Κρεσέντο τρόμου

Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Μπορεί στην Ελλάδα να πηγαίνουμε ολοταχώς για τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, αλλά στ’ αυτιά μας δεν ηχούν μόνο οι κλαγγές των επικοινωνιακών όπλων που οι δύο μονομάχοι (Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) διασταυρώνουν πολλάκις ημερησίως. Την ίδια ώρα, χωρίς κανείς σχεδόν να δίνει σημασία, εξελίσσεται μια ακόμη κορύφωση της κρίσης στην ευρωζώνη, με την Ισπανία να βρίσκεται
για τα καλά στο χείλος του....... γκρεμού. Ενώ Ιταλία και Κύπρος αγωνιούν.
Στην περίπτωση της Ισπανίας «μνημόνιο» «διάσωσης» δεν αναμένεται να υπάρξει. Το λέει και ο πρωθυπουργός της Μαριάνο Ραχόι. Όχι επειδή ο πιστός εταίρος της Μέρκελ αντιστέκεται στην καγκελάριό του – ποιος έχει τολμήσει για να το κάνει αυτός – αλλά διότι ούτε η Μέρκελ το επιθυμεί.Τα λεφτά μιας δανειακής σύμβασης μεταξύ Ισπανίας και ευρωμηχανισμών «στήριξης» είναι πάρα πολλά για να τα αντέξουν οι εν λόγω μηχανισμοί, οι οποίοι παραμένουν εν πολλοίς αδύναμοι, σχεδόν διακοσμητικοί. Από την άλλη η ΕΚΤ θεσμικά δεν μπορεί να δανείσει κράτη, ενώ ούτε η ευρωζώνη – και κυρίως η Γερμανία – είναι έτοιμη να το... διανοηθεί.Πρακτικά η μόνη δυνατότητα επίσημης, νομότυπης και άμεσης «στήριξης» παρέχεται μέσω των ενισχύσεων από την ΕΚΤ προς το ισπανικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο μπορεί να λάβει όση «βοήθεια» μπορεί να παράσχει το ευρωσύστημα στη χώρα αυτήν της Ιβηρικής, η οποία πλησιάζει στο όριο της αδυναμίας δανεισμού.Από την πλευρά της η Γερμανία επιζητεί την πάση θυσία υιοθέτηση και πιστή εφαρμογή του ευρωσυμφώνου... αιώνιας λιτότητας, το οποίο θα στηρίζεται στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής δημοσιονομικής αρχής, διά της οποίας θα παραχωρηθεί στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τη Φραγκφούρτη κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας, ως προϋπόθεση για τη θέσπιση ευρωομολόγου ή / και ενός ενιαίου συστήματος εγγύησης των καταθέσεων, όπως αυτό που προτείνει ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μόντι.Την αρχή αυτή αποδέχεται και στηρίζει ο Ραχόι, ο οποίος εν τω μεταξύ ελπίζει πως θα μπορέσει να πουλήσει στο εσωτερικό της χώρας του την υποτιθέμενη αντίστασή του στο... «μνημόνιο» – το οποίο άλλωστε, ως μοντέλο, δεν θα έχει... κανέναν λόγο ύπαρξης αν η «δημοσιονομική ενοποίηση» ολοκληρωθεί.Εν τω μεταξύ, πέντε μέρες μετά τις ελληνικές εκλογές, στις 22 Ιουνίου, ο Μόντι συγκαλεί στη Ρώμη μια μίνι σύνοδο των τεσσάρων ισχυρών οικονομιών της ευρωζώνης σε επίπεδο πρωθυπουργών – Μέρκελ, Ολάντ, Μόντι και Ραχόι – προκειμένου να συζητήσουν για αναστροφή πορείας βασισμένη στην... «ανάπτυξη».Εκεί η Μέρκελ ετοιμάζεται να καταθέσει τη γνωστή πρόταση έξι σημείων, η οποία, όπως έγραφε Το Ποντίκι στις 31 Μαΐου, «η Μέρκελ ετοιμάζει τον «αντιπερισπασμό» της, με σχέδιο έξι σημείων, που θα παρουσιάσει στη σύνοδο κορυφής, ζητώντας βαθιές δομικές μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη, ώστε να συνδυάσει τη λιτότητα με την ανάπτυξη».«Το σχέδιό της περιλαμβάνει κυρίως αποκρατικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών, αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και την εκπαίδευση, ειδικές οικονομικές ζώνες, όπως στην Κίνα, και υπηρεσίες προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων, όπως α
Keywords
Τυχαία Θέματα