Και Τώρα Μόνοι Μας...

 Γράφει ο ΤυχαίοςΔεν πρόλαβε να στεγνώσει το πληκτρολόγιο από τη χθεσινή μας ανάρτηση και ήδη μετά και τα μη-αποτελέσματα του Eurogroup σχετικά με το ελληνικό ζήτημα, το ρολόι άρχισε να μετράει αντίστροφα το χρόνο, όπως είχαμε προβλέψει.Για κάποιο διάστημα, οι δανειστές θα μας αφήσουν μόνους μας, όχι ήσυχους βέβαια αλλά στις δικές μας δυνάμεις, για να δοκιμάσουμε στην πράξη πως είναι η ζωή χωρίς την απαιτούμενη ρευστότητα.Ήρθε η στιγμή όλοι εκείνοι που υπερασπίζονται ή προτείνουν τις "εναλλακτικές" λύσεις ή τις "επαναδιαπραγματεύσεις" να .......πάρουν μια πρόγευση από "στεγνή" οικονομία.Κι αν αυτή
θα είναι η κατάσταση που τελικά θα επιλέξουμε, ας διαμορφωθούν εκείνες οι πλειοψηφίες που θα αναλάβουν να αναδείξουν τους πολιτικούς ηγέτες που θα οδηγήσουν τη χώρα μόνιμα σε αυτή τη θέση. Αν πάλι, η δοκιμή δεν μας "πείσει" ας μεταβληθούν οι κοινωνικοί συσχετισμοί ώστε να αντιστραφεί η εικόνα επί το θετικότερον. Μέσες λύσεις υπήρχαν. Πλέον δεν είναι διαθέσιμες.Ευθύνες για ό,τι έρχεται υπάρχουν, είναι ιστορικά καταγεγραμμένες και δεν περιορίζονται στο χώρο της πολιτικής. Εντοπίζονται και στο χώρο της κοινωνίας, σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και σε επαγγελματικές τάξεις που λειτούργησαν και εξακολουθούν να λειτουργούν με τρόπο που θα ζήλευαν και οι πιο σκληροί κερδοσκόποι. Βεβαίως, συγκριτικά δεν επιμερίζονται ισομερώς. Όμως δεν παύουν να λειτουργούν αθροιστικά, πολλαπλασιάζοντας τα αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα.Ποιο είναι όλο το θέμα; Η πιστοληπτική ικανότητα. Από τι απειλήθηκε και κατέρρευσε με συνέπεια την αδυναμία δανεισμού της χώρας και τις υπόλοιπες μέχρι σήμερα αλυσιδωτές εξελίξεις; Από τρεις βασικούς παράγοντες:Την αδυναμία του πολιτικού συστήματος - εν συνόλω - να κατανοήσει το πρόβλημα και να ευθυγραμμισθεί σε μια εθνική οικονομική στρατηγική και εδώ ενυπάρχουν και οι ευθύνες της αντιπολίτευσης. Αυτή η στάση αύξησε κατακόρυφα το πολιτικό ρίσκο για τους δανειστές μας σε μια συγκυρία που ήταν εντελώς καταστροφικός κάθε επιπρόσθετος κίνδυνος.Την κοντόφθαλμη προσέγγιση των προνομιούχων κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων που θεώρησαν ότι η κρίση θα είναι παροδική και άρα με κάποιο τρόπο θα επιστρέψουμε στην προτέρα κατάσταση, διατηρώντας αλώβητα προνόμια και παροχές. Ως συνέπεια αυτής της στάσης ήταν η πλήρης επιβεβαίωση της εικασίας των αγορών ότι δεν μπορούμε -γιατί δε θέλουμε - να μειώσουμε τα κόστη και τις δαπάνες.Την αναποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού να χειριστεί κρίσεις μείζονος μεγέθους, τόσο στη φάση του ορθού σχεδιασμού, όσο και της εκτέλεσης, οπότε κάθε εναλλακτική λύση αχρηστεύεται εν τη γενέσει της. Παράλληλα και για να αποδώσει κανείς τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ούτε ο εγχώριος ιδιωτικός τομέας, αγκυλωμένος στην κρατική ενδιαίτηση, ήταν ώριμος και κατάλληλα προετοιμασμένος να προβλέψει, να προσαρμοστεί και να λειτουργήσει υπό συνθήκες κρίσης. Αποτέλεσμα; Η απώλεια πολύτιμου χρόνου και η κατακόρυφη αύξηση του κόστους εξόδου της χώρας από το αδιέξοδο.Αυτή η αναποτελεσματική τριπλέτα - πολιτικοί, επαγγελματικοί κλάδοι κα
Keywords
Τυχαία Θέματα