Και Τώρα τι Προτιμάτε Να Διασωθεί: Το Έθνος ή το Κράτος;

21:36 4/9/2011 - Πηγή: Kafeneio-gr

 Γράφει ο ΤυχαίοςΤο ερώτημα τίθεται ευθέως και είναι σαφές. Επαρκεί το άθροισμα των υλικών και άυλων κεφαλαίων, οικονομικών, πνευματικών, κοινωνικών ή πολιτικών που βρίσκεται στη διάθεση των Ελλήνων ώστε να διασώσουν διατηρώντας σε λειτουργία τόσο την κρατική υπόσταση όπως την ξέρουμε σήμερα όσο και την εθνική στις παρούσες της διαστάσεις;

Γιατί και τα δύο φαίνεται ότι δεν μπορούν να διασωθούν ταυτόχρονα. Και εξηγούμαι.

Η συγκρότηση του ελληνικού κράτους βασίσθηκε μετεμφυλιακά στη δεδομένη και για πολλούς αυτονόητη ενεργή κρατική παρουσία σε όλα τα πεδία και τους τομείς της ζωής

μας. Η έννοια της προόδου και της εξέλιξής μας ως κοινωνίας ταυτίσθηκε με την παράλληλη διόγκωση και ......επέκταση της κρατικής παρουσίας. Παλαιότερα, δεν γνωρίζω αν υπάρχουν και σήμερα, ανακοινώνονταν και σχετικοί δείκτες, όπως το ποσοστό ηλεκτροδότησης της επικράτειας! Το κράτος ήταν επιφορτισμένο να τροφοδοτήσει με ρεύμα και νερό απομακρυσμένες περιοχές, να παράσχει εκπαιδευτικές και υγειονομικές υπηρεσίες στις εσχατιές της ελληνικής επαρχίας, να διατηρεί παρουσία σε όλες τις εκφάνσεις και τις εκφράσεις των δραστηριοτήτων μας. Ήταν υποχρεωμένο - και ήμασταν ως λαός "υπερήφανοι"(!) γι' αυτό - να εκτελεί τις πιο απίθανες λειτουργίες: να διατηρεί "εθνικό αερομεταφορέα", σιδηροδρόμους (όλοι θυμούνται τον Τρικούπη για την εγκαθίδρυση των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα και όχι κάποια ιδιωτική εταιρεία, ας πούμε), κρατικές εταιρείες υδάτων, πετρελαίων, ιχθυοκαλλιεργειών, βυρσοδεψίας, ταπητουργίας και ό,τι άλλο. Να νομοθετεί επί πιθανών και απίθανων ζητημάτων όπως πόσο αλκοόλ πρέπει να έχει το κρασί και πόσο η μπίρα αλλά και τι προσόντα πρέπει να διαθέτει κάποιος για να ανοίξει κομμωτήριο! Αλλά το κράτος επιφορτίσθηκε και εμπλέχθηκε ακόμη και σε πιο προσωπικά ζητήματα της ζωής των πολιτών. Αναλάμβανε να τους βρίσκει δουλειά - μην ξεχνάτε ότι πριν μερικά χρόνια ο ΟΑΕΔ ήταν η μοναδική νόμιμη υπηρεσία εξεύρεσης εργασίας σε ανέργους καθόσον απαγορευόταν σε ιδιώτες να ασκούν τέτοια δραστηριότητα - να έχει δικούς του λειτουργούς ( οι ιερείς είναι δημόσιοι υπάλληλοι) για να παντρεύει τους πολίτες ή να τους ονοματοδοτεί και φυσικά μόνο δικούς του χώρους και αποκλειστικές διαδικασίες για να τους οδηγεί στην τελευταία τους κατοικία (μπρρρ! μακάβριο!). Δεν συζητώ βεβαίως ότι το κράτος έχει λόγο στο πως θα πουλήσεις το αυτοκίνητό σου, το σπίτι σου, πόσα λεφτά θα πάρεις στη δουλειά σου, μέχρι πότε μπορείς να δουλεύεις, πότε θα πας σχολείο, σε ποιο σχολείο θα πας (δεν μπορείς να επιλέξεις σε ποιο δημόσιο δημοτικό θα φοιτήσεις έχει αποφασίσει το κράτος για σένα!), τι θα διδαχθείς και από ποιον αλλά ακόμη και πότε θα πας διακοπές και πόσες μέρες θα πας διακοπές αφού νομοθετεί ακόμη και γι' αυτό! Δεν αποφασίζεις πόσες μέρες θα πάρεις άδεια, το κράτος έχει αποφασίσει για σένα και για τον εργοδότη σου!
Γενικά, συγκροτήθηκε ένα κράτος που ανέλαβε - για μεγάλη μερίδα πολιτών - πλήρως να διεκπεραιώνει ένα ευρύτατο φάσμα δραστηριοτήτων και αναγκών κάποιες φορές και πρωτογε