«Ο Καντάφι ήταν κακός. Αυτοί είναι χειρότεροι»

18:53 5/3/2012 - Πηγή: Kafeneio-gr

Σωροί από οπαδούς του Καντάφιμεταφέρονται με φορτηγά έξω από την ΣύρτηΓράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Ο τίτλος είναι από την έγκυρη γερμανική εφημερίδα “Die Zeit”. Εδώ και εβδομάδεςπροειδοποιεί ο ξένος τύπος γι αυτό που συμβαίνει στην Λιβύη. Ισλαμιστικέςπαραστρατιωτικές οργανώσεις συνεχίζουν να δολοφονούν και να βασανίζουν οπαδούςτου Καντάφι, όχι μόνο για αντεκδίκηση αλλά και για να τους πάρουν ότι έχουν καιδεν έχουν. Οι φυλακές......... είναι γεμάτες, ενώ έξω στους

δρόμους οι ισλαμιστέςπολιτοφύλακες τρομοκρατούν τους πάντες και εξαναγκάζουν τις γυναίκες ναντύνονται όπως επιβάλει ο ισλαμικός νόμος. Η Σύρτη, γενέτειρα του Καντάφι έχεικαταστραφεί ολοσχερώς. Είναι μια πόλη φάντασμα με ελάχιστα παιδιά να τολμούν ναβγουν έξω απ’ τα ερείπια. Στο νότο μαίνονται οι μάχες μεταξύ των διαφόρωνφυλών.
Πότε επιτέλους θα καταλάβουν οι δήθεν προοδευτικοί οπαδοίτης «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας», ότι ιδέες και θεσμοί δεν εξάγονται,ούτε επιβάλλονται με τα όπλα. Πότε επιτέλους θα καταλάβουν ότι οι κοινωνίες είναι ζωντανοίοργανισμοί και όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί πάνω στη φύση, ωριμάζουν μέσααπό μια διαδικασία κοινωνικής ζύμωσης.Πότε θα καταλάβουν ότι όταν εκβιάζεις την ωρίμανση ενόςζωντανού οργανισμού με τεχνητά και βίαια μέσα, αυτό που προκύπτει είναι ένακοινωνικό έκτρωμα, όπως πιθανόν θα είναι κι αυτό που θα προκύψει στη χώρα μαςσε λίγα χρόνια. Ποτέ και πουθενά στην ιστορία δεν προέκυψε κάτι καλό, σαναποτέλεσμα εξωτερικών παρεμβάσεων.Πότε θα καταλάβουν, ότι το Ισλάμ έχει έναντι τουΧριστιανισμού μια υστέρηση εξακοσίων χρόνων και όπως είναι φυσικό διανύει τονδικό του Μεσαίωνα. Οι χριστιανικές κοινωνίες της Ευρώπης πριν εξακόσια χρόνιαδεν ήταν καλύτερες, ούτε δημοκρατικότερες.Πότε επιτέλους οι λαοί της Ευρώπης θα καταλάβουν ότι όλααυτά τα γνωρίζουν οι κυβερνήσεις τους, αλλά το τελευταίο που τους απασχολείείναι η ελευθερία και η δημοκρατία στον ισλαμικό κόσμο, ή τα γνωρίζουν και οιλαοί αλλά κλείνουν το μάτι στις κυβερνήσεις τους με την κυνική ελπίδα ν’αποσπάσου κι εκείνοι κανένα ψίχουλο απ΄ τη μοιρασιά!