Ο ήλιος πια βασίλευε...
11:45 7/6/2019
- Πηγή: Kafeneio-gr
Ο ήλιος πια βασίλευε
Πώς φτάνει ένας νέος Οδυσσέας, νεαρός ήλιος αυτής της ζωής να επιλέξει να δύσει τόσο νωρίς, να ζήσει στο σκοτάδι, να απαρνηθεί τη ζωή;
της Μαρίας Λιονάκη
« Ο ήλιος πια βασίλευε, βάρεσαν οι τρουμπέτες....
, έπιασαν τα κλειδιά οι νιζάμηδες και διπλοκλείδωσαν τις τέσσερεις καστρόπορτες, κανένας πια, ως να ξαναπροβάλει ο ήλιος, δεν μπορούσε να ξεμυτίσει από το Μεγάλο Κάστρο, μήτε και να μπει μέσα. Τούρκους και χριστιανούς τους αμπάρωναν μαζί την πάσα νύχτα» Νίκος Καζαντζάκης, Καπετάν Μιχάλης
Ήταν λίγο πριν πάρει το δρόμο για τη Δύση ο ήλιος
κι αυτή τη μέρα στο Μεγάλο Κάστρο. Όταν ο Τούρκος-Χάρος είχε στήσει καρτέρι να πάρει μια ζωή. « Κακά τον λένε Χάρο, χάρη αυτός δεν κάνει» λέει ο Καζαντζάκης. Ο ήλιος που κάθε πρωί γεννιέται στην αγκαλιά του ουρανού, όπως κάποτε ο Χριστός στη σπηλιά της Βηθλεέμ, τυλίγεται στις φασκιές του, τις ακτίνες του, κλαψουρίζει μικρός στα σπάργανά του, φοβισμένος πως θα υψώσει και σήμερα το λάβαρο της μέρας, να επαναστατήσει η ζωή. Μα λίγο μετά ξεθαρρεύει, θεριεύει, αντρώνεται, γίνεται ο πιο δοξασμένος βασιλιάς και πολεμιστής.
Ήταν λίγο πριν πάρει το δρόμο για τη Δύση ο ήλιος κι αυτή τη μέρα στο Μεγάλο Κάστρο. Ο ήλιος που φωτίζει με το δικό του φως το δρόμο του, το δρόμο μας, τις χαρές μας, τις όμορφες στιγμές μας, μα αφήνει στη σκιά, στο σκοτάδι τα μεγάλα αδιέξοδα, τα αβάσταχτα βάσανα, τις πολλές λύπες μας. Που πεθαίνει στη σαρκοφάγο της θάλασσας, ενός βουνού, του ουρανού για να γεννηθεί την επομένη ξανά. Διατηρώντας μονάχος τους αυτό το προνόμιο.
Ήταν λίγο πριν πάρει το δρόμο για τη Δύση ο ήλιος στο Μεγάλο Κάστρο, όταν οι νιζάμηδες του ‘Αδη δεν πρόλαβαν να κλειδώσουν την πύλη του ένα νέο άνθρωπο να μη δεχτεί. Καθώς ο Ερμής, ο ψυχοπομπός, ήδη είχε πετάξει πάνω απ’ την Καινούργια Πόρτα, το χέρι του ‘γνεφε στη βάρκα ν’ ανεβεί. Που θα τον μετέφερε στην Αχερουσία λίμνη. Δακρυσμένες οι αρχαίες πέτρες, ώρα πριν ανάσαιναν λυπημένα, συγχρονισμένες με τη νεανική ψυχή. Τη μοίρα έδιωχναν να μην φανερωθεί. Λυγισμένες οι αλύγιστες, πηλός ξανά, δεν μπόρεσαν να φράξουν την πόρτα του Αδη, όπως κάποτε ο Κύκλωπας τη σπηλιά που είχε καταφύγει ο Οδυσσέας. Κι ο Ιησούς , πατέρας της πύλης του, τυφλώθηκε κι αποξεχάστηκε, δεν έτρεξε να σώσει της δύσμοιρης μάνας το γιο. Δεν θέλησε να σταματήσει το κακό. Το κακό που έτρεχε με άγριο καλπασμό, που ακόνιζε τα δόντια του ανήμερο, αχόρταγο λιοντάρι και θεριό.
