Η πολιτική σημειολογία ενός νομοσχεδίου περιτομή του φιλελευθερισμού!

20:55 11/10/2017 - Πηγή: Kafeneio-gr

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος Αν ήμουν βουλευτής θα ψήφιζα το νομοσχέδιο για την "ταυτότητα φύλου", αλλά δεν θα θριαμβολογούσα. Δεν θα έβλεπα μέσω αυτού "φως στο σκοτάδι" και δεν θα το όριζα ως "μεγάλη τομή". Δεν πρόκειται στην πραγματικότητα για φιλελεύθερη τομή, αλλά μάλλον για περιτομή του φιλελευθερισμού... και εξηγούμαι: Ένα νομοσχέδιο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απομονωμένα. Είναι ένα σημείο-κόμπος στο νομοθετικό δίχτυ μιας κυβέρνησης, το οποίο περιλαμβάνει πλήθος κόμπων. Πρόκειται για ένα σημείο που ενώνεται με τα άλλα σημεία-νομοθετήματα, χωρίς να είναι αυτό που καθορίζει την

πολιτική φύση των υπολοίπων. Η αντικειμενική πολιτική φύση μιας κυβέρνησης (η ταυτότητά της, με άλλα λόγια) προσδιορίζεται από ολόκληρο το δίχτυ του νομοθετικού της έργου και από την διαδικασία της νομοθέτησης και εφαρμογής των κανόνων δικαίου στην πράξη (: διοίκηση). Είναι, λοιπόν, αυτό το δίχτυ - και κυρίως η στρατηγική στόχευση και η διαδικασία κατασκευής του - το γενικό πολιτικό αφήγημα μέσα στο ........οποίο αποκτά νόημα και το νομοσχέδιο για την “ταυτότητα φύλου”, όπως και οποιοδήποτε άλλο.
Έτσι, η πολιτική σημειολογία του συγκεκριμένου νομοθετήματος πηγάζει από τον συνδυασμό του με όλα τα υπόλοιπα και δεν προκύπτει αυτοτελώς και απομονωμένα. Αν έκανες δημοσιογραφία και όχι προπαγάνδα θα το γνώριζες! Και καθώς θα το γνώριζες, θα προβληματιζόσουν και δεν θα εμφανιζόσουν να το "γιορτάζεις" σαν χαζοχαρούμενος/η. Το συγκεκριμένο νομοθέτημα δεν είναι έκφραση κάποιας αριστερής πολιτικής, αλλά μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής με την μορφή του ριζοσπαστικού κέντρου, η οποία ενώ φαίνεται να εστιάζει στην αντιμετώπιση κοινωνικών ανισοτήτων, στην πραγματικότητα τις ενισχύει, υποστηρίζοντας μια μορφή κοινωνικής ανάπτυξης κατά την οποία η οικονομική ελευθερία κυριαρχεί. Ναι, στα δικαιώματα και τις ελευθερίες που υπηρετούν τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό ή τέλος πάντων δεν τον βλάπτουν, είναι το μήνυμα που προκύπτει από την σημειολογία του νομοθετικού διχτιού (και διχτυού), το οποίο συνθέτει το πραγματικό αφήγημα της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Είναι αυτό φιλελευθερισμός και προοδευτική πολιτική; Όχι, είναι προοδευτισμός που συνιστά περιτομή του φιλελευθερισμού. Πρόκειται για την έμμεση παραδοχή πως η οικονομική ελευθερία υπερισχύει όλων των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τα οποία στην πραγματικότητα ετεροκαθορίζονται από την οικονομική ισχύ και μια ολοκληρωτική αγορά που αγωνίζεται να ξεφύγει από σχέσεις της νεωτερικότητας και του μοντερνισμού, χωρίς, ωστόσο, να ξεφεύγει από τις λέξεις που ορίζουν αυτές τις σχέσεις. Τις υιοθετεί για να ακυρώσει το νόημα τους. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να ερμηνεύσεις και το συγκεκριμένο νομοθέτημα περί "ταυτότητας φύλου". Δεν είναι έκφραση προοδευτικής πολιτικής, αλλά έκφραση προοδευτισμού, ο οποίος κατατείνει: - Στο τέλος της ιστορίας, με την χαοτική παραφορά στη γενεαλογία και αρχαιολογία της γνώσης. - Στο τέλος των μονοθεϊστικών θρησκειών. - Στο τέλος οποιουδήποτε νοήματος δεν οργανώνεται από κάποιο μονοπώλιο η ολιγοπώλιο της αγοράς. - Στο τέλος των φύλων και ασφαλώς της έννοιας της ταυτότητας των φίλων. - Στο τέλος του κόσμου των παλαιών ψευδαισθήσεων, αλλά και των αισθήσεων. - Στην αρχή ενός κόσμου που δομείται πάνω στην ιδέα του "θαυμαστού καινούργιου κόσμου" του Άλντους Χάξλεϋ. Και, τότε, εγώ γιατί να ψήφιζα αυτό το νομοσχέδιο; Επειδή θα με είχαν εγκλωβίσει οι κουτοπόνηροι! Επειδή η λύση δεν βρίσκεται στο φοβικό παρελθόν, αλλά στο προοδευτικό μέλλον, έστω υπό το απατηλό καθεστώς του προοδευτισμού. Και το τελευταίο προϋποθέτει να καταλαβαίνεις τουλάχιστον τον κίνδυνο από τον προοδευτισμό και τις πιθανές συνέπειες των επιλογών σου, στο πλαίσιο του. Απαιτείται πολιτική ωριμότητα και έντιμη, δημοκρατική κριτική. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον προοδευτισμό του νεοφιλελευθερισμού να πνίξει ή διαστρέψει το αυθεντικό προοδευτικό κίνημα. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την απόλυτη, ασυνείδητη διολίσθηση στον "θαυμαστό καινούργιο κόσμο", αν και δεν μπορούμε πλέον να αποφύγουμε εκφάνσεις του. Μόνον αν ξέρουμε πού βαδίζουμε, μπορούμε ίσως να χαράξουμε ένα προοδευτικό μονοπάτι για να ξεφύγουμε από τον νέο ολοκληρωτισμό που περιβάλλεται από τον παραπλανητικό μανδύα του προοδευτισμού.