Η Ελλάδα πριν και μετά τις εκλογές: “Μια επονείδηστη εικόνα Δημοκρατίας”

15:18 27/6/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Μαυροζαχαράκης Μανόλης

Η ελληνική κρίση διαθέτει αναμφίβολα ποικίλα συμπτώματα ενός σύγχρονου δράματος, δημιουργώντας ένα εύλογο και καθόλου περιττό εκνευρισμό στούς παίκτες που εκφράζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Επί τρία συναπτά έτη η χώρα μας εμφανίζεται ως ασταθής κρίκος μιας θεσμικής αλυσίδας που ούτως η άλλως δεν φημίζεται για την συνοχή της. Ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες που συνυφαίνονται με την εν δυνάμει ισχυρή πιθανότητα μιας μελλοντικής κυβερνητικής ανόδου μιας κατά την ευρωπαϊκή πρόσληψη "μη προβλέψιμης αριστεράς", η χώρα μας στιγματίζεται από ορισμένους ως

παίκτης με αυξημένες δυνατότητες αρνησηκυρίας (VetoPlayer), υπό την έννοια μιας πιθανότητας εκβιασμού εξελίξεων ασύμβατων με τις επιθυμίες και τα συμφέροντα των κυρίαρχων του παιχνιδιού και για άλλους (κυρίως συντηρητικούς) ως "κράτος πειρατής " το οποίο δεν ενδιαφέρεται για την αρχή της αξιοπιστίας και συνέχειας άρα αγνοεί τους κανόνες του παιχνιδιού , ακυρώνει συμβάσεις προσβάλει εταίρους και συμμάχους. Η Ελλάδα εξωτερικεύει πάντως την εικόνα μιας μόνιμης κρίσης. Μιας κρίσης που κοινωνικοπολιτικά αποκορυφώθηκε στην κρίσιμη μάζα των "αγανακτισμένων πολιτών" οι οποίοι με δυναμικές κινητοποιήσεις στις πλατείες αποτέλεσαν πηγή τροφοδοσίας μιας δυναμικής αμφισβήτησης, που εκφράζεται πλέον πολιτικά μέσα από τα ριζοσπαστικά άκρα και κυρίως μέσα από μια εκλογική στροφή της ελληνικής κοινωνίας προς μια άγνωστη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα αριστερά αμφισβήτηση. Εντούτοις τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Οι Έλληνες δεν θέλουν άλλο την λιτότητα και το υπάρχον πακέτο δημοσιονομικής προσαρμογής. Αυτό είναι βέβαιο.Τι διάβασαν λοιπόν και τι άκουσαν οι Ευρωπαίοι πολίτες γύρω από τις "μοιραίες ελληνικές εκλογές" ;Άκουσαν και διάβασαν τα πάντα . Αυτό όμως που μόνο περιθωριακά προβλήθηκε είναι ότι οι Έλληνεςπραγματικά δεν αντέχουν άλλο την μέγγενη της λιτότητας διότι ενδεχομένως έχουν καταλάβει κάτι πολύ σημαντικό που δεν θέλουν να αναγνωρίσουν οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού. Η λιτότητα σε συνδυασμό με την παράλληλη έλλειψη δυνατότητας νομισματικής υποβάθμισης ως μείγμα πολιτικής δεν μπορεί να προσφέρει οικονομική ανάκαμψη, δεδομένου ότι δεν συνοδεύεται με ισχυρά προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης και με την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας. Δεδομένης της εντεινόμενης ανέχειας, της αύξουσας ανεργίας και της δραματικής κοινωνικής ανομίας με αποκορύφωμα την έξαρση των αυτοκτονιών και την αυθαίρετη αντιμεταναστευτική βία της Χρυσής Αυγής , είναι προφανές ότι σε μακροπρόθεσμη βάση, τίθεται σε κίνδυνο ακόμα και η υπόσταση της Δημοκρατίας. Εξ ου σε πολλές περιπτώσεις η ελληνική εμπειρία παραλληλίζεται με την την περίοδο έναρξης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Οι Γερμανοί έχουν βγάλει από την κατάρρευση της Δημοκρατίας το 1933, όλα τα πιθανά συμπεράσματα . Ένα συμπέρασμα όμως δεν το έβγαλαν ποτέ. Μία κυρίαρχη αλλά εντελώς υποτιμημένη αιτία της γερμανικής καταστροφής του 1933 ήταν η μοιραία γερμανική επιμονή στον κανόνα του χρυσού.Η στενή σύνδεση του γερμανικο