Πώς φτάνει ένας νέος Οδυσσέας, νεαρός ήλιος αυτής της ζωής να επιλέξει να δύσει τόσο νωρίς, να ζήσει στο σκοτάδι, να απαρνηθεί τη ζωή; Πώς γίνεται νέοι άνθρωποι αρκετά συχνά δυστυχώς, να λένε όχι στο δώρο της ζωής; Να πηγαίνουν πάσο στην παρτίδα της, να αποφασίζουν το δρόμο της φυγής απ’ τον αγώνα της, να απαρνιούνται τις χαρές και τα όμορφα τοπία της; Ποια απογοήτευση είναι ικανή να τους πληγώσει τόσο; Πώς γίνεται η απελπισία να απλώνει τόσο βαθιά πλοκάμια και να πνίγει τη δίψα για ζωή; Γιατί δεν πρόλαβε η ψυχή να ατσαλωθεί, να γίνει κάστρο απόρθητο δυσκολιών, να κάνει ρίζες βαθιές που θα αντιστέκονταν στους αέρηδες των διαψεύσεων, να ανοίξει ομπρέλα στην καταιγίδα, να καταστρώσει επιτελικό σχέδιο μάχης και πολέμου; Γιατί αναμφισβήτητα πόλεμος είναι η ζωή. « Μπελάς είναι μαθές η ζωή, μόνο ο θάνατος είναι χουζούρι» λέει ο Καζαντζάκης. Πως συμβαίνει κάποιες ψυχές να είναι μεταξένιες, από νήματα λεπτά υφασμένες και να τρυπάνε, να ξεφτάνε τόσο νωρίς; Να παλιώνουν έτσι εύκολα.
Παγωμένοι, δακρυσμένοι θεατές για άλλη μια φορά όλοι μας σε αυτό που δεν μπόρεσε να προβλεφθεί, να αποφευχθεί. Με τα πιο θερμά, ολόψυχα συλλυπητήρια στην οικογένεια που υποφέρει. Που πονά στον μέγιστο πόνο. Που δεν ήθελε να της προκαλέσει ο Παναγιώτης, τόσο τρυφερό κι ευαίσθητο παιδί… με τέτοιο πάθος, αγάπη για την ιδέα του αθλητισμού, τη συλλογικότητα. Για την ομάδα που υποστήριζε. Που ήθελε να τον συντροφέψουν ενωμένοι οι φίλοι της στην ύστατη του στιγμή. Που δεν του χάλασαν χατίρι. Τα μάτια του ποτίζουν με βαθιά λύπη καθενός μας την ψυχή. Μακάρι η σκέψη μας να ζεστάνει λίγο των δικών του την παγωμένη ψυχή. Να τους παρηγορήσει. Πόσο άδικο, τόσο νέος να απαρνηθεί τη ζωή…
Κι όπως οι εξετάσεις στα Γυμνάσια είναι σε εξέλιξη κι ακούω τον άριστο μου μαθητή να απολογείται που «κόλλησε» και δεν έγραψε καλά και που το γραπτό του, λέει, δεν είναι αντάξιο του προφορικού βαθμού κι όπως οι Πανελλήνιες εξετάσεις είναι για άλλη μια φορά στη δική τους χαραυγή, ας είμαστε τώρα πια όλοι υποψιασμένοι για την εύθραυστη νεανική ψυχοσύνθεση, την εύθραυστη νεαρή ζωή. Ας ατσαλώνουμε όσο μπορούμε με αγάπη τις νεανικές ψυχές. Που δεν έχουν σκληρύνει σαν τις ψυχές των ενηλίκων, που δεν έχουν διαβρωθεί από τα ψέματα, την προσποίηση, τους συμβιβασμούς , τους υπολογισμούς. Που κοιτάζουν κατάματα τους άλλους, τα όνειρά τους και κοπιάζουν, προσπαθούν γενναία στα ατέλειωτα ξενύχτια του διαβάσματός τους. Σε μια αβέβαιη εποχή. Που ξέρουν να σέβονται, να νιώθουν ντροπή. Θέλουν ενθάρρυνση και ρέπουν στο να τραγικοποιούν. Ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι ο δρόμος για τα Πανεπιστήμια δεν είναι η μόνη επιλογή ζωής, ότι κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο, ότι κάθε λύπη είναι προσωρινή, ότι είναι μεγαλείο τα απλά πράγματα αυτής της ζωής κι ας είμαστε δίπλα τους χαλαροί, χαρούμενοι, αισιόδοξοι, δημιουργικοί, υποστηρικτικοί. Με δική μας όμορφη ζωή κι εμείς. Όχι κρεμασμένοι πάνω τους. Δε θέλουν διδαχές, θέλουν υγιή και καθόλου μίζερα πρότυπα ζωής. Πρέπει να αναπτύξουν άμυνες στις δυσκολίες και τις διαψεύσεις αυτής της ζωής.
Πώς φτάνει ένας νέος Οδυσσέας, νεαρός ήλιος αυτής της ζωής να επιλέξει να δύσει τόσο νωρίς, να ζήσει στο σκοτάδι, να απαρνηθεί τη ζωή;
της Μαρίας Λιονάκη
« Ο ήλιος πια βασίλευε, βάρεσαν οι τρουμπέτες....
, έπιασαν τα κλειδιά οι νιζάμηδες και διπλοκλείδωσαν τις τέσσερεις καστρόπορτες, κανένας πια, ως να ξαναπροβάλει ο ήλιος, δεν μπορούσε να ξεμυτίσει από το Μεγάλο Κάστρο, μήτε και να μπει μέσα. Τούρκους και χριστιανούς τους αμπάρωναν μαζί την πάσα νύχτα» Νίκος Καζαντζάκης, Καπετάν Μιχάλης
Ήταν λίγο πριν πάρει το δρόμο για τη Δύση ο ήλιος
Ήταν λίγο πριν πάρει το δρόμο για τη Δύση ο ήλιος κι αυτή τη μέρα στο Μεγάλο Κάστρο. Ο ήλιος που φωτίζει με το δικό του φως το δρόμο του, το δρόμο μας, τις χαρές μας, τις όμορφες στιγμές μας, μα αφήνει στη σκιά, στο σκοτάδι τα μεγάλα αδιέξοδα, τα αβάσταχτα βάσανα, τις πολλές λύπες μας. Που πεθαίνει στη σαρκοφάγο της θάλασσας, ενός βουνού, του ουρανού για να γεννηθεί την επομένη ξανά. Διατηρώντας μονάχος τους αυτό το προνόμιο.
Ήταν λίγο πριν πάρει το δρόμο για τη Δύση ο ήλιος στο Μεγάλο Κάστρο, όταν οι νιζάμηδες του ‘Αδη δεν πρόλαβαν να κλειδώσουν την πύλη του ένα νέο άνθρωπο να μη δεχτεί. Καθώς ο Ερμής, ο ψυχοπομπός, ήδη είχε πετάξει πάνω απ’ την Καινούργια Πόρτα, το χέρι του ‘γνεφε στη βάρκα ν’ ανεβεί. Που θα τον μετέφερε στην Αχερουσία λίμνη. Δακρυσμένες οι αρχαίες πέτρες, ώρα πριν ανάσαιναν λυπημένα, συγχρονισμένες με τη νεανική ψυχή. Τη μοίρα έδιωχναν να μην φανερωθεί. Λυγισμένες οι αλύγιστες, πηλός ξανά, δεν μπόρεσαν να φράξουν την πόρτα του Αδη, όπως κάποτε ο Κύκλωπας τη σπηλιά που είχε καταφύγει ο Οδυσσέας. Κι ο Ιησούς , πατέρας της πύλης του, τυφλώθηκε κι αποξεχάστηκε, δεν έτρεξε να σώσει της δύσμοιρης μάνας το γιο. Δεν θέλησε να σταματήσει το κακό. Το κακό που έτρεχε με άγριο καλπασμό, που ακόνιζε τα δόντια του ανήμερο, αχόρταγο λιοντάρι και θεριό.
