Νικήσαμε…και τώρα τι κάνουμε;

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Ο ελληνικός λαός τόλμησε και σε σημαντικό βαθμό αποσπάστηκε από το δίκτυο της διαπλοκής, εκφράζοντας με αδιάψευστο τρόπο την βούλησή του να μην αποδεχθεί τις μεθοδεύσεις της πολιτικομεγαλοεπιχειρηματικής τάξης που οδήγησαν στον μονόδρομο της χρεοκοπίας, υπό την στρατηγική του ΔΝΤ και την διεύθυνση της........ γερμανικής κυβέρνησης.

Έτσι, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι ο λαός νίκησε τον φοβισμένο και παθητικό εαυτό του. Από δω και πέρα, όμως, τον λόγο έχει η πολιτική, η οποία θα πρέπει να διαμορφωθεί
σε δύο απολύτως αλληλοεξαρτώμενα επίπεδα: το εσωτερικό και το εξωτερικό. Στο εσωτερικό, οι δυνάμεις που εξέφρασαν το «αντιμνημονιακό» αίτημα θα πρέπει να συνεννοηθούν και να συμπράξουν ώστε να διαμορφωθεί ένα διακυβερνητικό μέτωπο, που θα επιδιώξει την επανατοποθέτηση του ελληνικού προβλήματος στον διεθνή περίγυρο. Στο εξωτερικό επίπεδο θα πρέπει να αποκρυσταλλωθεί ταχύτατα μία νέα στρατηγική διαπραγμάτευσης, κυρίως με τους εταίρους μας στην ΕΕ, με παράλληλο άνοιγμα στις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου και σε προοδευτικές περιφερειακές δυνάμεις και κυβερνήσεις.
Όλα αυτά δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν δίχως κατ’ αρχήν μία ευρεία συμφωνία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Δημοκρατικής Αριστεράς, οι ηγεσίες των οποίων θα πρέπει να αποτελέσουν τον πυρήνα της συνεργασίας των προοδευτικών κοινωνικών δυνάμεων με φορείς και προσωπικότητες, τόσο από τον προοδευτικό χώρο, όσο και από εκείνον της πατριωτικής δεξιάς, εξαιρουμένων ασφαλώς των υπερεθνικιστών και των υπερλαϊκιστών. Η αριστερά στο σύνολό της δεν μπορεί πλέον παρά να σηκώσει το βάρος τόσο της αναδιοργάνωσης της χώρας, όσο και της αναθεώρησης του εθνικού συμφέροντος και της εθνικής ταυτότητας, με κριτήριο, ασφαλώς, τα συμφέροντα και την εκπεφρασμένη βούληση των δύο τρίτων της κοινωνίας.
Εάν οι διερευνητικές προσπάθειες για την συγκρότηση κυβέρνησης αποτύχουν και οδηγηθούμε σε νέες εκλογές, η ευρύτερη αριστερά (κομμουνιστική και μη κομμουνιστική) θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να κατέβει ως ενιαίο κόμμα με απόλυτη, όμως, διασφάλιση μετεκλογικώς, της αυτονομίας των κομμάτων που θα συνθέσουν τον ενιαίο εκλογικό φορέα. Εάν αυτό δεν συμβεί, ας βρεθεί τουλάχιστον μία άλλη φόρμουλα συνεννόησης για να μην καταλήξουμε σε αλληλοσπαραγμό εντός του αριστερού χώρου. Εάν επιτρέψουμε να συμβεί το τελευταίο, τότε θα πρόκειται για εγκληματική πράξη εναντίον του λαού, με την πολιτική ασφαλώς έννοια. Οι ηγεσίες της αριστεράς σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προβούν σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών, σε μικρότητες και εκδήλωση κάθε είδους συμπλέγματος. Ήρθε η στιγμή να επιδειχθεί από όλες τις πλευρές της αριστεράς ένα ανώτερο πνεύμα και να υπηρετηθεί μία εντελώς διαφορετική ποιότητα σχέσεων. Ας πάψουμε να συνομιλούμε ο καθένας στην βάση του ιστορικού μύθου που ορίζει την αναφερόμενη ταυτότητά του και ας συνομιλήσουμε επιτέλους στην βάση των αντικειμενικοτήτων που διαμορφώνονται στην συγκυρία της κρίσης και με το μάτι στη νέα γενιά!
Η αριστερά ή θα αλλάξει στρατηγική και τακτική
Keywords
Τυχαία Θέματα