Μετά το Αουσβιτς, τίποτα δεν είναι απίθανο

21:23 9/12/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Στην περίπτωση της μετεμψύχωσής μου θα επιθυμούσα να επιστρέψω ως ένας θανατηφόρος ιός για να συμβάλλω στη λύση του προβλήματος του υπερπληθυσμού» Πρίγκιπας Φίλιππος Δούκας του Εδιμβούργου
Πείνα, ανεργία, φυσικές καταστροφές, φαινόμενο του θερμοκηπίου, καταστροφή των δασών και δραστική μείωση των αποθεμάτων νερού, πετρελαίου και πρώτων υλών και μέσα σ’ αυτόν τον ωκεανό προβλημάτων ήρθε η οικονομική κρίση.

Για να επιτείνει ακόμη περισσότερο την...... αγωνία των ανθρώπων. Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο, ότι μέσα σ΄ αυτό το κλίμα του τρόμου, τα πρώτα σε ανάγνωση βιβλία των τελευταίων ετών σε Ευρώπη και Ελλάδα, σχετίζονται πρωτίστως με μυστήρια, αποκρυφισμούς, συνομωσιολογικές θεωρίες και φανταστικούς κόσμους απόδρασης από την πραγματικότητα.
Αυτό όμως που αγνοεί ο περισσότερος κόσμος, είναι η αγωνία των κυρίαρχων ομάδων παγκοσμίως. Η αγωνία εκείνων που αποφασίζουν για την τύχη του πλανήτη μας, έχοντας πρωτίστως στο μυαλό τους τη δική τους τύχη και το βασικό τους πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από το Πληθυσμιακό Πρόβλημα σε συνδυασμό με την λεγόμενη Σπανιότητα των Φυσικών Πόρων και τους κινδύνους για τη μείωση των κερδών τους και όχι του λεγόμενου «ζωτικού τους χώρου», που είναι η βασική αιτία πολέμου. Το πρόβλημα του Υπερπληθυσμού και της Σπανιότητας των Φυσικών Πόρων που έθεσε πρώτος ο άγγλος πάστορας και οικονομολόγος Thomas Robert Malthus (1766-1834) έγινε σήμερα το κυρίαρχο πρόβλημα συζητήσεων των ισχυρών του κόσμου σε όλες τις συνόδους, τις δημόσιες αλλά και τις μυστικές, των λεσχών τους. Ο Malthus ήταν εναντίον κάθε κρατικού παρεμβατισμού στον κοινωνικό τομέα. «Μέτρα βοήθειας προς τους φτωχούς όπως είναι οι poor laws ενθαρρύνουν τον πληθυσμό να πολλαπλασιάζεται κι αυτό είναι επικίνδυνο», έγραφε πριν δυο αιώνες. Παράλληλα τόνιζε, πως «ο λαός πρέπει να θεωρείται ότι ο ίδιος είναι αιτία της αθλιότητάς του», παρότι η εμπειρία έδειξε ότι η φτώχεια είναι εκείνη που αναγκάζει τους ανθρώπους να πολλαπλασιάζονται, αφού τα πολλά παιδιά (βλέπε Ινδία, Κίνα, κ.λ.π.) αποτελούν τη μόνη δυνατότητα επένδυσης σε επιπλέον εργασία. Για όσους μπορούν να δουν πίσω από τον συμβολισμό των λέξεων, οι θέσεις αυτές βρίσκουν σήμερα ολοένα και περισσότερους οπαδούς και δυστυχώς ακόμη και ανάμεσα σε μη προνομιούχους με αυτοκτονική διάθεση. Οι κατά καιρούς και ολοένα πιο συχνές δημοσιοποιήσεις και προειδοποιήσεις για το ότι γίναμε πολλοί πάνω στον πλανήτη γη, έχουν σαν στόχο, όχι τόσο τον γενικό περιορισμό στη σπατάλη των φυσικών πόρων, αλλά την ψυχολογική προετοιμασία των λαών για λιτότητα, για μείωση του βιοτικού τους επιπέδου, αλλά και «για τα χειρότερα» (δώστε στο διαδίκτυο τον όρο Youth bulge phenomenon για να δείτε πως βλέπουν κάποιοι τις λύσεις του προβλήματος) . Οταν ο μέσος αμερικανός ή ευρωπαίος καταναλώνει δέκα, είκοσι και πενήντα φορές περισσότερο νερό, ενέργεια, κ.α. από τον μέσο αφρικανό και το 5% των αμερικανών και των ευρωπαίων καταναλώνει αντιστοίχως είκοσι και τριάντα φορές περισσό