Πώς φτάνει ένας νέος Οδυσσέας, νεαρός ήλιος αυτής της ζωής να επιλέξει να δύσει τόσο νωρίς, να ζήσει στο σκοτάδι, να απαρνηθεί τη ζωή; Πώς γίνεται νέοι άνθρωποι αρκετά συχνά δυστυχώς, να λένε όχι στο δώρο της ζωής; Να πηγαίνουν πάσο στην παρτίδα της, να αποφασίζουν το δρόμο της φυγής απ’ τον αγώνα της, να απαρνιούνται τις χαρές και τα όμορφα τοπία της; Ποια απογοήτευση είναι ικανή να τους πληγώσει τόσο; Πώς γίνεται η απελπισία να απλώνει τόσο βαθιά πλοκάμια και να πνίγει τη δίψα για ζωή; Γιατί δεν πρόλαβε η ψυχή να ατσαλωθεί, να γίνει κάστρο απόρθητο δυσκολιών, να κάνει ρίζες βαθιές που θα αντιστέκονταν στους αέρηδες των διαψεύσεων, να ανοίξει ομπρέλα στην καταιγίδα, να καταστρώσει επιτελικό σχέδιο μάχης και πολέμου; Γιατί αναμφισβήτητα πόλεμος είναι η ζωή. « Μπελάς είναι μαθές η ζωή, μόνο ο θάνατος είναι χουζούρι» λέει ο Καζαντζάκης. Πως συμβαίνει κάποιες ψυχές να είναι μεταξένιες, από νήματα λεπτά υφασμένες και να τρυπάνε, να ξεφτάνε τόσο νωρίς; Να παλιώνουν έτσι εύκολα.
Παγωμένοι, δακρυσμένοι θεατές για άλλη μια φορά όλοι μας σε αυτό που δεν μπόρεσε να προβλεφθεί, να αποφευχθεί. Με τα πιο θερμά, ολόψυχα συλλυπητήρια στην οικογένεια που υποφέρει. Που πονά στον μέγιστο πόνο. Που δεν ήθελε να της προκαλέσει ο Παναγιώτης, τόσο τρυφερό κι ευαίσθητο παιδί… με τέτοιο πάθος, αγάπη για την ιδέα του αθλητισμού, τη συλλογικότητα. Για την ομάδα που υποστήριζε. Που ήθελε να τον συντροφέψουν ενωμένοι οι φίλοι της στην ύστατη του στιγμή. Που δεν του χάλασαν χατίρι. Τα μάτια του ποτίζουν με βαθιά λύπη καθενός μας την ψυχή. Μακάρι η σκέψη μας να ζεστάνει λίγο των δικών του την παγωμένη ψυχή. Να τους παρηγορήσει. Πόσο άδικο, τόσο νέος να απαρνηθεί τη ζωή…
Κι όπως οι εξετάσεις στα Γυμνάσια είναι σε εξέλιξη κι ακούω τον άριστο μου μαθητή να απολογείται που «κόλλησε» και δεν έγραψε καλά και που το γραπτό του, λέει, δεν είναι αντάξιο του προφορικού βαθμού κι όπως οι Πανελλήνιες εξετάσεις είναι για άλλη μια φορά στη δική τους χαραυγή, ας είμαστε τώρα πια όλοι υποψιασμένοι για την εύθραυστη νεανική ψυχοσύνθεση, την εύθραυστη νεαρή ζωή. Ας ατσαλώνουμε όσο μπορούμε με αγάπη τις νεανικές ψυχές. Που δεν έχουν σκληρύνει σαν τις ψυχές των ενηλίκων, που δεν έχουν διαβρωθεί από τα ψέματα, την προσποίηση, τους συμβιβασμούς , τους υπολογισμούς. Που κοιτάζουν κατάματα τους άλλους, τα όνειρά τους και κοπιάζουν, προσπαθούν γενναία στα ατέλειωτα ξενύχτια του διαβάσματός τους. Σε μια αβέβαιη εποχή. Που ξέρουν να σέβονται, να νιώθουν ντροπή. Θέλουν ενθάρρυνση και ρέπουν στο να τραγικοποιούν. Ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι ο δρόμος για τα Πανεπιστήμια δεν είναι η μόνη επιλογή ζωής, ότι κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο, ότι κάθε λύπη είναι προσωρινή, ότι είναι μεγαλείο τα απλά πράγματα αυτής της ζωής κι ας είμαστε δίπλα τους χαλαροί, χαρούμενοι, αισιόδοξοι, δημιουργικοί, υποστηρικτικοί. Με δική μας όμορφη ζωή κι εμείς. Όχι κρεμασμένοι πάνω τους. Δε θέλουν διδαχές, θέλουν υγιή και καθόλου μίζερα πρότυπα ζωής. Πρέπει να αναπτύξουν άμυνες στις δυσκολίες και τις διαψεύσεις αυτής της ζωής.
Keywords
ηλιος, ο ηλιος, φως, ιησούς, συλλυπητήρια, πανελληνιες 2013, υγιή, πανελληνιες 2011, βασεις πανελληνιων, πανελληνιες 2012, η ημέρα της γης, πανελληνιες, η ζωη, ξανα, πηλος, χαραυγη, πασο, ιησούς, θανατος, ονειρα, πυλη, φως, ψεματα, ωρα, αγαπη, αγκαλια, αγριο, απλα, ακτινες, βηθλεεμ, γινει, γινεται, δυστυχως, διψα, δικη, δοντια, δρομος, δωρο, ευκολα, ενθαρρυνση, εξετασεις, εξελιξη, εποχη, ερμης, ζωη, ζωης, υγιή, ιδεα, καζαντζακης, λαβαρο, λυπη, λιονταρι, ματια, μοιρα, νηματα, ντροπη, ομαδα, οδυσσεας, οικογενεια, ομπρελα, ομορφη, παθος, πορτα, πρωι, ψυχη, συλλυπητήρια, σχεδιο, τοπια, φτανει, φορα, χερι, χριστος, ομορφα, φιλοι, μια φορα, ο χριστος, σπηλια, ψυχες
Τυχαία Θέματα
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Blogs
- Χριστοδουλοπούλου: Ζητώ συγγνώμη από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα συμμετέχω στις εκλογές - ΒΙΝΤΕΟ
- Τελευταία γκάλοπ: νδ 38%-συριζα 23% με άνετη αυτοδυναμία
- Νεκρή 48χρονη σε τροχαίο στην Κηφισιά
- Μάρθα Κουτουμάνου για Λυκουρέζο-Μαρία Ελένη: Πώς τους αποστομώνει «Λυπάμαι αλλά…»
- Νάξος: Καψώνια και ξυλοδαρμοί στο σχολείο – Στον εισαγγελέα η μητέρα δίδυμων παιδιών (βίντεο)
- Στο νοσοκομείο ο Κουφοντίνας - ΤΩΡΑ
- Ξεκαθαρίζει η ΝΔ: Ποιος Βουλευτής δήλωσε ότι θα αυξήσουν ΦΠΑ σε… Άφωνοι δημοσιογράφοι
- Μείωση αφορολόγητου: Παίρνουν πίσω τα μέτρα ελάφρυνσης της μεσαίας τάξης
- Κτηματολόγιο: Σε ποιες περιοχές έχει δοθεί παράταση – Σε ποιες λήγει η προθεσμία
- ΕΔΙΠ: Η υπόσχεση που ο υπουργός δεν τήρησε ποτέ
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Kafeneio-gr
