Η ΕΡΤ στο… απόσπασμα

21:49 21/6/2013 - Πηγή: Kafeneio-gr

του Νίκου Νυφούδη

Τις τελευταίες μέρες συνέπεσε το κλείσιμο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης με την περιοδεία μου στις Δημοτικές Κοινότητες του Δήμου.

Η βόλτα μου αυτή και η συνομιλία που είχα, από τη μια, με υπερήλικες συνδημότες, ανέργους συνομηλίκους, φίλες της μητέρας μου και από την άλλη με συναδέλφους και καθηγητές μου, ήταν πολύ χρήσιμη για να βγάλω το εξής συμπέρασμα: Κανείς τους δεν έβλεπε την Ελληνική Τηλεόραση. Ή σχεδόν κανείς.

Κάποιοι από αυτούς άκουγαν Ραδιόφωνο αλλά Τηλεόραση σχεδόν κανείς. Μερικοί από αυτούς λυπήθηκαν για τον........
Πύργο

του Ντάουτον αλλά κανείς για την Έλλη Στάη ή τον δικό μας Σάκη Αρναούτογλου. Άσχετα αν έλεγε τον καιρό καλύτερα από όλους.
Πρέπει να το παραδεχθώ πως δεν θα λυπηθώ αν σταματήσει το γλέντι που διοργανώνει κάθε Κυριακή ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ούτε το Κυριακή στο Χωριό, αλλά άξιζε το καμάρι της ελληνικής δημοσιογραφίας αυτή την τύχη; Αυτό είναι το ερώτημα που με ταλανίζει αυτές τις μέρες.

Οι σπατάλες ήταν πολλές, οι κηφήνες -protege- πολιτικών και πολιτευτών πολλοί, αλλά αν άξιζαν αρκετά από αυτά τα παιδιά, που χάρισαν τη ζωή τους στη δημοσιογραφία με 900-1000 ευρώ μισθό, να βρεθούν από τη μια μέρα στην άλλη στο δρόμο, είναι μεγάλη κουβέντα.

Καταρχήν ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: οποιαδήποτε κυβέρνηση κλείνει έναν οργανισμό αντί να τον εξυγιάνει, θα πρέπει ταυτόχρονα να βγάζει ένα δελτίο τύπου «κύριοι αποτύχαμε». Είναι αποτυχία της εκάστοτε κυβέρνησης να κλείνει οποιονδήποτε φορέα πλην των φυλακών.

Στη συνέχεια να στηλιτεύσουμε την τεράστια ευθύνη των συνδικαλιστών που δυο χρόνια πριν απέρριψαν και έριξαν, στην ουσία, τον τότε Υπουργό Ηλία Μόσιαλο, φωτεινό παράδειγμα πολιτικής αξιοπρέπειας και ήθους, ο μόνος πολιτικός την τελευταία δεκαετία που εμφάνισε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εξυγίανσης του φορέα. Και φυσικά ταυτόχρονα να αναλάβουν τις ευθύνες τους και αυτοί που εκλεγούν τέτοιους συνδικαλιστές. Να τα λέμε αυτά. Εμείς έχουμε το καρπούζι εμείς και το μαχαίρι. Άσχετα αν γινόμαστε αυτόχειρες.

Ήμουν δώδεκα όταν πρωτοάκουσα για το πρόβλημα του ασφαλιστικού και επτά χρόνια τώρα κολλάω ένσημα του ΟΑΑΕ, και ακόμα λύση δεν έχει βρεθεί. Αν καταρρεύσουν τα ταμεία όλοι θα φταίμε. Κι εμείς που δεν αντιδρούμε κι αυτοί που δεν τολμούνε.

Ποιος ευθύνεται λοιπόν που ο κόσμος ΔΕΝ έβλεπε κρατική τηλεόραση; Και στην ουσία δίνει το δικαίωμα σε αυτούς που τη θέλουν κλειστή να μιλούν για το πρόγραμμα της; Διότι για μένα εκεί είναι το ζήτημα. Ποιος διόρισε τόσα χρόνια Διευθυντές Προγράμματος, με ποια κριτήρια, ποια προσόντα και τι προϋπολογισμό; Έστω και σήμερα την ύστατη ώρα να κάνουνε όλοι τον απολογισμό τους. Και κυρίως οι σκληρά εργαζόμενοι της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, που σε βάρος αυτών και μόνο έχει διαπραχθεί ένα έγκλημα.
Πολλοί μιλούν για το γεγονός ότι πληρώνουμε την ΕΡΤ από τη ΔΕΗ. Βεβαίως! Δεν είμαστε όμως και οι μόνοι. Στη Μεγάλη Βρετανία αντί της συνδρομής από τη ΔΕΗ υπάρχει η «άδεια της τηλεόρασης» και την πληρώνουν μόνο όσοι έχουν τηλεόραση. Με αυστηρούς ελέγχους και κοινωνική αξιοπρέπεια μόνο οι πολίτες που χαίρονται τις υποδομές του κράτους την πληρώνουν. Άλλη μια μεγάλη κουβέντα της λογικής pay as you use που θα έπρεπε να μπει στο τραπέζι και σε αλλά ζητήματα όπως για παράδειγμα αυτό της καθαριότητας στους Δήμους.

Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που χρειάζεται γενναιότητα είναι οι ρουσφετολογικές συμβάσεις που όμως είναι συγκεκριμένες, έχουν ονοματεπώνυμο και σε καμία περίπτωση κύριε Υπουργέ δεν μπορείτε να το επικαλείστε.

Κλείνοντας, θα ήθελα να καταθέσω στην ιστορία και τη δική μου άποψη.

Η Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση είναι πολιτισμός και αναφαίρετο δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών. Μια υγιής επιχείρηση με αξιοκρατικές προσλήψεις, πρόγραμμα με σχεδιασμό 10ετιας, με ώθηση στον Πολιτισμό, τον Τουρισμό και τον Αθλητισμό είναι απαραίτητη. Με διαχωρισμό της πληρωμής της μέσω της ΔΕΗ, και συγκεκριμένο προϋπολογισμό, επιτροπή ποιότητας και ελέγχου μπορεί να αποτελέσει βασικό συνεργάτη του σχολείου, του πανεπιστημίου και της ελληνικής οικογένειας.

Το κλείσιμό της με τον τρόπο που έγινε για ακόμα μια φορά δυστυχώς μας εξέθεσαν παγκόσμια. Τον Ιούνιο που όλοι έπρεπε να μιλάνε για τις παραλίες μας, να ομιλούν για τις πορείες μας και πάλι.

Συγχαρητήρια Σίμο!