Η επιστράτευση των διαπλεκομένων και το αδιέξοδο της χώρας…

22:14 21/1/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Όσο και να προσπαθήσει ο επιστρατευμένος Τύπος της διαπλοκής και της κομματοκρατίας, δεν θα μπορέσει να αλλάξει την πραγματικότητα: η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον ενός αντικειμενικού αδιεξόδου. Το μόνο που μπορεί να επιτύχουν τα ΜΜΕ των διαπλεκομένων είναι, βαπτίζοντας διαρκώς το κρέας ψάρι και την ετεροπολική, ετερώνυμη διαδικασία χρεοκοπίας της χώρας σε ποικιλώνυμη σωτηρία
(από ατομικό μηχανισμό σωτηρίας και μνημόνιο

αποφυγής χρεοκοπίας, έως PSI. I, PSI.II και άλλο μνημόνιο σωτηρίας… και έπεται συνέχεια), να....... προκαλέσουν σύγχυση στη κοινή γνώμη.

Μεγάλη υπόθεση αυτό, από τη στιγμή κατά την οποία τα επιστρατευμένα από το καθεστώς της διαπλοκής ΜΜΕ καταφέρνουν να εμφανίζουν μια διαδικασία πτώχευσης ως προσπάθεια αποφυγής της χρεοκοπίας! Βιώνεις μια παρατεταμένη κρίση του μοντέλου χρεοκοπίας ως πιστωτική όμως κρίση, που δήθεν γίνεται εθνική προσπάθεια να μην καταλήξει σε χρεοκοπία!! Η συνολική επιχείρηση μοιάζει με εκείνη σε χώρες όπου, ενώ καταστρέφονται από μια πολεμική αναμέτρηση, οι επιστρατευμένες εφημερίδες τους εμφανίζουν καθημερινά ευχάριστες (αισιόδοξες) ειδήσεις που αποσκοπούν να ενθαρρύνουν τον πληθυσμό να κάνει άλλη μια θυσία εν όψει της τελικής νίκης που βρίσκεται πολύ κοντά. «Άντε, μια θυσία ακόμη και θα ανακουφιστούμε ως έθνος και λαός»! «Άντε, να ξεπουλήσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε, διότι μόνον έτσι θα νικήσουμε και θα επιβιώσουμε, βάζοντας τα θεμέλια για ένα λαμπρό μέλλον»! «Άντε, κοντά είμαστε στο τέλος του σκοτεινού τούνελ. Όσο πιο γρήγορα και πιο οργανωμένα ξεφορτωθούμε το δημόσιο βάρος και τους περιττούς εργαζόμενους, τόσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά θα σωθεί η χώρα: δηλαδή εμείς που ζητάμε την θυσία των άλλων»!

Όλα είναι ζήτημα «ψυχολογίας», πίστευαν πάντα οι κυρίαρχες δυνάμεις κατά την εποχή της νεωτερικότητας. Η «ψυχολογία» είναι όλα τα λεφτά, είναι το δόγμα των οικονομιστών που δομούν την μεταμοντέρνα ηγεμονία στον κόσμο. Μεταξύ αυτών των δύο αναπαραστάσεων της δόμησης του πολιτικού και της χειραγώγησης ατόμων και λαών κινείται ασφαλώς, ολίγον άτσαλα ομολογουμένως, και η επιστρατευμένη διαπλοκή στον τόπο μας. Το ζήτημα γι’ αυτούς δεν είναι να βρεθεί κάποια πολιτική λύση στο αντικειμενικά δημοκρατικό και παραγωγικό αδιέξοδο της χώρας, αλλά το πώς ο πολίτης θα εσωτερικεύσει το ιδεολόγημα της θυσίας τού σήμερα και θα ανεχθεί ενδεχομένως ακόμα και την θυσία του εαυτού του ενόψει ενός μέλλοντος ευημερίας και ανάπτυξης. Τούτο, το προηγούμενο διάστημα έγινε προσπάθεια να θεμελιωθεί στο πλαίσιο ενός εκχυδαϊσμένου «πατριωτισμού» και μιας γενικευμένης ενοχής της κοινωνίας: «Τα φάγαμε όλοι μαζί», άρα θα πρέπει να υπάρξει μία καθολική διόρθωση αυτής της «αδικίας» και «ανηθικότητας». Θα πρέπει, δηλαδή, συνολικά η ελληνική κοινωνία να ξεπληρώσει μέσω μιας γενικευμένης εσωτερικής υποτίμησης, τις καταχρήσεις των προηγούμενων τριάντα ετών, καθώς η ευημερία της ισχυρής Ελλάδας ήταν δανεική και τώρα θα πρέπει να επιστραφεί σε αυτούς που μας την δάνεισαν, μοιάζει να υπ