Η Τρομοκρατία των Μετεωρολόγων και όχι μόνο

09:49 19/7/2018 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Εάν ρίξει κάποιος μια ματιά στις ειδήσεις των έντυπων και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ τους μήνες του Ιουλίου και του Αυγούστου των τελευταίων ετών, θα παρατηρήσει ότι η είδηση, «έρχεται Νέο κύμα καύσωνα ………….», επαναλαμβάνεται με τη μορφή επωδού τόσο συχνά, όσο, σχεδόν, συχνά διαψεύδεται στην πράξη, δίχως όμως η διάψευση να αποτελεί είδηση. Για όλους εμάς που ζήσαμε μεγαλύτερους καύσωνες και μάλιστα σε εποχές που δεν υπήρχαν

καν κλιματιστικά, αλλά γνωρίζαμε πώς να αντιμετωπίσουμε τους μίνι-καύσωνες του σήμερα, οι υπερβολές αυτών των ειδήσεων είναι γελοίες.
Οι ειδήσεις αυτές θα πέρναγαν ίσως απαρατήρητες, αφού ο κόσμος έχει πια συνηθίσει στις υπερβολές και στις ψευδείς ειδήσεις των ΜΜΕ, εάν ο φόβος μπροστά στους νέους επερχόμενους καύσωνες δεν αποτελούσε έναν επιπλέον φόβο από όλους αυτούς που στοιχειώνουν τα τελευταία χρόνια τη ζωή μας.
Με αφορμή τον κίνδυνο της δεκαετίας του 80 για παγκόσμιο πόλεμο αλλά και άλλες προειδοποιήσεις για φυσικές καταστροφές και ιούς, έγραφε ένας χρονικογράφος στον Guardian προς τα τέλη της δεκαετίας του 90: «παντού υπήρχε μια αύξηση των Παγκόσμιων προειδοποιήσεων. Κάθε μέρα .......υπήρχαν νέες παγκόσμιες προειδοποιήσεις για φονικούς ιούς, φονικούς τυφώνες, φονικά κύματα, φονικά παγόβουνα, φονικό κρέας, φονικά ναρκωτικά, φονικά εμβόλια, φονικά πτηνά, φονικούς φονιάδες κα άλλες πιθανές αιτίες επαπειλούμενου θανάτου. Αρχικά, αυτές οι Παγκόσμιες Προειδοποιήσεις ήταν τρομακτικές. Μετά από λίγο όμως ο κόσμος άρχισε να τις απολαμβάνει»!

Και ενώ κάποιοι λίγοι εκλεκτοί και προνομιούχοι ασχολούνται με ταξίδια στο διάστημα, έχοντας μάλιστα προπληρώσει και το εισιτήριο, οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι στον κόσμο βιώνουν υπαρκτές προειδοποιήσεις που έχουν τις αρχικές τους αιτίες στις πολιτικές και στις αποφάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΔΝΤ, του Αμερικανού προέδρου, οι οποίες υποκινούν δευτερεύουσες εξελίξεις (εθνικισμό, θρησκευτικό φανατισμό, φασισμό, νεοφιλελεύθερα προγράμματα που οδηγούν στην παγκόσμια κυριαρχία και ανομία της αγοράς). Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το, αντί να αρχίσουν οι άνθρωποι να αντιστέκονται σ’ αυτές τις νέες και υπαρκτές προειδοποιήσεις, να αρχίζουν να τις απολαμβάνουν σαν τον τρόμο του προπατορικού αμαρτήματος.
Εάν σ’ αυτούς τους παγκόσμιους υπαρκτούς φόβους προσθέσουμε και τους καθημερινούς φόβους του Ελληνα που προέκυψαν από την οικονομική χρεοκοπία μας (ανεργία, μείωση μέχρι κατάργηση συντάξεων για τις επόμενες γενιές, κ.α.), τότε το τελευταίο που θα πρέπει να αντέξουμε είναι ο τρόμος μπρος στο νέο καύσωνα, ώστε να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε και να ξορκίζουμε με υπομονή και ευλάβεια, όλους τους άλλους υπαρκτούς φόβους, που μας συνθλίβουν.
Είναι η απόλυτη τρέλα, την αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα, κάποιοι λίγοι να πλήττουν από ανία και να σχεδιάζουν ταξίδια στο διάστημα, ενώ δισεκατομμύρια άλλοι, να μην μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή μας, αλλά να βιώνουμε τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες αβεβαιότητας για το μέλλον, που είχαν και οι πρώτοι άνθρωποι τροφοσυλλέκτες και κυνηγοί που έζησαν στα ίδια αυτά μέρη πριν μερικές χιλιάδες χρόνια.
Ήταν τελικώς αυτός ο προορισμός του Homo sapiens; Αν μπορούσαν να μας το πουν με βεβαιότητα κάποιοι μελλοντολόγοι θα ήταν κάποια λύση, γιατί από τους μετεωρολόγους δεν μπορούμε σήμερα να ξέρουμε με βεβαιότητα ούτε τι καιρό θα κάνει αύριο.