- Νάξος: Καψώνια και ξυλοδαρμοί στο σχολείο – Στον εισαγγελέα η μητέρα δίδυμων παιδιών (βίντεο)
- Ο Σεβαστάκης «έσπασε» το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΚΑΪ
- Οι ΗΠΑ κάλεσαν την Τουρκία να σταματήσει τις προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ
- Ένα νέο νησί από απορρίμματα σχηματίζεται στη Μεσόγειο και ένα βουνό από σκουπίδια μεγαλώνει στο Ν. Δελχί
- Ελλάδα η χώρα που συνέτριψε μια αυτοκρατορία, αντιστάθηκε στη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή και κατέληξε χειρότερα από τους ηττημένους
- Ο ήλιος πια βασίλευε...
- Κανείς δεν εμφανίζεται στο δρόμο μας τυχαία
- Τσακαλώτος κατά Ρέγκλινγκ: «Ανοησίες» ότι η χώρα χρεώθηκε 100 δισ. επί Γιάνη Βαρουφάκη
- Τελευταία Νέα Kafeneio-gr
- Ο ήλιος πια βασίλευε...
- Ελλάδα η χώρα που συνέτριψε μια αυτοκρατορία, αντιστάθηκε στη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή και κατέληξε χειρότερα από τους ηττημένους
- Κανείς δεν εμφανίζεται στο δρόμο μας τυχαία
- Οι ΗΠΑ κάλεσαν την Τουρκία να σταματήσει τις προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ
- Τσακαλώτος κατά Ρέγκλινγκ: «Ανοησίες» ότι η χώρα χρεώθηκε 100 δισ. επί Γιάνη Βαρουφάκη
- Ο Σεβαστάκης «έσπασε» το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΚΑΪ
- Ένα νέο νησί από απορρίμματα σχηματίζεται στη Μεσόγειο και ένα βουνό από σκουπίδια μεγαλώνει στο Ν. Δελχί
- Νάξος: Καψώνια και ξυλοδαρμοί στο σχολείο – Στον εισαγγελέα η μητέρα δίδυμων παιδιών (βίντεο)
- Προκαλούν οι Τούρκοι με έγχρωμο βίντεο από την εισβολή στην Κύπρο – ΒΙΝΤΕΟ
- Εξαλλος ο Βούτσης για τη μετάταξη της πρώην συζύγου του: «Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι;»
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Blogs
- Being Me by Dimitra Danika: Εκφράσου μέσα απ’ την εικόνα σου
- ΟΑΕΔ Κοινωφελής εργασία παράταση-ΕΕΤΑΑ παιδικοί σταθμοί ΕΣΠΑ
- Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Παρασκευή 7 Ιουνίου
- Μάρθα Κουτουμάνου για Λυκουρέζο-Μαρία Ελένη: Πώς τους αποστομώνει «Λυπάμαι αλλά…»
- Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις το Σαββατοκύριακο στο Δήμο Νεάπολης- Συκεών
- Προσπαθήστε ξανά. Και αν χρειαστεί… αποτύχετε καλύτερα!
- 3 πράγματα που μισούν οι μαμάδες το καλοκαίρι!
- Αποτελέσματα προκήρυξης ΑΣΕΠ 3Κ/2018 και αιτήσεις για 2Κ/2019
- Επιστολή ομογένειας στον υπουργό Παιδείας
- ΕΔΙΠ: Η υπόσχεση που ο υπουργός δεν τήρησε ποτέ