριστιανών ακόμα και σε ηλεκτροφόρα καλώδια για εκφοβισμό και από την άλλη οι ηγέτες της Δύσης να μένουν απαθείς, να αγνοούν ή να κάνουν ότι αγνοούν τα περιστατικά αυτά, ενώ τα ενεχυρασμένα και ύποπτα ΜΜΕ να τα αγνοούν ή στη χειρότερη περίπτωση να τα συγκαλύπτουν ασχολούμενα με πιο σοβαρά θέματα όπως της προβολής της γενειοφόρου τραβεστί τραγουδίστριας της Αυστρίας που μετέχει στο φεστιβάλ τραγουδιού της eurovision . Από τη μια λοιπόν η Δύση ενοχλείται από τις όποιες φασιστικές εξουσίες υπάρχουν, από την άλλη όμως αρέσκεται να συνομιλεί να στηρίζει και να χρηματοδοτεί μέσω του ΔΝΤ τον αυτόκλητο πρόεδρο Τουρτσίνοφ της Ουκρανίας που ετσιθελικά αυτοχρίστηκε χωρίς να έχει προηγηθεί η εκλογική διαδικασία, εκτοπίζοντας τον νόμιμα εκλεγέντα Γιανουκόβιτς. Μπορεί η πολιτεία του προκατόχου του να μην ήταν αυτή που έπρεπε, όμως αυτό ήταν θέμα και ζήτημα της λαϊκής ετυμηγορίας και όχι ενός πραξικοπήματος. Καταλήγοντας, βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχουν πολλές εστίες αναταραχών στη Δύση, ακόμα και στην γειτονιά μας, που στο βάθος κρύβουν μια ύπουλη, σοβαρή και μοναδική αιτία, αυτή του θρησκευτικού φανατισμού. Ενός φανατισμού που στην ολοκλήρωσή του κρύβει ζωώδη και απάνθρωπα ένστικτα που αλλοίμονο αν εκραγούν και δεν καταλαγιάσουν. Πάλι καινούργιος μεσαίωνας ανατέλλει στον ιστορικό ορίζοντα. Και ως γνωστόν όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται καταλήγει σε φάρσα ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση θα είναι και απέραντη τραγωδία.