«Κι αντίς η δυστυχία να τους σμίγει, τους χωρίζει…»

Γράφει ο Καφενόβιος

Η πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά μετά την επιβολή του μνημονίου. Ποτέ άλλοτε στη πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, ο συμβολισμός και το νόημά της δεν ήταν τόσο επίκαιρο. Και η ενότητα της κοινωνίας τόσο αναγκαία. Κανείς δεν περιμένει κάτι ιδιαίτερο από τις απεργίες και
τις χωριστές συγκεντρώσεις. Πολλοί είναι εκείνοι που συμφωνούν ότι, χρειάζεται η συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου, κάτι περισσότερο, ένας άλλος τρόπος αντίδρασης.Το ερώτημα «και τώρα τι κάνουμε»; είναι το μέγα ερώτημα της εποχής. Αλλά όσο μέσα στην κοινωνία θα επιδέχεται πολλών διαφορετικών και αντικρουόμενων απαντήσεων η γενικευμένη........ αντίδραση θα καθυστερεί...Το δράμα είναι ότι, όσο σφίγγει η θηλιά γύρω από το λαιμό της κοινωνίας τόσο ορισμένες αριστερές δυνάμεις κλείνονται στον εαυτό τους, τόσο δημιουργούνται και νέες αριστερές οργανώσεις, αντί να συσπειρώνονται. Η Αριστερά λειτουργεί κάπως όπως την περιέγραφε ο Τσίρκας στη «Λέσχη»: «Τόσοι άνθρωποι, ναυάγια της καταιγίδας που σαρώνει τον κόσμο, κι αντίς η δυστυχία να τους σμίγει, τους χωρίζει. Λες κι ο καθένας τους φοβάται μην κολλήσει από τον άλλον αρρώστια πιο βαριά απ' αυτή που τον λιώνει». 
Keywords
Τυχαία Θέματα