Ο δοσομετρητής χάλασε

21:34 27/11/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Ανακουφίστηκε η κυβέρνηση και η διαπλοκή από την απόφαση του Eurogroup, καθώς απεφεύχθη η γενικευμένη στάση πληρωμών και απελευθερώθηκαν υπεσχημένοι πόροι για ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, ώστε αυτές μέσω της απομόχλευσης να πάρουν παράταση ζωής και να παραμείνουν υπό τον............ έλεγχο των μεγαλομετόχων τους.
Καλώς ανακουφίστηκαν, λοιπόν, αν και δεν υπήρχε κανείς πραγματικός κίνδυνος το Eurogroup να ελάμβανε απόφαση που θα έθετε την χώρα τυπικά εκτός

ευρωζώνης. Όλα υπήρξαν για άλλη μια φορά κακοστημένο θέατρο. Όπως είδατε, όπως τα πρόβλεψα έτσι και έγιναν και ούτε γάτα, ούτε εμφανής πολιτική ζημιά, αν και η καθυστέρηση στην καταβολή των δόσεων προκάλεσε και προκαλεί οικονομική ζημία, τόσο στον ελληνικό τραπεζικό τομέα, όσο και στο κράτος αυτό καθ’ εαυτό, όπως και σε ορισμένους προμηθευτές του. Με πολιτική απόφαση κράτησαν την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης, στο πλαίσιο του ατομικού μηχανισμού που ρυθμίζει το χρεοστάσιο της χώρας, όπως με διαφορετική απόφαση και ασφαλώς σε υψηλότερο πολιτικά επίπεδο θα την κράταγαν, ακόμη κι αν δεν είχαν ψηφιστεί τα νέα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και δεν θεσμοθετείτο ο «ειδικός λογαριασμός» που ορίζει σαφώς την χώρα ως ευρωπροτεκτοράτο, ή δεν αποδεχόταν η Συγκυβέρνηση την αυτόματη προσαρμογή των περικοπών σε δαπάνες (μειώσεις συντάξεων, μισθών, δημοσίων προμηθειών, φορολογικές επιβαρύνσεις κ.λπ.), η οποία διασφαλίζει τους δανειστές μας σε κάθε περίπτωση αστοχίας των δημοσιονομικών. Θα μου πεις πώς το λες αυτό; Διότι, όπως έχω εξηγήσει επανειλημμένως, η Γερμανική Κυβέρνηση δεν μπορεί να λάβει την πολική ευθύνη διάλυσης της ευρωζώνης, σε αυτήν τουλάχιστον την φάση, ενώ το τραπεζικό σύστημα θα κλονιζόταν σοβαρά όχι πλέον τόσο εξαιτίας των απωλειών από την ελληνική έξοδο, αλλά από τις παράπλευρες, χρηματιστηριακού κυρίως τύπου, στρεβλώσεις. Αυτό απεφεύχθη δια μιας νέας πρότασης μικρής αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, που διατυπώθηκε χθες στο Eurogroup και οδεύει προς κύρωση στα επιμέρους κοινοβούλια και προς διαβούλευση και έγκριση στο ΔΝΤ. Δηλαδή, επειδή το πρόγραμμα της τρόικας για την Ελλάδα αποτελεί μια μαγική εικόνα και δεν βγαίνει με τίποτε, καθώς είναι απολύτως αυθαίρετα δομημένο, υπάρχει ανάγκη σταδιακής αναδιάρθρωσης του χρέους σε συνέχεια των PSI, με τους λεγόμενους επίσημους φορείς πλέον να δέχονται την κύρια πίεση. Μόνον που δεν αρθρώνεται η «κακή» λέξη «αναδιάρθρωση», διότι αυτή ανήκει στις απαγορευμένες λέξεις τόσο στο λεξιλόγιο της κ. Μέρκελ, όσο και σε αυτό της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας. Προφανώς δεν αρέσει και στους τραπεζίτες πλέον, που προτιμούν το πολιτικώς ορθό «ρύθμιση χρεών», με μνημόνια μεταφοράς πόρων από την κοινωνία στην «τράπεζα», ώστε να καλυφθεί η καταστροφή κεφαλαίων από το σκάσιμο της φούσκας και την πτώχευση. Το ζήτημα είναι ότι καί αυτή η υποκριτική, κακότεχνη και επιφανειακή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν διασφαλίζει την βιωσιμότητά του με τα μέτρα και σταθμά